Του Amalio Moratalla
Ή μ’άλλα λόγια, να’χεις πολύ ικανοποιημένο τον Ζιντάν. Μια
αποστολή που δεν φαίνεται δύσκολη τη σήμερον ήμερα. Ο ίδιος έχει πει ότι ζει
«την πιο ευτυχισμένη νύχτα της ζωής του». Και το λέει ένας τύπος που έχει
υπάρξει πρωταθλητής σε όλα, συμπεριλαμβανομένου του κόσμου και της Ευρώπης,
αλλά αυτό το πρωτάθλημα, στο βάθος και στην ουσία, έχει υπάρξει η προσωπική
επιβεβαίωση ότι ως προπονητής είναι επίσης εξαιρετικός. Ως παίκτης ήταν ένα
θέαμα, χωρίς συζήτηση, ένας απ’τους πολύ μεγάλους, αλλά ως προπονητής ήταν ένα
μυστήριο. Ούτε αυτός δεν ήξερε πώς θα ανταποκρίνονταν σε αποδυτήρια γεμάτα
αστέρια. Σ’αυτά της Castilla
τα πράγματα δεν πήγαιναν θαυμάσια, αλλά ο Florentino έβγαλε απ’το μανίκι το στοίχημα ενός θεωρητικά
μανιώδους ντροπαλού σε πλήρη «Κρίση-Μπενίτεθ» κι έχει ανακαλύψει τον ιδανικό
προπονητή γι’αυτή τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Και πιστεύω ότι είμαστε, ανεξάρτητα απ’το αποτέλεσμα
εναντίον της Γιουβέντους στον τελικό του Champions League, ενώπιον της έναρξης ενός κύκλου.
Τότε ο Guardiola,
ύστερα ο Simeone, τώρα
ο Ζιντάν. Τώρα ζει σε πλήρες ειδύλλιο οπαδών-club-παικτών. Είναι ο πρώτος που το καταφέρνει, για όσο μπορώ να
θυμηθώ, ένα μοντέλο rotations
τόσο επιτυχημένο που, εκτός από ένα μικρό ξέσπασμα με τον James, κανείς δεν έχει υψώσει τη φωνή
του όταν ήταν στον πάγκο. Κι έχουν περάσει όλοι απ’αυτόν: οι μικροί, οι
μεσαίοι, οι μεγάλοι και, πάνω απ 'όλα, οι άθικτοι. Κι αυτό, μακριά απ’το να τον
απομακρύνει απ’τους παίκτες, τον έχει αδελφοποιήσει με τ’αποδυτήρια. Έχει τη
δύναμη, αλλά πάνω απ 'όλα έχει το χάρισμα. Είναι ο Ζινεντίν Ζιντάν. Τέλος.
Ποιος έχει το ηθικό κύρος να του αμφισβητήσει τεχνικές και τακτικές αποφάσεις, rotations ή αλλαγές; Αυτό δεν
κατασκευάζεται ούτε σπουδάζεται, το’χεις ή δεν το’χεις κι ο Γάλλος φέρει στο
μέτωπο τον μύθο του. Όλα αυτά είναι έτσι και βραχυπρόθεσμα είναι ένας άτρωτος
γάμος, αλλά θα σκεφτόμουν πλέον ένα σχέδιο σταδιοδρομίας για τον Ζιντάν. Με τον
ίδιο τρόπο που κοιτάς κι ελέγχεις έναν προς έναν όλους τους παίκτες, τις
συμβάσεις τους, τους μισθούς τους, τη φυσική τους κατάσταση, τις ανησυχίες τους
και την ευημερία τους, στην περίπτωση του προπονητή θα επιτάχυνα πλήρως ένα
πλάνο επαγγελματικό-προσωπικό όπως θα’κανε οποιαδήποτε μεγάλη εταιρεία που
θριαμβεύει μ’ένα απ’τα κορυφαία στελέχη της. Και δεν μιλάω για σύμβαση, που η
Μαδρίτη την έχει μιλημένη σίγουρα. Ούτε και το λέω από φόβο μην πάει σ’έναν
άλλο πάγκο, δεν βλέπω τον Γάλλο να λαχταρά τον πλειοδότη ούτε μεσοπρόθεσμα ούτε
μακροπρόθεσμα, αλλά το ποδόσφαιρο είναι τόσο περίεργο που η μεγάλη επιτυχία και
η μεγάλη αποτυχία είναι δύο γραμμές που βρίσκονται τόσο κοντά που μερικές φορές
σε τρώει η ευφορία και άλλες, ένα γκολ στα τελειώματα σε βάζει σε απόλυτη
κατάθλιψη. Γι 'αυτό μιλάω για μια θωράκιση περισσότερο ψυχολογική παρά
οικονομική, γιατί αν έχει δείξει κάτι ο Ζιντάν είναι ότι δεν είναι μια
«φλούδα». Απαρνήθηκε ήδη πολλά χρήματα ως παίκτης, όταν σκέφτηκε ότι είχε
τελειώσει ένας κύκλος και κρέμασε τα παπούτσια του. Λοιπόν αυτό, το «μείνε να
δούμε...» σ’αυτό το ποδόσφαιρο είναι ένα μικρό βήμα και, αν τα πράγματα πάνε
άσχημα, ίσως να’ναι η ώρα να μιλήσουμε για το πώς θα συμπεριφέρονταν χάνοντας
ένα γεννημένο νικητή. Και δεν είναι για να κοπεί η ευφορία, είναι για το
εντελώς αντίθετο, για την θωράκιση αυτού που μπορεί να’ναι ένας λαμπρός κύκλος.
Λόγω της νεότητας, της ποιότητας, της ποσότητας και του ποδοσφαίρου, το τωρινό
ρόστερ της Ρεάλ Μαδρίτης μπορεί ν’αντέξει τα πάντα, εκτός απ’το να χάσει την
ποδοσφαιρική κόλλα του χαμόγελου του Ζιντάν με τον αρχηγό του Sergio Ramos, τους σούπερ σταρ του,
τους αστέρες του, τα αστεράκια του, τα παιδιά του, τους οπαδούς του, το
σύλλογο, τον Τύπο και σχεδόν με κάθε πολίτη που συναντά στο δρόμο και θέλει να
τραβήξει μια φωτογραφία μαζί του. Η αξία του τι σημαίνει αυτό είναι άπειρη.
Πηγαίνει πολύ πέρα από ένα μεγάλο προπονητή. Αυτό είναι ακριβώς αυτό στο οποίο
αναφέρομαι. Συγχαρητήρια στο madridismo
για το πρωτάθλημα και το λέω, πιστεύω ότι ξεκινάει ένας μακρύς κύκλος, αν ξέρει
να προσέξει τον Γάλλο πέρα απ’τη νίκη ή την ήττα!
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
