Του Santiago Segurola
Υπάρχει μια κατηγορία παίκτη που βρίσκει καλύτερο ορισμό στην
πιτσιρικαρία παρά στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Είναι ο καταχραστής, που στον
δρόμο δεν έχει υποτιμητική χροιά. Αντίθετα, θαυμάζεται για την ανωτερότητα που δείχνει
έναντι των άλλων. Δεν έχει αντίπαλο στις δεξιότητες, ούτε βρίσκει κάποιον με
τον οποίο αξίζει να συγκριθεί. Η εξουσία του δεν αμφισβητείται. Είναι πολύ
δύσκολο να βρεις αυτό το είδος του παίκτη μεταξύ των επαγγελματιών, όπου μειώνεται
η απόσταση μεταξύ των καλύτερων και το είδος των εμφανίσεων που καταπλήσσει συμπαίκτες,
αντιπάλους και οπαδούς, παράγεται μόνο περιστασιακά. Αυτού του μεγέθους ήταν η κατάχρηση
του Isco στο El Molinón.
Πέρα απ’το πανέμορφο δεύτερο ημίχρονο του Μέσι στο Sánchez Pizjuán,
δεν θυμάμαι τίποτα παρόμοιο με τη ματσάρα του Isco ενάντια στη Σπόρτινγκ. Σηκώθηκε
τόσο πολύ πάνω απ’το υπόλοιπο των άλλων παικτών, και υπήρχαν κάποιοι του κορμού,
που δεν υπήρχε τρόπος να τον σταματήσουν. Κάθε μία από τις παρεμβάσεις του προκάλεσε
την έκπληξη, τόσο λόγω της δημιουργικότητας όσο και λόγω της κυριαρχίας στους πόρους.
Όσο επιδέξιοι κι αν ήταν οι πόροι του, δεν αποδείχτηκαν ρητορικοί ή ασήμαντοι.
Υπήρχε ένα συναρπαστικό βάθος στα κοντρόλ του, στις ντρίμπλες και τις πάσες του,
το ίδιο όπως και στα τελειώματα των γκολ του, που προηγήθηκαν απ’τις πιο κομψές
λύσεις στα προβλήματα που παρουσίαζαν οι κινήσεις.
Από τότε που ήταν παιδί, είναι γνωστό ότι ο Isco είναι ένας
μοναδικός ποδοσφαιριστής, συμπεριλαμβανομένων των επικριτών του. Μερικοί τον
κατηγορούν για αδιόρθωτο μπαρόκ. Άλλοι για έλλειψη συνοχής για την κάλυψη όλων
των υποχρεώσεων των μέσων. Ωστόσο, ακόμη και οι πιο ισχυροί επικριτές του
παραδέχονται την ποικιλία μερικών εξαιρετικών πόρων. Στο El Molinón, ένωσε τις καλύτερες
ιδιότητές του και τις χρησιμοποίησε με τόση σοφία που είναι δύσκολο να θυμηθούμε
ένα λάθος του Isco. Η κυριαρχία του δεν επιδέχτηκε αμφισβήτησης. Καταχράστηκε,
υπό την καλύτερη έννοια της λέξης, τον δρόμο.
Η ματσάρα του Isco δεν ήρθε σ’ένα οποιοδήποτε απόγευμα. Κατεύθυνε
τη Μαδρίτη σε μια νίκη που την βάζει στο κατώφλι του τίτλου. Το έκανε με μια
ομάδα η οποία περιελάμβανε 10 αναπληρωματικούς, συμπεριλαμβανομένου αυτού. Εκεί
αρχίζει η αντίφαση και το δίλημμα που σημαίνει ο Isco. Δεν υπάρχει αναπληρωματικός
στον κόσμο που μπορεί να χειριστεί ένα ματς μ’έναν τόσο συντριπτικό τρόπο. Παραστάσεις
αυτού του μεγέθους διατηρούνται στη μνήμη και προορίζονται για λίγους αστέρες, όχι
για παίκτες που αγωνίζονται να κερδίσουν την θέση του βασικού ή ψάχνουν
απεγνωσμένα για λίγα λεπτά.
Ο Isco δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό στο Μόναχο κι έπαιξε μόνο
τα τελευταία 15 λεπτά εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης. Υπό το φως της πομπώδους
παράστασής του εναντίον της Σπόρτινγκ, είναι σχεδόν αδύνατο να κατανοήσουμε την
κατάστασή του του επίδοξου βασικού, και σίγουρα κανείς δεν θα καταλάβει αυτή
την κατάσταση λιγότερο απ’τον ίδιο τον Isco. Είναι αλήθεια ότι η Ρεάλ Μαδρίτης διαθέτει
ένα εντυπωσιακό ρόστερ, το καλύτερο στον κόσμο, κι ότι ο Isco είναι η μέγιστη
έκφραση αυτής της αφθονίας, αλλά σ’αυτό το σημείο της καριέρας του δεν αποδέχεται
πλέον τον εαυτό του ως έναν άξιο. Αισθάνεται βασικός με κάθε δικαίωμα.
Η Ρεάλ Μαδρίτης θα πρέπει να λύσει μια συναρπαστική εξίσωση:
διαθέτει έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή, αλλά μέχρι στιγμής δεν του έχει
αναγνωρίσει αυτή την εξουσία, αυτή που αξιώνει ο Isco και το Bernabeu υποπτεύεται
ότι αξίζει. Δεν μπορεί να τον διατηρήσει άλλο καβάλα σε δύο άλογα, αυτό του
βασικού κι αυτό της ρεζέρβας.
Τον ερχόμενο Ιανουάριο, έξι μήνες πριν το τέλος του
συμβολαίου του, ο Isco θα μπορεί να επιλέξει τον προορισμό που του αρέσει. Μετά
τον αγώνα στην Gijón, οι δηλώσεις του Isco δεν επιδέχονται αμφιβολίας: θέλει να
συνεχίσει στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στο γήπεδο το εκφράζει μ’άλλον τρόπο. Θέλει να
συνεχίσει, αλλά όχι υπό τις παρούσες συνθήκες. Ο καταχραστής παίζει. Δεν ζεσταίνει
τον πάγκο.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
https://www.facebook.com/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%80%CE%AC%CE%B6%CF%89%CE%BD-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-813906908747714/
