Του Gonzalo Cabeza
Έχει 3900 λεπτά αυτή τη σεζόν
Ο Γερμανός μέσος είναι ο παίκτης που έχει παίξει τα
περισσότερα λεπτά στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ο τρόπος του να κατανοεί το παιχνίδι έχει
βοηθήσει το λευκό κέντρο να'ναι μεταξύ των καλύτερων στην Ευρώπη
Ο Μπενζεμά πήρε τη μπάλα, χάζεψε τρεις αμυντικούς -ακόμα και
σήμερα μπορεί να τους δει κανείς στο Καλντερόν να προσπαθούν να αναπαραστήσουν
το έγκλημα όπως οι McNulty και 'Bunk' στο The Wire- έδωσε τη μπάλα στον
Toni Kroos που σούταρε μ'όλη τη δύναμή του και, μετά την πολλοστή απόκρουση του
Oblak στην διπλή αναμέτρηση, ο Isco σκόραρε για να βάλει την Ρεάλ Μαδρίτης στα
ημιτελικά του Champions League. Ήταν, σχεδόν με κάθε σιγουριά, το πιο σημαντικό
γκολ της χρονιάς. Λοιπόν εντάξει, ο Γερμανός μέσος τρέχει καθοδηγώντας μετά το
έργο τέχνης του Μπενζεμά, δεν φάνηκε ν’αλλάζει. Σήκωσε τα χέρια του και μια
άλλη ιστορία, να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο, που γι'αυτό πρόκειται. Ούτε
αγκαλιές, ούτε χάδια, καθαρή απόδοση.
Ο πανηγυρισμός του γκολ του Kroos δεν είναι τίποτα
περισσότερο απ'τη γραφική αναπαράσταση του ποδοσφαίρου του, πάντα νηφάλιος και
ισορροπημένος. Ούτε και μπορεί να μπερδεύεται κανείς, η Ρεάλ Μαδρίτης μπορεί
να'χει άλλους παίκτες με περισσότερο όνομα, αλλά η ομάδα ξεκινά πάντα απ'αυτόν.
Είναι ο παίκτης που έχει παίξει φέτος τα περισσότερα λεπτά (3.901, προς το
παρόν), ο οδηγός στον οποίο αρχίζει ο Ζιντάν να αρθρώνει το σύνολο κι ένα απ'τα
κλειδιά για την κατανόηση μιας ομάδας που μπορεί να κερδίσει ακόμα το Champions
League και τη Liga Santander.
Επειδή η Ρεάλ Μαδρίτης έχει καταφέρει να γίνει αυτό που
λαχταρούν σχεδόν όλοι: μια ομάδα μέσων. Έχουν περάσει μια δεκαετία στο Λευκό
Οίκο ονειρευόμενοι στο παρασκήνιο να μιμηθούν τη μεγάλη Μπαρτσελόνα, να'ναι μια
ομάδα που ελέγχει τους αγώνες και δημιουργεί ποδόσφαιρο από πίσω. Δεν έχουν
φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα εκείνης της ομάδας, αλλά χωρίς αμφιβολία, έχουν
καταφέρει το κέντρο αυτής της σεζόν να'ναι το καλύτερο εδώ και πολλά χρόνια,
μια γραμμή που σταθεροποιεί την ομάδα και, πάνω απ'όλα, που παράγει ποδόσφαιρο
σε αφθονία. Είναι, ίσως η καλύτερη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Είναι οι Kroos, Modric και Casemiro, τρεις παίκτες που έχουν
καταφέρει να κάνουν αυτό που κάποτε φαίνονταν αδύνατο. Περιέργως, αυτός που
δέχεται τα λιγότερα σχόλια απ'τους τρεις, είναι ο Γερμανός, κι αυτό ενώ είναι
αυτός που παίζει περισσότερο παιχνίδι και το έργο του είναι, αναμφισβήτητα,
κλειδί για να εξηγήσεις την ομάδα του. Είναι αλήθεια, ο Modric είναι πιο
λαμπερός, έχει αυτά τα ξεσπάσματα του αδύνατου ποδοσφαίρου που τον μετατρέπουν
σ'έναν απ'τους καλύτερους παίκτες στον πλανήτη. Κι ο Casemiro έχει μια λεγεώνα
θαυμαστών, ιδιαίτερα σ'αυτό το οχυρό των οπαδών που εκτιμούν τα τρεξίματα και
τους πνεύμονες σαν πίνακες του Ρέμπραντ.
Kroos, μεταξύ του καλλιτέχνη και του εργάτη
Μεταξύ του καλλιτέχνη και του εργάτη, έχει το βασίλειό του ο
Toni Kroos. Έκλεισε τα 27 του πριν από λίγους μήνες, η οποία αντιπροσωπεύει την
πλήρη ηλικία για έναν ποδοσφαιριστή. Έχει πλέον χρόνια στην ελίτ και δείχνει σε
κάθε παιχνίδι την ικανότητά του να κατανοεί αυτό το άθλημα. Δεν κάνει τις πιο
γρήγορες κούρσες, ίσως επειδή δεν το χρειάζεται, αρχίζει το παιχνίδι του με μια
άριστη τοποθέτηση, η μπάλα εμφανίζεται πάντα κοντά στη θέση του, το οποίο τον
κάνει να την ακουμπά περισσότερο απ'τον καθένα.
Όταν περνά απ'τα πόδια του δεν υπάρχει πιθανή αποτυχία. Δεν
επιδίδεται πολύ σ'εκείνες τις πάσες των 50 μέτρων άλλων μεγάλων της θέσης, όπως
ο Xabi Alonso, αλλά ούτε και το χρειάζεται για κινεί την ομάδα. Έχει την αρετή
των καλών τους οργανωτών, που δεν είναι τόσο το να'ναι γρήγορος όσο το να
σκέφτεται γρήγορα. Παίρνει τη μπάλα, αξιολογεί τις πιθανότητές του και την
στέλνει χωρίς συνταγή, σα να τρέχεις σ’ένα φαρμακείο. Είναι ο άρχοντας του
κοντινού παιχνιδιού, του να βρίσκει τον Modric ή τον Μαρσέλο, ο οποίος
εμφανίζεται πάντα απ'την αριστερή λωρίδα ανεξέλεγκτος για να διασχίσει μια νέα
γραμμή πίεσης. Αν βρίσκεται ο Isco στο γήπεδο τον χρησιμοποιεί επίσης με
σύνεση.
Ο πίνακας διανομής της Μαδρίτης
Είναι επίσης εξαιρετικός, όταν η ομάδα είναι σε μπελάδες.
Είναι πολλές οι φορές αυτής της σεζόν στις οποίες στριμώχτηκε η Ρεάλ Μαδρίτης και
η λύση έχει υπάρξει συνήθως η ίδια. Ο Γερμανός οπισθοχωρούσε λίγα μέτρα και
αφοσιώνονταν στο να βγάζει τη μπάλα από πίσω, πάντα με σύνεση, βοηθώντας την
ομάδα στις πεσμένες στιγμές της. Συνεχίζει να εμφανίζεται περιστασιακά στο
τελευταίο τρίτο του γηπέδου, αλλά πλέον δεν έχει την προώθηση όπως όταν έφτασε
απ'την Μπάγερν Μονάχου το 2014. Το ότι ο Modric μπορεί να λάμπει γίνεται
κατανοητό πολύ καλύτερα από τότε που ήρθε ο Kroos, ο οποίος τον ξεφορτώνει από
λειτουργίες εξόδου της μπάλας και του επιτρέπει να αναπτύσσει καλύτερα το
ποδόσφαιρό του λίγα μέτρα πιο μπροστά.
Πλέον είναι τρεις σεζόν στη Ρεάλ Μαδρίτης και κανείς δεν θα
εκπλήσσονταν να'ταν πολλές περισσότερες, έτσι ώστε να καταλήξει να γίνει ένας
ιστορικός του κλαμπ. Στο Μόναχο, όπως συμβαίνει στη Βαρκελώνη με τον Τιάγκο,
δεν καταλήγουν να κατανοήσουν ότι ένας παίκτης αυτού του διαμετρήματος έφυγε
απ'τον σύλλογο, όταν του απέμεναν ακόμα τόσα χρόνια στο ποδόσφαιρο. Υποτίθεται
ότι στις μεγάλες ομάδες, δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα.
Έφυγε όταν ήρθε ο Γκουαρντιόλα, αλλά είναι δύο γεγονότα που
δεν έχουν σχέση. Όταν έφτασε ο Καταλανός τεχνικός η απόφαση είχε παρθεί.
Απόδειξη αυτού είναι ότι το περασμένο καλοκαίρι, υπογράφοντας για τη Μάντσεστερ
Σίτι, εξετάστηκε η πιθανότητα να τον υπογράψει. Τα πράγματα θα'ταν πολύ
διαφορετικά στους «πολίτες» αν αντί για τον Fernando ή τον Fernandinho, μέσοι
πολύ περιορισμένοι, ήταν ως καταλύτης ο Kroos.
Η Μαδρίτη ελίχθηκε γρήγορα, ένας σύλλογος όπως της Concha
Espina δεν εξετάζει την επιλογή ν'αφήσει να φύγει ένας παίκτης που δίνει τόσα
κι έχει αυτή την ηλικία. Τον ανανέωσε και ξεφορτώθηκε αυτό το πρόβλημα, γιατί
το να επανιδρύσει μια μεσαία γραμμή είναι απ'τις πιο δύσκολες δουλειές που
μπορεί να'χει μια αθλητική διεύθυνση. Επίσης, μεταξύ των βασικών του Kroos
είναι μια τεράστια αντοχή. Σωματικά εξαπατά, φαίνεται ένας κανονικός παίκτης,
αλλά είναι πραγματικά ένα θαύμα πνευμόνων, με μια ασυνήθιστη ικανότητα να
διατηρείται πάντα στο γήπεδο επειδή, επιπλέον, είναι έξυπνος έτσι ώστε να μην
χρειάζεται να κάνει φάουλ.
Είναι 27 ετών και είναι ήδη παγκόσμιος πρωταθλητής και δύο
φορές πρωταθλητής Ευρώπης σε συλλογικό επίπεδο. Φιλοδοξεί σε μια τρίτη στις 3
Ιουνίου. Σε καμία περίπτωση η παρουσία του δεν έχει υπάρξει υπολειμματική,
ακριβώς το αντίθετο. Ο Toni Kroos είναι ένας από εκείνους τους παίκτες πάνω
στους οποίους χτίζονται οι μεγάλες ομάδες. Αυτό ήταν η Μπάγερν του, αυτό είναι
η Γερμανία, αυτό είναι επίσης η Ρεάλ Μαδρίτης. Μπορεί να μην δίνει τις στιγμές
του πάθους του Isco, ή να έχει λιγότερη μαγεία απ'τον Modric, αλλά στο τέλος
της σεζόν οι χιλιάδες συνεισφορές του σε κάθε ματς καταλήγουν να'ναι
απαραίτητες για την επίτευξη του στόχου. Φέτος αυτός ο στόχος ήταν η Liga, ένα τρόπαιο που κατά
κάποιο τρόπο χρειάζεται περισσότερο από ό, τι οποιαδήποτε γιατί, από τότε που
ήρθε, δεν έχει κερδίσει έναν εθνικό τίτλο.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
