Του Gonzalo Cabeza
Ο Ζιντάν φαίνεται ενισχυμένος με τους τίτλους του
Εκτός από κάποιες αποχρώσεις στο ρόστερ, η ομάδα που
θ’αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της επόμενης σεζόν θα’ναι βασικά η ίδια μ’αυτήν
που πήρε το δωδέκατο Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο Κάρντιφ
Τα κομφετί κι ο καπνός έκαναν κουμάντο στο Millennium
Stadium του Cardiff. Μόλις είχε γίνει γνωστός ο πρωταθλητής Ευρώπης που, για
πρώτη φορά σε 27 χρόνια, ήταν ο ίδιος με του προηγούμενου έτους. Η Ρεάλ
Μαδρίτης διεύρυνε το μύθο της, ήδη ο πιο ισχυρός σε όλη την ήπειρο. Το μέρος
άδειασε και δεν έμεινε τίποτα άλλο πέρα απ’τις αναμνήσεις. Μία μέρα αργότερα, η
γιορτή μεταφέρθηκε στην πρωτεύουσα της Ισπανίας. Η παρέλαση της κούπας με τα
μεγάλα αυτιά, οι θεσμικές ομιλίες, η κοσμοπλημμύρα στο Bernabeu... Πολύ showbiz
που σηματοδοτεί επίσης μια αρχή κι ένα τέλος.
Επειδή οι μεγάλες ομάδες είναι σαν τις εφημερίδες, ζουν την
προηγούμενη μέρα και ξεχνούν εύκολα αυτό που συνέβη. Όταν τελειώνουν τις
γιορτές, και μετά από ένα μικρό διάστημα διακοπών, πρέπει να σκεφτούν το
μέλλον. Οι παίκτες, οι τεχνικοί και η ηγεσία πρέπει να θέσουν το επόμενο
πρότζεκτ, αν και μπορούν να το κάνουν από αισιόδοξη σκοπιά. Είναι πιθανό ότι
αυτό το έτος, μετά τους τίτλους της Liga και του Τσάμπιονς Λιγκ, η πλατφόρμα
πάνω στην οποία θα χτίσουν να’ναι ισχυρότερη από ποτέ.
Το μέλλον θα’ναι συντηρητικό και σχεδόν κανείς δεν μπορεί να
αντιταχθεί σ’αυτή την επιλογή. Μετά απ’όλα, έχουν κερδίσει τα πάντα. Ο πρόεδρος,
ο Florentino Pérez, έφυγε, απ’το Κάρντιφ με τη δουλειά τελειωμένη. Πλέον είναι
τέσσερα τα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, το οποίο τον μετατρέπει στον δεύτερο διοικητικό σε
σημασία, στην ιστορία του συλλόγου, πάντα πίσω απ’τον Santiago Bernabeu, τον
πατέρα όλου αυτού. Η ιστορία του είναι μακρά, πολύ μακρά, και δεν είναι πάντα
νικηφόρα, αλλά με τόσο καιρό στο σπίτι έχει καταλήξει να επιτύχει μια
προνομιακή ιστορία. Είναι κάτι κοινό σ’αυτόν που προσεγγίζει την Ρεάλ Μαδρίτης,
ένα club που ζει για τη νίκη και δεν χαλαρώνει μέχρι να την πετύχει.
Οι εκλογές αυτού του καλοκαιριού
Θεωρητικά, αυτό το καλοκαίρι θα πρέπει να υπάρξουν προεδρικές εκλογές. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Ρεάλ Μαδρίτης μετατράπηκε
πριν καιρό σ’ένα κλαμπ στο οποίο οι εκλογές παρακάμπτονται. Μεταξύ των
καταστατικών έχει περιοριστεί στο μέγιστο η ικανότητα των μελών να παρουσιαστούν,
και το να συγκεντρώνει ο Florentino, ή να υποτίθεται ότι συγκεντρώνει, αρκετά
δύσκολη θέση στις κερκίδες του Μπερναμπέου, δεν συνηθίζει να εμφανίζει πρόθυμους
υποψηφίους να θυσιαστούν. Σ’αυτό είναι ένα club εκ διαμέτρου αντίθετο στη
Barcelona, που υπό αυτή την έννοια είναι το σπίτι του χάους.
Με τον πρόεδρο σίγουρο, και το δεξί του χέρι, τον José Ángel
Sánchez, επίσης στο σπίτι μετά τις αμφιβολίες στο παρελθόν, η διαχείριση είναι
σαφής. Δεν αναμένεται ν’αλλάξει η φόρμουλα, πάνε χρόνια που η Ρεάλ Μαδρίτης αποκήρυξε
τη μορφή ενός αθλητικού διευθυντή ως τέτοιον. Και οι τίτλοι, αν δεν δίνουν αυτόματα
κάθε δίκιο, οδηγούν στο να μην τίθεται η ανάγκη να γίνουν μεγάλες αλλαγές.
Ο Ζιντάν, ενισχυμένος
Επίσης, φυσικά θα συνεχίσει ο Ζιντάν. Αυτό δεν ήταν πάντα ξεκάθαρο,
ο ίδιος ο προπονητής διέρρευσε σε κάποια εμφάνιση, ότι η θέση στην οποία
κάθεται είναι μία απ’τις πιο ασταθείς του παγκόσμιου αθλητισμού. Ο Florentino
Pérez είναι γρήγορο πιστόλι με τους προπονητές, τους απαιτεί τίτλους κι αν δεν έρθουν
τους κάνει να πηδήξουν απ’το κάθισμα, γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιο ανταλλακτικό
πρόθυμο ν’αντιμετωπίσει τον ταύρο που είναι το λευκό ρόστερ. Λένε ότι την
περασμένη σεζόν, πριν απ’τη νίκη στο Μιλάνο, το κεφάλι του Γάλλου ήταν στο
ικρίωμα, έτοιμο να εκτελεστεί. Μια διαδικασία πέναλτι άλλαξε αυτή τη μοίρα.
Και μετέτρεψε τον επιζών σε μια απ’τις μεγαλύτερες ιστορικές
επιτυχίες στην πρόσφατη μνήμη. Σε μιάμιση σεζόν, δύο Τσάμπιονς Λινγκ, ένα
πρωτάθλημα κι όλους τις μικρότερους τίτλους που έπαιξε. Στους πρώτους 18 μήνες
του ως προπονητής, έχει κερδίσει περισσότερα Ευρωπαϊκά Κύπελλα απ’ότι ως
παίκτης, το οποίο είναι πολύ αξιοσημείωτο αν λάβουμε υπόψη ότι είναι ένας απ’τους
μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Ο Ζιντάν μπορεί να μην είναι μια
τακτική ιδιοφυΐα και να μην έχει στο πλευρό του αυτή την αύρα της επανάστασης
που είχε, για παράδειγμα, ο Guardiola. Σ’αυτό μοιάζει πολύ στην ομάδα του, μπορεί
να μην έχει την φιλοσοφία ή το «μάρκετινγκ», αλλά είναι αδηφάγος στον στόχο που
σηματοδοτεί η ρύθμιση του ποδοσφαίρου, ο οποίος δεν είναι άλλος απ’τη νίκη.
Το κλειδί, όπως συνέβαινε και σ’άλλες ιστορίες επιτυχίας στη
Ρεάλ Μαδρίτης όπως ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε ή ο Carlo Ancelotti, είναι στον
χαρακτήρα. Ο Ζιντάν δεν χρειάζεται να επανεφεύρει το ποδόσφαιρο, δεν χρειάζεται
να διδάξει στους δικούς του πώς παίζεται αυτό το άθλημα, αυτό το έχουν μάθει
απ’το σπίτι. Αυτό που χρειάζεται είναι να τους διατηρεί άνετους,
συγκεντρωμένους στους στόχους. Δεν είναι ο πιο εκφραστικός άνθρωπος, αλλά το μισό
χαμόγελο που δείχνει σε κάθε συνέντευξη Τύπου δείχνει τι είδους ηγέτης είναι,
ένας από εκείνους που δεν χρειάζονται περισσότερο από μια ματιά για να βάλουν
τα πράγματα στη θέση τους.
Σ’αυτόν πρέπει να αποδοθεί επίσης ένα ακόμα χαρακτηριστικό,
ένα που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «μικροδιαχείριση». Δεν προσπαθεί να
εφαρμόσει μεγάλες έννοιες, αλλά προσπαθεί να βελτιώσει λεπτομέρειες στους
παίκτες του. Να πει στον Κριστιάνο να παίξει λιγότερο, ή να πείσει τον Casemiro
ότι είναι τόσο καλός όσο οποιοσδήποτε άλλος στο ρόστερ. Να δώσει αυτοπεποίθηση
στον Keylor Navas ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, να εξηγήσει στον
Carvajal τι λίγη σημασία έχει να’ρχεται ένας τύπος στην θέση του για 30
εκατομμύρια γιατί αυτός, που είναι δίκαιος, θα δώσει τα λεπτά σ’αυτόν που τα
αξίζει. Δεν είναι τυμπανοκρουσίες, δεν θα συλλεχθούν σ’ένα βίντεο με τις πιο
ισχυρές ιδέες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, αλλά ο διάβολος κρύβεται στις
λεπτομέρειες κι αυτές τις κυριαρχεί στην εντέλεια ο Ζινεντίν Ζιντάν, ένας ήρεμος
άνθρωπος.
Ο James δεν είναι πλέον μέρος του γκρουπ
Η αίσθηση -επειδή κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολο να
γνωρίζουμε την πραγματικότητα με την θωράκιση στην οποία υποβάλλεται το ρόστερ-
είναι ότι οι παίκτες είναι πολύ ευχαριστημένοι μ’αυτήν την φόρμουλα που δεν έχει
μαστίγιο, αλλά δουλειά. Μάλιστα, υπάρχουν μόνο δύο περιπτώσεις στις οποίες η
πόρτα της εξόδου φαίνεται η πιο πιθανή επιλογή. Η πρώτη, η πιο προφανής, είναι
ο James. Τα 80 εκατομμύρια ευρώ που πλήρωσε η Μαδρίτη στη Μονακό τον έχουν
ακόμα ως την έκτη πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι
δεν αποτελεί πλέον μέρος του γκρουπ. Ευκαιρίες δεν του έχουν λείψει, από τότε
που ήρθε έχει υπάρξει ένας απ’τους αγαπημένους του ιδρύματος.
Είχε εξαιρετικά σερί παιχνιδιού, γιατί είναι ένας
εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, αλλά ανεπαρκή σε κάθε περίπτωση για να παραμείνει ένα
βασικό κομμάτι στο ρόστερ. Στην διαχείριση, που τόσο τον υπερασπίστηκε, έχουν
πλέον ξεκάθαρο ότι λόγω στάσης και συμβολής στην ομάδα, είναι ο πιο αδύναμος
κρίκος. Κι αν κάποιος είχε αμφιβολίες σχετικά με την ιδέα του Ζιντάν γι'αυτόν,
άφησε τα πάντα αρκετά ξεκάθαρα, αφήνοντάς τον στις κερκίδες του Κάρντιφ. Ο πιο
πιθανός προορισμός του είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου πιθανότατα
θ’αναπτύξει το σπουδαίο του ποδόσφαιρο, γιατί το έχει.
Morata, Keylor Navas ...
Η άλλη περίπτωση υπό αμφισβήτηση είναι του Άλβαρο Μοράτα.
Είναι πολύ πιο επώδυνη για τον σύλλογο και για τον παίκτη. Επειδή είναι
madridista από κούνια και νιώθει τα χρώματα. Επίσης, επειδή όταν έχει παίξει
έχει ανταποκριθεί, μέχρι το σημείο που είναι ο δεύτερος σκόρερ της Μαδρίτης στο
πρωτάθλημα. Το πρόβλημα είναι ότι ξέρει ότι δεν θα’ναι βασικός, όχι με τον
Μπενζεμά στο ρόστερ, κι ο Γάλλος, λατρεμένος απ’τον προπονητή και τον πρόεδρο,
είναι απίθανο να φύγει. Αυτό τον φέρνει σε μια άβολη κατάσταση, γιατί δεν
στερείται φιλοδοξίας. Ο σύλλογος γνωρίζει ότι είναι μια ειδική περίπτωση κι ότι
αν ζητήσει να φύγει, δεν θα μπορούσαν να προβάλουν μεγάλη αντίσταση. Στην
καλύτερη περίπτωση, να τραβήξουν την τιμή.
Ως εκ τούτου θα μείνουν λίγα κενά για την απόκτηση παικτών.
Φήμες θα υπάρξουν πολλές, αλλά η αλήθεια είναι ότι το περιθώριο βελτίωσης είναι
περιορισμένο και, όπως έλεγε ο πρόεδρος μετά το παιχνίδι, αυτό που είναι καλά,
δεν αγγίζεται. Αυτός που ακούγεται περισσότερο είναι ο David de Gea, καθώς ένα
μέρος του madridismo δεν καταλήγει να εμπιστευτεί τον Keylor Navas, αν και το φινάλε
του στη σεζόν ήταν καλό. Είναι μια ακριβή επιχείρηση και θα μπορούσε να
οδηγήσει τον Κοσταρικανό έξω απ’την ομάδα για παρόμοιους λόγους με του Morata: κανείς
δεν θέλει να’ναι αναπληρωματικός. Παρά το γεγονός ότι ο Florentino του υποσχέθηκε
μετά το παιχνίδι την παραμονή του.
Τα υπόλοιπα, φαίνονται ήδη. Ίσως λίγος περισσότερος αγωνιστικός
χρόνος για τον Asensio, ο οποίος καθώς μεγαλώνει καλείται να γίνει το μεγάλο αστέρι
αυτού του αστερισμού. Είναι πιθανό επίσης να φύγει ο Pepe και να’ρθει ένας νέος
στόπερ. Επίσης θα’ρθει ο Theo Hernández για να γίνει ο αναπληρωματικός του Μαρσέλο.
Μικρές λεπτομέρειες σε μια ομάδα που πάει σαν ένα αεροπλάνο. Ήδη στις τελευταίες
δύο σεζόν, οι αλλαγές ήταν ελάχιστες, δεν μπορούν να αναμένονται πολύ
περισσότερες αυτό το καλοκαίρι.
Μένει να τεθούν οι στόχοι, που ίσως είναι το πιο δύσκολο
όταν περπατάς στα σύννεφα. Η αποτυχία στο κύπελλο κάνει να μην μπορεί να
μιμηθεί τη Barcelona του Guardiola και να κερδίσει έξι τίτλους σ’ένα
ημερολογιακό έτος. Το κοντινό μέλλον, αυτό το ίδιο καλοκαίρι, έχει δύο
μικρότερα τρόπαια, τα δύο Σούπερ Καπ, που αποκτούν λίγο περισσότερο βάρος, αν λάβουμε
υπόψη τους αντίπαλους, η Μπαρτσελόνα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο.
Κι από εκεί και πέρα τα πάντα είναι ανεξερεύνητο έδαφος. Η Μαδρίτη δεν έχει
κερδίσει ποτέ ένα τρεμπλ. Κανείς στην ιστορία του Champions League δεν έχει
κερδίσει τρία συνεχόμενα. Στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο το κατάφεραν μόνο ο Άγιαξ και η
Μπάγερν, επιπλέον με τους λευκούς. Αυτή είναι ήδη μια θρυλική ομάδα, τώρα μένει
μόνο να ανακαλύψει ποια είναι τα όριά της.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
