Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca
Μέσα σε 59 χρόνια θα μιλάμε για τη Μαδρίτη του Κριστιάνο όπως μιλάμε τώρα για τη Μαδρίτη του Di Stefano. Με τον δέοντα σεβασμό. Θα υπολογίζεται ότι ήταν 32 αιώνια χρόνια χωρίς κατάκτηση το τουρνουά φετίχ της κι όταν κατέκτησε το Έβδομο, στα επόμενα 19 κατέκτησε άλλα πέντε, ένα κάθε τέσσερα. Μέσα σε 59 χρόνια θα γίνει προσπάθεια να εξηγηθεί ότι η μοίρα, ιδιότροπη, αρνήθηκε ένα νταμπλ στο club με το καλύτερο παλμαρέ στον κόσμο, παρά το ότι όλο αυτό το διάστημα κέρδισε 36 τίτλους: 8 Champions League και 28 Ligas. Αλλά ποτέ μαζί και συνεχόμενα. Μέσα σε 59 χρόνια θα αναγνωριστεί η αποφασιστική συμβολή της εν λόγω ομάδας για την επέκταση της λευκής ηγεμονίας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όπου κυβερνά με τους ίδιους τίτλους που συγκεντρώνουν μαζί ο δεύτερος (επτά της Milan) κι ο τρίτος (πέντε της Barcelona) στη σκάλα της Ευρωπαϊκής αριστοκρατίας. Για να επεκταθεί αυτή η ηγεμονία και να διευρυνθεί, γιατί με το δωδέκατο η Μαδρίτη είναι πλέον η ομάδα με τα περισσότερα έγχρωμα ευρωπαϊκά Κύπελλα (έξι). Από χθες ο μύθος της Barcelona λάμπει λίγο λιγότερο.
Ο CR7 κλείνει τον κύκλο
Ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ποιος άλλος, αρμόδιος για το κλείσιμο του κύκλου. Με 10 γκολ στα πέντε τελευταία παιχνίδια του, έσκισε τη Μπάγερν (πέντε) στα προημιτελικά, την Ατλέτικο (τρία) στα ημιτελικά, την Γιουβέντους (δύο) στον τελικό και τους επικριτές του ανά πάσα στιγμή, αυτούς που τον κατηγορούσαν ακόμα ότι δεν εμφανίζονταν στους τελικούς. Να που εμφανίστηκε. Με τρία Champions League σε τέσσερα χρόνια, η Μαδρίτη του είναι ήδη η πιο κοντινή στη θρυλική Μαδρίτη του Ντι Στέφανο στο λευκό ιερό και στην αίθουσα των τροπαίων στο Μπερναμπέου. Μεγάλα λόγια, όταν μιλάμε για τον βασιλιά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ένας άθλος που αποκτά περισσότερη αξία αξιολογώντας ότι τον έχει πετύχει ανταγωνιζόμενη στην ίδια εποχή ενάντια στη Μπαρτσελόνα του Μέσι, τον χειρότερο δυνατό αντίπαλο.
Μια συνήθεια
Η Μαδρίτη έπαιζε χωρίς επιτακτική ανάγκη τον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου για πρώτη φορά απ'το 1966. Είτε από ανάγκη να πάρει έναν νέο τίτλο μετά από αρκετά χρόνια ξηρασίας είτε λόγω της ιδιαιτερότητας του αντιπάλου (πρώτα Βαλένθια και μετά Ατλέτικο), είχε εμφανιστεί πάντα στον καθοριστικό αγώνα με κάποια ανησυχία. Το γεγονός είναι ότι αυτή η έλλειψη πίεσης της έκατσε καλά. Ή ίσως η εξήγηση να κρύβεται σε κάτι πιο απλό, όπως είναι η συνήθεια. Υπακούοντας στο ένα ή το άλλο πράγμα, η αλήθεια είναι ότι η ομάδα του Ζιντάν κέρδισε με συντριπτική σθεναρότητα σε ένα δεύτερο μέρος που από αύριο θα'πρεπε να εμφανίζεται ως επικεφαλής βίντεο στις ποδοσφαιρικές σχολές.
Πάρα πολύ για τη Juve
Διότι για να βάλεις σε τρία τέταρτα της ώρας στην πανίσχυρη Γιουβέντους του Allegri περισσότερα γκολ απ'ότι οι έξι ομάδες στους προηγούμενους δώδεκα αγώνες του τουρνουά θα πρέπει να παίξεις ποδόσφαιρο όπως το έκανε η Μαδρίτη. Με την εξουσία των εκλεκτών, με την πεποίθηση εκείνων που είναι ήδη γνωστοί στα βιβλία της ιστορίας. Αυτό που δεν μπόρεσε να καταφέρει η Barcelona των Messi, Suarez και Neymar μια φορά σε 180 λεπτά, το τριπλασίασαν οι Κριστιάνο και σία σε ένα ονειρικό δεύτερο μέρος. Η Γιουβέντους, η παλιά χαμένη, βγήκε αποφασισμένη να τελειώσει το μαύρο θρύλο της (πέντε χαμένοι τελικοί τα τελευταία 21 χρόνια) και να κλείσει ανοιχτούς λογαριασμούς απ'το έβδομο, όσο κι αν απ'το Άμστερνταμ το 98, είχε αποκλείσει ήδη τρεις φορές τους λευκούς.
Τα δάκρυα του Μπουφόν
Πριν απ'το παιχνίδι, οι θαρραλέοι turineses οπαδοί απατώνταν φωνάζοντας «Έχουμε έρθει μέχρι εδώ για να δούμε τον Higuain να σκοράρει». Θα πρέπει να συνεχίσουν να τα ταξιδεύουν. Όπως θα πρέπει να συνεχίσει να το προσπαθεί ο θρυλικός «Gigi» Buffon, που δεν θα ξεχάσει το παιχνίδι του 1.010 μετά από 39 χρόνια και 126 ημέρες ψάχνοντας το τρόπαιο που αναγνωρίζει το μεγαλείο του. Ο Allegri βυθίστηκε σε μια αγκαλιά μαζί του όταν ο Brych σφύριξε το σφύριγμα της λήξης, που είχε τόσο την αναγνώριση όσο και την παρηγοριά. Τα δάκρυά του έσφιγγαν την ψυχή. Για να μιλήσουμε για την καριέρα του αρκεί να πούμε ότι το έτος που κέρδισε η Μαδρίτη το έβδομο κατά της Juve, ο Μπουφόν έπαιξε στο πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο τον επόμενο μήνα. Τούτου λεχθέντος, ένας μύθος. Αλλά μικρότερος απ'ότι η Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Μύθος. Με κεφαλαία.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
