Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca
Με το τρίτο Τσάμπιονς Λινγκ μέσα σε τέσσερα χρόνια η
συζήτηση είχε σερβιριστεί: είμαστε αντιμέτωποι μ’έναν νέο ηγεμονικό κύκλο της
Ρεάλ Μαδρίτης; Η χρυσή εποχή της Barcelona τέλειωσε;
Για να απαντήσεις με κάποια συνέπεια σ’αυτό το ερώτημα θα
πρέπει να περιμένεις αρκετά χρόνια ακόμα, επειδή δεν είναι μέχρι να τελειώσουν,
όταν γίνεται γνωστή η πραγματική διάρκεια ενός κύκλου κυριαρχίας στο ποδόσφαιρο.
Τα υπόλοιπα είναι εικασίες και ευσεβείς πόθοι. Και με τον Messi στη μέση πρέπει
να κάνεις μια έκκληση στη σοφία των νεκροθαφτών, που στον ισπανικό αθλητισμό,
όπως γνωρίζει καλά ο Cristiano, είναι λεγεώνα.
Μιας που μιλάμε για κύκλους, εμβαθύνουμε σ’αυτόν που αρχίζει
να ξεκινά ο Florentino Pérez, ο οποίος το Σάββατο ήταν περιχαρής στα επίσημα του
Millenium Stadium στο Κάρντιφ. Είχε λόγους γι'αυτό. Η ομάδα έθετε και πάλι ένα
νέο ορόσημο κατακτώντας ξανά το Τσάμπιονς Λινγκ, διευρύνοντας την απόσταση απ’τις
άλλες ομάδες στην διοργάνωση που γέννησε το μεγαλείο της Ρεάλ Μαδρίτης και στέφονταν
ενώπιον ολόκληρης της ηπείρου με μια απαράμιλλη επίδειξη ποδοσφαίρου και δύναμης.
Ο μύθος της Μαδρίτης σήμερα, είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.
ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ
Με τέτοιο ειδυλλιακό πανόραμα, ο Pérez θα συγκαλέσει νέες
εκλογές για την προεδρία στις οποίες η νίκη του θεωρείται δεδομένη. Θα’ναι η πέμπτη
του θητεία από τότε που κέρδισε το έτος 2000 απ’το χέρι του Φίγκο σε μια μαεστρική
φάση που έστειλε στο καναβάτσο τον μεγάλο azulgrana αντίπαλο. Έχουν περάσει 17
χρόνια από τότε κι έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στο ποδόσφαιρο και στη Μαδρίτη.
Αλλά υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά που δίνει ελπίδα στον madridismo ότι, όντας
πολλά όσα έχουν επιτευχθεί ήδη, τα καλύτερα μπορεί ακόμα να μην έχουν έρθει.
Από τότε που ήρθε μέχρι που παραιτήθηκε το 2006, ο Florentino
αναβίωσε τη διεθνή διάσταση της Ρεάλ Μαδρίτης, παρέχοντας στο club την
οικονομική ισχύ στα γραφεία με τον José Ángel Sánchez, και με ποδοσφαιρικό
ταλέντο στο γρασίδι. Ήταν τέτοιο το φως των Φίγκο, Ζιντάν, Ρονάλντο ή Μπέκαμ που
ακόμη κι ίδιος ο πρόεδρος έμεινε ο θαμπωμένος. Η ποιότητά τους, η απόδοσή τους και
η γοητεία τους, αποδείχθηκαν αδιαμφισβήτητες, αλλά οι Galacticos είχαν ένα κώλυμα:
έφταναν στην ωριμότητα, έχοντας πετύχει ήδη την επιτυχία, έτσι ώστε αυτό
σήμαινε έλλειψη πείνας. Ακόμα κι έτσι, κέρδισαν ένα Τσάμπιονς Λιγκ, δύο
πρωταθλήματα, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο κι ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.
Το δεύτερο στάδιο ξεκίνησε επίσης μεγαλειωδώς το 2009, με
τον Cristiano (που είχε ήδη υπογραφεί), τον Κακά, τον Μπενζεμά, τον Xabi Alonso...
Αλλά σταδιακά, άρχισε να συμβαίνει μια αλλαγή πορείας στην αθλητική πολιτική. Απ’το
«όταν κερδίζει μια χρυσή μπάλα θα τον φέρνουμε» πέρασε στο να ποντάρει στην
υπογραφή νεαρών παικτών που αποδίδουν τα καλύτερα χρόνια της καριέρας τους στη
Μαδρίτη. Σταδιακά, η έλλειψη εμπειρίας έπαψε να’ναι ένα πρόβλημα και η επιτυχία
ανατροφοδότησε αυτή τη δέσμευση για τη νεότητα.
ΣΥΜΒΟΛΛΟ ASENSIO
Είναι αρκετά τα παραδείγματα (Varane, Casemiro, Isco,
Kovacic), αλλά κανείς δεν αντιπροσωπεύει αυτή τη νέα τάση όπως ο Marco Asensio.
Τα 3,9 εκατομμύρια που κόστισε αυτός που θεωρείται, εδώ και περισσότερο από ένα
χρόνο, η μεγάλη λευκή ελπίδα, ακούγονται σήμερα γελοία, σκεπτόμενοι το ποσό που
θα πλήρωναν γι’αυτόν στην Premier ή στη Barcelona, όπου χτυπάνε ακόμα τα κεφάλια
τους γιατί ήταν μια ανάσα απ’την υπογραφή του. Έτσι έχουν φθάσει οι Vinicius
Jr, Fede Valverde και τόσοι άλλοι.
Σ’αυτούς τους νέους παίκτες που αποκτήθηκαν ως επί το
πλείστον για λίγα χρήματα (εδώ είναι κλειδί η μορφή του Juni Calafat ως αναφορά
στην ανίχνευση ταλέντων) πρέπει να προστεθεί μια λαμπρή φουρνιά canteranos στην
οποία Carvajal (25), Morata (24), Lucas Vázquez (25) ή Nacho (27) διασφαλίζουν
τη σύνδεση με την ταυτότητα του συλλόγου. Χωρίς να ξεχνάμε τη φρεσκάδα και την
καλή ατμόσφαιρα που συμβάλλουν στα αποδυτήρια, ένα άλλο πλεονέκτημα του να περιτριγυρίζεσαι
από νέους ανθρώπους. Το έλεγε ο Ζιντάν με το δεύτερο Champions League του
υπό μάλης: «Το μυστικό είναι ότι τα πάνε γαμάτα μεταξύ τους, η σύνδεση μεταξύ
όλων είναι τεράστια».
Την επόμενη σεζόν το λευκό club θα μειώσει τον τωρινό μέσο
ηλικίας των 25,7 ετών του φανταστικού του ρόστερ (κατώτερο απ’τα 27,4 της Μπάρτσα
ή τα 27,7 της Ατλέτικο) με τις προσθήκες του Theo Hernández (19), του Vallejo
(20) κι ενός Marcos Llorente (22) που προορίζεται να γίνει ένα σημείο αναφοράς
σε λίγες σεζόν, όπως ο Marco Asensio. Ως εκ τούτου το μέλλον της Μαδρίτης
φαίνεται τόσο υποσχόμενο όσο και το παρόν της.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
