Του Jesús Garrido
«Ακόμα δεν έχουμε κερδίσει τίποτα» επαναλαμβάνει ο Ζιντάν
Μετά από κάθε σημαντική νίκη της ομάδας του, ο Ζιντάν έχει επαναλάβει μια φράση: «Ακόμα δεν έχουμε κερδίσει τίποτα». Μόνο η επίτευξη της Liga και του Champions League θα επιβεβαιώσει τη μεγάλη merengue χρονιά
Δεν πρέπει να επαναπαύεσαι στις εμφανίσεις, λένε οι σοφοί. Αν δούμε τα πρόσωπα των madridistas, είτε είναι μέλη και εργαζόμενοι του club, είτε είναι οπαδοί σε όλο τον κόσμο, έχουν όλοι μόνιμα χαμόγελα, πιο δύσκολο να φύγουν κι από ένα λεκέ κεράσι σε μια merengue φανέλα. Δεν είναι για λιγότερα, έχουν όλο το δίκιο του κόσμου να αισθάνονται μια μεγάλη ευτυχία. Απομένουν τέσσερα παιχνίδια για να τελειώσει η σεζόν τους κι αν κερδίσουν τρία και πάρουν ισοπαλία στο ένα (τουλάχιστον), θα’χουν κερδίσει το πρωτάθλημα και το Τσάμπιονς Λιγκ. Ποιος δεν θα’ταν ενθουσιασμένος; Ο Ζιντάν. Ο Ζιντάν δεν είναι. Δεν είναι ότι είναι τσαντισμένος, καθόλου. Είναι προσεκτικός για έναν πολύ απλό λόγο που δεν σταματά να επαναλαμβάνει: «Ακόμα δεν έχουμε κερδίσει τίποτα».
Η Μαδρίτη βρίσκεται αυτή τη στιγμή στις πύλες του παραδείσου. Πριν από λίγες βδομάδες, συνάντησε το φίδι (Barça) και το δάγκωμα την έστειλε σχεδόν στην άβυσσο, αλλά τις ξαναβρήκε χάρη στο αντίδοτο που θεραπεύει τα πάντα, την Ατλέτικο στο Champions League. Το Clásico έκατσε άσχημα, αλλά η καλύτερη είδηση που έμεινε στο σύλλογο του Chamartin ήταν ότι παρά την ήττα, συνέχιζε να βασίζεται στον εαυτό του, χάρη σ’αυτήν την φυλαγμένη σφαίρα στην θαλάμη που είναι το ματς του Balaídos, αναβλημένο απ’την καταιγίδα στη Γαλικία πίσω στο Φεβρουάριο. Γι 'αυτό δεν υπάρχουν νεύρα, υπάρχει ένταση.
Στη σύγχρονη εποχή η Μαδρίτη δεν συνηθίζει να κάνει νταμπλ. Δεν συνηθίζεται να βλέπουμε έναν αρχηγό να σηκώνει δύο κύπελλα. Ο τελευταίος που το έκανε ήταν ο Ίκερ Κασίγιας με το Κύπελλο και το Champions League του 2014, και πριν το έκανε ο Manolo Sanchis το 1989 με την Liga και το Κύπελλο. Εξ ου κι αυτή η σεζόν είναι κοντά στο να’ναι μία απ’τις καλύτερες της λευκής ιστορίας. Ποιος να το’λεγε. Η Μαδρίτη ήταν πάντα εκεί ψηλά στην κατάταξη, αλλά αμφέβαλε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Υπενθυμίζεται ότι κέρδισε μόνο τρεις αγώνες της φάσης των ομίλων. Αλλά αν έχει εμποτίσει κάτι σ’αυτή τη Μαδρίτη ο Ζιντάν, είναι η ανταγωνιστικότητα. Η Μαδρίτη την είχε χάσει. Παραιτούνταν εύκολα από τίτλους, τα παρατούσε στο πρωτάθλημα, αποκλείονταν νωρίς στο Κύπελλο, το όριο της ήταν οι 16 του Champions League. Μόνο με Αντσελότι και Ζιντάν έχει βρεθεί τόσο κοντά στην κατάκτηση Liga και Champions League ταυτόχρονα.
Το μόνο πρόβλημα που έχει είναι ότι κανένα απ’τα δύο τρόπαια δεν είναι ακόμη στις βιτρίνες του Μπερναμπέου. Οι κούπες που ξεχειλίζουν πλέον στο μουσείο δεν είναι αυτού του έτους. Απ’τις πύλες του παραδείσου μέχρι αυτές της κολάσεως υπάρχει μόνο μια μικρή απόσταση. Η Μαδρίτη είναι σε μια τόσο υπέροχη στιγμή φόρμας, που φαίνεται απίθανο να χάσει κάποιο απ’τα τρία παιχνίδια που έχει μπροστά της για να πανηγυρίσει, αλλά η πιθανότητα είναι εκεί, λανθάνουσα, παρούσα. Η Barca, τόσο ασταθής καθόλη τη διάρκεια του έτους, τελειώνει καλά, κερδίζοντας χωρίς προβλήματα όλους τους αντιπάλους της και τα δύο ματς που της απομένουν είναι προσιτά. Δηλαδή, η μπάλα και η πίεση είναι στην λευκή πλευρά. Στη συνέχεια ο τελικός είναι κορώνα ή γράμματα, δεν υπάρχει χώρος για εικασίες.
Αν ο madridismo δει το πιο πρόσφατο παρελθόν, δεν υπάρχει τίποτα το ανησυχητικό. Θυμάστε πώς τελείωσε τη Liga 15-16 η Μαδρίτη του Ζιντάν; Καλύτερα, αδύνατο. Λοιπόν, ναι, μπορούσε να κερδίσει τον τίτλο, αλλά αυτό δεν εξαρτιόνταν απ’τον εαυτό της. Κέρδισε τα τελευταία δώδεκα ματς και πέρασε, απ’το να’χει παραιτηθεί πρόωρα απ΄την κατάκτηση του πρωταθλήματος το χειμώνα, στο να κάνει τη Μπάρτσα να ιδρώσει μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Το μόνο παιχνίδι που δεν κατάφερε να κερδίσει ήταν ο τελικός του Μιλάνου, αλλά το Ευρωπαϊκό Κύπελλο κατέληξε στο σπίτι. Επαναλαμβάνοντας μόνο ένα μικρό μέρος αυτού του τέλους, η διπλή επίσκεψη στη Cibeles είναι εγγυημένη.
Ο Ζιντάν το'χει το χαμόγελο. Όταν έχασε στο Clásico εμφανίστηκε στη συνέντευξη Τύπου σοβαρός και ολιγόλογος, αλλά σταδιακά χαλάρωσε και κατέληξε χαμογελώντας και πάλι. Ωστόσο, ο ίδιος γνωρίζει ότι τρεις εβδομάδες πριν τελειώσει η σεζόν, μπορεί να'ναι η μεγαλύτερη madridista επιτυχία σε μισό αιώνα ή να μείνουν για άλλη μια χρονιά χωρίς τίτλους. Παρά το γεγονός ότι η πρόσφατη συνήθεια μας λέει ότι το δεύτερο είναι πιο συχνό από ό, τι το πρώτο, θα μπορούσαμε να φτάσουμε να θεωρήσουμε αποτυχημένη μια άτιτλη χρονιά μετά από όλα όσα έχουν επιτευχθεί μέχρι στιγμής; Όχι, πιθανότατα όχι. Η Μαδρίτη είναι φτιαγμένη για να κερδίζει και τα ημίμετρα δεν χρησιμεύουν. Θα'ταν μια απογοήτευση το να μην κερδίσει τίποτα, το οποίο μπορεί ακόμα να συμβεί, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δόξα του να'ναι εκεί για να το προσπαθήσει.
Τα πάντα είναι πιο εύκολα αν μια μέρα μπορεί να εμφανίζεται ως ήρωας ο Κριστιάνο Ρονάλντο ή ο Sergio Ramos, ο Isco ή ο Μπενζεμά. Οι επιλογές είναι τόσες πολλές ώστε είναι περισσότερο από απίθανο να καταλήξει ο madridismo χωρίς τίποτα να βάλει στο στόμα του. Είτε παίζει η «Ομάδα Α» είτε η «δεύτερη γραμμή», η επιτυχία φαίνεται εγγυημένη.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
