Του José Félix Díaz, αρχισυντάκτη της Marca
Ο José Mourinho γνώριζε τι επρόκειτο να συμβεί. Πριν απ’τον αγώνα με την Γιουβέντους έστειλε ένα μήνυμα στους φίλους που διατηρεί στην Ρεάλ Μαδρίτης. «Θα ιδωθούμε στις 8 Αυγούστου», έλεγε ο Πορτογάλος λακωνικά, βγάζοντας βόλτα το madridismo του και θεωρώντας δεδομένο ότι η λευκή ανωτερότητα θα γίνονταν εμφανής στο χόρτο του Κάρντιφ.
Ο τεχνικός της United γνωρίζει ότι το ποδόσφαιρο μιλάει madridista κι έχει πολλές πιθανότητες να συνεχίσει να το κάνει κατά τα επόμενα χρόνια χάρη στην καλή δουλειά ενός συλλόγου και μια αθλητικής διοίκησης τόσο πραγματική όσο κι επικρινόμενη. Δεν ψάχνει τον ιδεολόγο της. Δεν έχει σημασία το όνομα, αλλά οι αποφάσεις που λαμβάνονται. Δείχνουν ένα αξίωμα. «Ο προπονητής πρέπει να υπογράφει λίγο».
Τρία Champions League σε τέσσερα χρόνια μιλάνε για μια χρυσή εποχή, μια κυριαρχία χωρίς απάντηση, ακριβώς όταν όλα ήταν ασπρόμαυρα. Αλλά όχι, η τυραννία έρχεται τώρα έγχρωμη και σ’έναν ορισμό προς ανακάλυψη. Και είναι ότι οι έπαινοι σ’αυτήν την ομάδα είναι τόσο παλιοί όσο και τηλεοπτική τεχνολογία, όταν αγοράζεις μια συσκευή που πιστεύεις ότι είναι ασυναγώνιστη.
Αυτή η Ρεάλ Μαδρίτης του Florentino Pérez και του Ζιντάν έχει σπάσει την ιστορία, ξεπερνώντας αδύνατα ορόσημα όπως είναι συνεχόμενα νικηφόρα παιχνίδια, δύο συνεχόμενα Champions League, σκοράροντας παιχνίδια μέχρι το άπειρο κι ακόμα παραπέρα κι έτσι μέχρι μια σειρά ρεκόρ απ’αυτά που αρπάζονταν στα τρία τέρματα που είχε δεχθεί η Γιούβε κατά τους προηγούμενους δώδεκα αγώνες του φετινού Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, για να γίνει λόγος για τον φαβοριτισμό της. Αλλά αποδεικνύεται ότι έρχεται η Ρεάλ Μαδρίτης και βάζει τέσσερα σ’ένα μόνο παιχνίδι, τινάζοντας τη μπάνκα και ξεκαθαρίζοντας σαφέστατα προς τα που φυσάει ο τωρινός ποδοσφαιρικός άνεμος.
Για το παρόν δεν μπορεί να αμφιβάλει κανείς, αλλά βλέποντας τη στιγμή πολλών απ’τους παίκτες της και την ηλικία πολλών άλλων, το μέλλον δεν μπορεί να’ναι υπό αμφισβήτηση. Η δουλειά στο γήπεδο, η βάση έχει γίνει ήδη και τώρα χρειάζεται μόνο να ευστοχήσει στους αντικαταστάτες αυτών που θα φύγουν, λόγω του ότι θέλουν να’ναι πιο ευτυχισμένοι παίζοντας λεπτά, παρά κερδίζοντας περισσότερους τίτλους. Καθοδόν είναι ήδη οι Vallejo και Marcos Llorente, αλλά θα’ρθουν περισσότεροι. Λίγοι, αλλά θα’ρθουν.
Το μέλλον φαίνεται λευκό. Κάποιοι τολμούν να πουν ότι το καλύτερο δεν έχει έρθει ακόμα και μπορεί να’χουν δίκιο. Πολύ ριψοκίνδυνο, αλλά είναι μέρος μιας πολύ βέβαιης ανάλυσης της πραγματικότητας και στην οποία ζει η Ρεάλ Μαδρίτης και λέει ότι το να ποντάρεις στο λευκό είναι να ποντάρεις στον νικητή. Αν έχετε αμφιβολία ρωτήστε τον Asensio, τον Isco, τον Kroos, τον Varane ή έναν Κριστιάνο Ρονάλντο που θέλει να παίζει μέχρι τα 40. Το μέλλον είναι δικό τους, αλλά το παρόν ακόμη περισσότερο.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
