Του Enrique Marín
Ο γενικός διευθυντής της Μαδρίτης, José Ángel Sánchez, έχει υπάρξει ο καλύτερος σύμμαχος του Ζιντάν, διαθέτοντας ένα καλύτερο και πιο εκτεταμένο ρόστερ απ’αυτό που έφτιαξε ο Robert στην Barca
Στην Ρεάλ Μαδρίτης έχει κοστίσει πέντε χρόνια να κερδίσει
και πάλι το πρωτάθλημα, την αποκαλούμενη διοργάνωση της κανονικότητας στην
οποία κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει κυριαρχήσει η Μπαρτσελόνα με τίποτα
λιγότερο από 10 τίτλους, ακολουθούμενη απ’τους λευκούς με 7· τη Βαλένθια, με
δύο· και τις Ατλέτικο και Deportivo, με έναν. Φυσικά, η ομάδα του Ζινεντίν
Ζιντάν χρειάστηκε να περιμένει την 38η αγωνιστική για να μπορέσει να
πανηγυρίσει, καθώς, παρά το προφανές τέλος του κύκλου, συμπεριλαμβανομένης της
αποχώρησης του Luis Enrique, η Barça διατηρήθηκε στη μάχη μέχρι την
τελευταία πνοή χάρη κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στην προσπάθεια του Μέσι.
Κάνοντας συγκρίσεις, κι εν αναμονή για το τι θα συμβεί τόσο
στον τελικό του Κυπέλλου όσο και του Champions League, υπάρχουν δύο άνθρωποι
που αυτή την σεζόν αντιπροσωπεύουν τις δύο όψεις των Ρεάλ Μαδρίτης και Barça:
José Ángel Sánchez και Roberto -τώρα Robert - Fernández, αντίστοιχα. Εν τη
απουσία ενός αθλητικού διαχειριστή που να ηγείται μιας συγκεκριμένης ιδέας
ποδοσφαίρου που να πηγαίνει πέρα απ’την πρώτη ομάδα, στο Μπερναμπέου είναι ο
Διευθύνων Σύμβουλος αυτός που διαχειρίζεται τη σύνθεση του ρόστερ. Στο Καμπ Νου
υπάρχει η μορφή του τεχνικού γραμματέα, αν και η δουλειά του δεν έχει υπάρξει
ακριβώς λαμπρή. Μακριά απ’τη βελτίωση του ρόστερ, ο Robert το έχει αποδυναμώσει,
όπως αποδεικνύεται απ’το γεγονός ότι ο Λουίς Ενρίκε δεν ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει
τον πάγκο, όπως έχει κάνει ο Ζιντάν, με τους Nacho, James, Isco, Asensio, Lucas
ή Morata.
Για όσους δεν τον γνωρίζουν ακόμα, και είναι φυσιολογικό,
γιατί του αρέσει να εργάζεται στη σκιά, ο Jose Angel Sanchez Periáñez (Segovia,
1967) είναι απόφοιτος της Φιλοσοφίας και Γραμμάτων και ήταν εμπορικός
διευθυντής της εταιρείας παιχνιδιών Sega μεταξύ των ετών 1992 και 1995, έτος
στο οποίο ανέλαβε τη γενική διεύθυνση μιας ιαπωνικής πολυεθνικής video game. Ήρθε
με τον Florentino Pérez στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2000, κι από τότε είναι υπεύθυνος
για την οργάνωση του συλλόγου, ως κουμανταδόρος σ’όλους τους τομείς, απ’τον οικονομικό στον αθλητικό, όπου είναι ο υπεύθυνος για τη διαπραγμάτευση των μεταγραφών.
«Είμαι στέλεχος πριν από οπαδός επειδή στο ποδόσφαιρο
το πάθος δεν μπορεί να προηγείται της λογικής ή της διαχείρισης», λέει ο
γενικός διευθυντής της Ρεάλ Μαδρίτης, με όλη την εκτελεστική εξουσία, κάτι που
δεν αρέσει στα τσιράκια του προέδρου, γνωστοί ως «Los Sabandeños». «Το
ποδόσφαιρο θα’ταν άσχημα, αν εμείς που έχουμε ευθύνες βάζαμε το συναισθηματικό πριν
το ορθολογικό. Φυσικά, δεν μπορεί να υπάρξει διαχείριση χωρίς την κατανόηση της
συναισθηματικής πλευράς κι εγώ είμαι madridista εδώ και πολλά χρόνια, αν κι
αυτό είναι περιστασιακό και το κυριότερο είναι το ορθολογικό μέρος», λέει ο
JAS, όπως ξέρουν όλοι τον José Ángel Sánchez.
Λίγο μετά τον τελικό του Champions League που έγινε
πριν από ένα χρόνο στο Μιλάνο, στην Ρεάλ Μαδρίτης θεωρούνταν δεδομένη η αποχώρηση
του JAS, ο οποίος διαλογίζονταν να πάει να δουλέψει στο Gestifute, το γραφείο του
Jorge Mendes. Όπως ενημερώσαμε στην El Confidencial, αν ο διευθύνων σύμβουλος αποφάσιζε ν’αφήσει το γραφείο του στο Μπερναμπέου, σχεδίαζε να πάρει μαζί του, μεταξύ άλλων προσώπων, την Begoña Sanz, την οποία διόρισε αναπληρώτρια γενική διευθύντρια του συλλόγου, απόφαση που δεν ήταν πολύ της αρεσκείας του Florentino κι ακόμα περισσότερο του Manuel Redondo, του μόνου διευθυντή του γραφείου του.
Ωστόσο, τελικά ο εκτελεστικός πείστηκε απ’τον Perez κι
ανανέωσε το συμβόλαιό του για έναν ακόμη χρόνο, μια πλήρη ανακούφιση για τον
πρόεδρο της ACS, ο οποίος εμπιστεύεται πάντα τον José Ángel. Απόδειξη αυτού
είναι ότι τον διατήρησε στη δεύτερη θητεία του στην Ρεάλ Μαδρίτης παρά το
γεγονός ότι δούλεψε στο μεταξύ με τον Ramón Calderón. Ο Sánchez δεν είχε πάντα
τις καλύτερες σχέσεις με άλλα σημαντικά μέλη της λευκής ιεραρχίας όπως τον
Manuel Redondo, αν κι ο JAS είναι υπεύθυνος για τα εμπορικά θέματα λόγω της
ικανότητάς του να προβάλλει το εμπορικό σήμα του συλλόγου κι έχει μετατραπεί
επίσης σε μια καθοριστική μορφή στην οργάνωση του αθλητισμού .
Και πράγματι, αν έχει βρεθεί ένα πρόβλημα στη Μπαρτσελόνα
φέτος είναι ακριβώς ότι δεν έχει μια διεύθυνση, κατά κάποιο τρόπο αθλητική,
όπως αυτή που διαδραμάτιζε ο José Ángel Sánchez στη Ρεάλ Μαδρίτης. Με τον culé πρόεδρο,
Josep Maria Bartomeu, να ασχολείται και ν’ανησυχεί σε διάφορες δικαστικές
διαδικασίες κι ένα Διοικητικό Συμβούλιο εμμονικό με το να αποκοπεί απ’το
παρελθόν, αντί να κοιτάζει προς το μέλλον. Υπό αυτή την έννοια, και πέρα απ’την
φτωχή συμβολή του Roberto -τώρα Robert- Fernandez στην πρώτη ομάδα, αρκεί απλά να
δούμε την απώλεια της ταυτότητας (επίσης) του ποδοσφαίρου βάσης της Barca,
ακριβώς λόγω αυτής της ακατανόητης προσπάθειας, όχι πλέον στο να μην φροντίζει,
αλλά με το να τελειώσει μ’όλα εκείνα τα οποία εισήγαγε ο Pep Guardiola, πάντα
υπό την επίβλεψη του Paco Seirul.lo, «εξόριστου» στην Περιοχή της Μεθοδολογίας
απ’την άφιξη του Λουίς Ενρίκε.
Θα δούμε αν ο νέος προπονητής, -όλα τα δάχτυλα δείχνουν τον Ernesto Valverde- έχει επίγνωση αυτού
και μία απ’τις πρώτες αποφάσεις που θα πάρει, -υποθέτοντας ότι θα τον αφήσουν και, πάνω απ 'όλα, ότι
θέλει ο Paco- θα’ναι ν’ανακτήσει
τον Seirul.lo για
να’ναι εκεί όπου τον χρειάζεται η Μπάρτσα: να εφαρμόζει τις γνώσεις του και να
μην τις φυλάει σα να’ταν ένα λείψανο. Από εκεί και πέρα θα δούμε και ποια θα’ναι
η κατάσταση του Robert Fernandez,
ο οποίος έχει πετύχει κάτι τόσο περίπλοκο όπως ότι, η Μαδρίτη, χωρίς να’χει
αθλητικό διευθυντή, έχει εκθέσει τη δουλειά του ως επικεφαλής της τεχνικής
γραμματείας της Barça.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
