Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca
Την Κυριακή διαδραματίστηκε το αντίο του κι ένας μανδύας
νοσταλγίας κάλυψε το Bernabeu. Είναι τα σκληρά διόδια ενός σούπερ ρόστερ που ξεχειλίζει
από παίκτες του υψηλότερου επιπέδου. Δεν υπάρχει χώρος για όλους.
Ο James Rodríguez προσγειώθηκε στο Μπερναμπέου, σε μια
εκπλήρωση του μάντρα του Florentino Pérez που διακηρύσσει ότι στη Ρεάλ Μαδρίτης
πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο. Το Κολομβιανό 10 ήταν στο
Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, στο κουμάντο της αφρώδους εθνικής του και γι
'αυτό τον υπέγραψε. Τρία χρόνια αργότερα θα φύγει απ’το λευκό club με
περισσότερο πόνο παρά δόξα, θύμα της ίδιας αθλητικής πολιτικής που τον έφερε. Ο
James έχει κουραστεί ν’ανταγωνίζεται για μια θέση με άλλους παίκτες τόσο καλούς
όσο αυτός και κατέληξε να ενδώσει ενώπιον μια τεράστιας ζήτησης.
Δέκα μέρες πριν κλείσει η μεταγραφή του, τον Ιούλιο του 2014,
έδωσε μια συνέντευξη στη MARCA στην οποία έδειχνε ενθουσιασμένος: «Ξέρω ότι
μπορώ να παίξω σε μια ομάδα όπως η Μαδρίτη. Πιστεύω στη δουλειά μου και στις
συνθήκες μου, και μου αρέσει ότι το να παίξω εδώ σημαίνει τέτοια πίεση, διότι
αυτό οφείλεται σ’όλα αυτά που σημαίνει η Ρεάλ Μαδρίτης». Σύντομα θα διαπίστωνε ότι
η πραγματικότητα ήταν πιο σκληρή.
ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Απ’την πρώτη μέρα του στο Valdebebas συνάντησε έναν έντονο
ανταγωνισμό σ’ένα ρόστερ γεμάτο επιτελικούς μέσους, αλλά παραδόξως έπαιζε ένα σύστημα
4-4-3 για να ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά των επιθετικών, ειδικά ενός Bale,
που όπως σχολίαζαν στ’αποδυτήρια οι ίδιοι του οι συμπαίκτες, απολάμβανε κάποια
προνομιακή μεταχείριση.
Όπως και να’ταν, η πρώτη σεζόν του James στη Μαδρίτη ήταν
εξαιρετική παρά το ότι έπρεπε να παίξει εσωτερικός: με 17 γκολ και 17 ασίστ σε
46 παιχνίδια τερμάτισε ένατος στην κατάταξη των λεπτών που έπαιξε. Το αριστερό
του και η διόρασή του θάμπωσαν το Bernabeu τόσο όσο και η ευκολία του να
σκοράρει. Όμως, στη δεύτερη σεζόν άρχισαν τα προβλήματα. Δεν ήθελε να
επισπεύσει την επιστροφή του απ’τις διακοπές έχοντας παίξει στο Κόπα Αμέρικα με
την Κολομβία, όπως του ζήτησε ο Ράφα Μπενίτεθ κι ένας τραυματισμός στο
διάλειμμα των εθνικών τον Σεπτέμβριο τον άφησε εκτός δράσης δύο μήνες. Υποτροπίασε,
δεν κατέληξε ν’ανακτήσει την φόρμα και η κατάστασή του κατέληξε να θολώσει με
μια σουρεαλιστική αστυνομική καταδίωξη μέχρι το Valdebebas, με περισσότερη άξια
για τις σελίδες των γεγονότων παρά για των αθλητικών.
Έφτασε ο Ζιντάν και προσπάθησε να τον ανακτήσει για τον
σκοπό, αλλά ο James δεν ήταν αυτός του πρώτου έτους κι ο Ζιντάν δεν περίμενε
κανέναν. Επιπλέον ο Casemiro καθιερώθηκε ως αδιαμφισβήτητος στη μεσαία γραμμή, με
το οποίο υπήρχαν τρεις σταθεροί μπροστά και τρεις σταθεροί στη μέση και κανένας
από αυτούς δεν ήταν ο James Rodríguez.
ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Το περασμένο καλοκαίρι ήταν πιο πολύ έξω παρά μέσα, αλλά
άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή κι αποφάσισε να μείνει για να παλέψει. Αισθάνονταν
ικανός να πείσει έναν Ζιντάν με τον οποίο δεν έχει καταλήξει ποτέ να συνδεθεί,
επειδή, σύμφωνα μ’αυτόν, δεν τον εμπιστεύονταν. Ωστόσο, ο προπονητής έδειξε σύντομα
την προτίμησή του για τον Isco και ιδιαίτερα για τον Marco Asensio. Παρά τα 11
γκολ και τις 13 ασίστ, ο ρόλος του έχει πέσει φτάνοντας να’ναι ο 18ος
σε λεπτά, μπροστά απ’τους Pepe, Coentrao και Mariano. Σε διάφορες στιγμές της
σεζόν, Lucas Vázquez και Kovacic τον έχουν προσπεράσει επίσης στα rotations.
Γι’αυτό ο James φεύγει στην Premier. Πάρα πολύς ανταγωνισμός,
λίγος ρόλος και λίγη αυτοεκτίμηση για έναν παίκτη με μια αναμφισβήτητη
ποιότητα, αλλά ο οποίος απέτυχε να καταλάβει ότι το δύσκολο δεν είναι να φτάσει
στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά διατηρηθεί.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
