Του Amalio Moratalla
Ότι, εκείνο το ξανθό παιδί που μας εξέπληξε από τότε που τον
είδαμε να χτυπάει μια μπάλα, επρόκειτο να συνεχίσει πολύ δεμένο με το χόρτο,
το'βλεπες να'ρχεται. Θυμάστε; Το "Τακουνάκι του Θεού". Πως να μην θυμάσαι τι ήταν
ικανός να κάνει αυτός ο παίκτης... Αλλά αυτό ακούγεται σαν ένα παρελθόν, ένας
πρώην παίκτης. Και για την ιστορία, γι’αυτόν που δεν το απόλαυσε, δεν ήταν όλα
όσα έκανε διακοσμητικά στοιχεία, ταλέντο, ποιότητα κι εκείνη η θρασύτητα του
αγοριού της γειτονιάς σε ρόλο αστέρα. Ήταν ένας τύπος που ζούσε αυτό του ποδοσφαίρου
με τον τρόπο του.
Και για τους έξυπνους που είναι ήδη έτοιμοι μ'αυτό την
έλλειψης διάρκειάς του, φυσικά, είναι ότι το ποδόσφαιρό του ήταν καθαρό ταλέντο
και το να'χει διάρκεια αυτό σε 90 λεπτά 50 αγώνων κάθε σεζόν, δεν το'χει κάνει ούτε
ο ίδιος ο Ντι Στέφανο -υποθέτω, δεν τον είδα να παίζει-. Αλλά κρατάω τον
Μπενζεμά ως παράδειγμα, που τον βλέπω κάθε Κυριακή. Λέω το ίδιο, ισοδύναμο
ταλέντο σε μικρές δόσεις, όπως η ουσία. Κι ο Guti δυσκολεύτηκε να'ναι
αδιαμφισβήτητος βασικός, ούτε καν ξέρω αν έφτασε να γίνει κάποια φορά, αλλά οι τρόποι
του ήταν ιδιοφυείς. Αδύνατο να ξεχαστούν. Ένας Guti σήμερα θα άξιζε στην αγορά
αυτά τα τόσο της μόδας 100 εκατομμύρια ευρώ που αξίζουν όλες οι ιδιοφυΐες -ή οι
επίδοξες- αυτού του παιχνιδιού που ονομάζεται ποδόσφαιρο.
Αλλά, όπως είπα, όλα αυτά είναι παρελθόν. Τώρα είμαστε ενώπιον
ενός Guti με 40 «τακουνάκια», πολύ ώριμου, με όρεξη και την ίδια την ηγεσία
μεταξύ των νέων της Ρεάλ Μαδρίτης, μ'αυτήν που μπορεί να'χει ο Ζιντάν μεταξύ
των επαγγελματιών. Κάτι πολύ παρόμοιο, αλλά πολύ μακριά ακόμα απ'αυτό που εσείς
κι εγώ -και ίσως κι αυτός επίσης- σκεφτόμαστε. Του απομένει πολύ για να πάρει
αυτόν τον πάγκο. Είναι δελεαστικό να σκέφτεσαι ότι ο Ζιντάν έχει διάδοχο, αλλά
ας μην το ξεχνάμε, ο Γάλλος έχει κερδίσει Liga και δύο Champions League κι ο madridismo τον εξιδανικεύει. Ο Guti έχει
κάνει την καλύτερη σεζόν κάποιων νεαρών στην ιστορία του λευκού club -Πρωτάθλημα,
Champions League και Copa del Rey-.
Κι όχι μόνο έχει κερδίσει, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το'χει κάνει παίζοντας
καλά το ποδόσφαιρο. Το πρώην «14» έχει κάνει μια ανατροπή φήμης κι έχει σιγήσει
όλους αυτούς τους προφήτες που επέμεναν να του βάζουν ημερομηνία λήξης ως
προπονητή. Εγώ θα'λεγα ακριβώς το αντίθετο, είναι στη ράμπα εξόδου αυτού που μπορεί
να καταλήξει να οδηγήσει σ'έναν μαγευτικό προπονητή. Για μένα, το επόμενο βήμα
θα'ταν η Castilla. Απ'τη μια, χρειάζεται την επανεπικύρωση, κι απ'την άλλη ένα
σχέδιο πορείας. Χωρίς βιασύνες, αλλά επίσης και χωρίς παύσεις.
Οι νεαροί που κατευθύνει σήμερα ήταν μωρά όταν αποσύρθηκε ο Guti.
Ίσως να μην θυμούνται ούτε πώς έπαιζε, αλλά ξέρουν ότι ήταν μια ιδιοφυΐα, ένας
τύπος που ήταν πάντα μπροστά και που, παρά το μύθο και τους πειραματισμούς του
στην τηλεόραση και κάποιο άλλο πραγματάκι, αξίζει τον κόπο. Αυτή τη μαγεία ή την
καταγωγή την έχεις ή δεν την έχεις, αλλά ούτε προπονείται, ούτε κατασκευάζεται.
Όπως το ταλέντο, είναι έμφυτο.
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια μεγάλη υπόσχεση του πάγκου. Τον
Guti του ακούγεται το να «ξεκινήσει και πάλι», αλλά επαναλαμβάνω ότι με το
τρεμπλ του, έχει σιγήσει πολλές επιπόλαιες φωνές που θεωρούσαν ότι δεν θα’βγαζε
την Πρωτοχρονιά, ότι θα’φτανε να προπονήσει αργά ή ότι δεν θα’ξερε τι να βάλει
στο σύστημα. Όχι, αγαπητέ αναγνώστη, ο Guti είναι ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου,
που ξέρει περί τίνος πρόκειται όλο αυτό και που, ως «νεαρός του πάγκου», έχει
πολλά να μάθει... και να κερδίσει. Και γι 'αυτό «φροντίδα, φροντίδα και ξανά φροντίδα»
στην έκδοση της προσαρμογής αυτού που θα’λεγε κι ο Λουίς Αραγονές. Τα υπόλοιπα θα’ρθουν.
Είμαι σίγουρος.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
