Του Gonzalo Cabeza
Εξαρτάται απ’τον εαυτό της σ’όλες τις έδρες
Το γκολ του Μέσι επανέφερε στη ζωή στη Laliga Santander κι
έσπειρε αμφιβολίες όλη τη λευκή σεζόν: ο προπονητής, οι αναπληρωματικοί, η
άμυνα, το BBC... αν κι εξακολουθεί να’χει το πάνω χέρι
Πως αλλάζει η ζωή σ’ένα λεπτό. Η Ρεάλ Μαδρίτης, όταν
ξεκίνησε τις καθυστερήσεις στο clásico, είχε ζωγραφισμένο το χαμόγελο στο
πρόσωπό της. Ήταν μια ισοπαλία που είχε τη γεύση νίκης γιατί ήταν με δέκα και με
ανατροπή. Ήταν μια ισοπαλία ναι, αλλά μία που έβαζε την Liga Santander σε
βιτρίνα. Ήταν, στην τελική, μια ισοπαλία που θα υπέγραφε με αίμα κάθε madridista
εάν ήταν απαραίτητο. Τότε ήρθε ο Μέσι, ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, για
ν’ανατρέψει το σκορ και, παρεμπιπτόντως, τη συνολική αντίληψη μιας σεζόν που έμοιαζε
ήδη μια αναπόφευκτη επιτυχία. Η παρηγοριά είναι ότι δεν έχει χαθεί τίποτα, η
πραγματικότητα, ότι τώρα πρέπει να γίνει μια δουλειά που θα μπορούσε να’χε
αποφευχθεί. Η Μαδρίτη είναι μια ομάδα που έχει πλεονεκτήματα, αλλά επίσης και
με εμφανή μειονεκτήματα, που αν επιβληθούν σ’αυτό το τελικό σπριντ της σεζόν θα
καταλήξουν να μετατρέψουν έναν γαλήνιο χρόνο σε μια αποτυχία χωρίς ελαφρυντικά.
Η βαθμολογία
Το πρώτο και θεμελιώδες. Η ήττα ενάντια στη Barcelona είναι το
να της δίνει την ψυχή σε μια διοργάνωση που μπορούσε να’χε καθαρίσει και να την
αφήνει χωρίς σφαίρες στη θαλάμη. Η Μαδρίτη, η οποία εξακολουθεί να βασίζεται
στον εαυτό της για να γίνει πρωταθλήτρια, έχει έξι περισσότερα παιχνίδια
πρωταθλήματος στα οποία στην επιτυχία οδηγεί μόνο η νίκη. Μια ισοπαλία θα’χε
δώσει αέρα, καθώς θα’χε δύο γκέλες περιθώριο για να συνεχίσει παίρνοντας τον
τίτλο. Δεν συνέβη, η ομάδα του Ζιντάν έχει και πάλι να κερδίσει ένα πρωτάθλημα που
σε στιγμές της σεζόν (και του ματς) είχε θεωρήσει αποσβησμένο.
Το πρόγραμμα
Σχετικό με το πρώτο σημείο. Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε ετοιμάσει
ένα τέλος με κατηφόρα και δύο ορεινές στάσεις υπό τη μορφή των δυο ημιτελικών
του Champions League. Οι αγώνες εναντίον της Ατλέτικο θα’ναι τώρα λίγο
διαφορετικοί, επειδή δεν έχουν κλείσει τα μέτωπα που είχε ανοιχτά ο Ζιντάν και,
ως εκ τούτου, δεν θα μπορεί να επικεντρωθεί αποκλειστικά σ’αυτές τις δύο
αναμετρήσεις, όπως θα μπορούσε πιθανότατα να’χε συμβεί σε περίπτωση νίκης ή
ισοπαλίας. Οι rojiblancos, άνετοι στην τρίτη θέση, θα’χαν περισσότερο περιθώριο
να σκεφτούν την διπλή αναμέτρηση που, προφανώς, είναι κεφαλαιώδης. Και
περισσότερο αν η la Liga διαφεύγει, καθώς η Ευρώπη θα’ταν η μόνη λύση στην
καταστροφή.
Ο Ζιντάν και το μέλλον
Ο Ζινεντίν Ζιντάν είπε πριν λίγες εβδομάδες ότι μετά το
τέλος της σεζόν θα δούμε πλέον, μια αινιγματική φράση που γίνεται ακόμη πιο
έντονη μετά την ήττα. Ο τεχνικός, ακόμα άπειρος, δεν ήταν απόλυτα επιτυχής στα
παιχνίδια ενάντια σε Ατλέτικο και Barcelona, κλειδιά για να βρίσκεται σ’αυτή τη
στιγμή μ’ένα αβέβαιο μέλλον. Ο Γάλλος έχει πόντους υπέρ του, όπως το γεγονός
του να’ναι ένας λευκός μύθος και να’ναι σεβαστός απ’το αποτέλεσμα. Πράγματα
σημαντικά, αλλά όχι βαρυσήμαντα, γιατί στην Concha Espina, και περισσότερο με
τον Florentino Pérez στην προεδρική καρέκλα, μόνο τα αποτελέσματα αποφασίζουν
το μέλλον ενός τεχνικού. Ο Ζιντάν διακυβεύει, κατά συνέπεια, το μέλλον του στο
υπόλοιπο της σεζόν. Στο χέρι του είναι να κάνει να’ναι αυτή μια απ’τις
καλύτερες σεζόν στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης ή μια αποτυχία που θα επισπεύσει
τα γεγονότα. Οι τελευταίες ποδοσφαιρικές του αποφάσεις δεν ήταν πάντα επιτυχείς
κι αυτό, χωρίς αμφιβολία, είναι ένα βάρος.
Οι αναπληρωματικοί
Είναι το δίκοπο μαχαίρι με το οποίο παίζει η Ρεάλ Μαδρίτης όλη
τη σεζόν. Ο σύλλογος έχει πετύχει φέτος ένα υπέροχο, βαθύ και πολύ ταλαντούχο
ρόστερ. Όλοι οι παίκτες του μπορούν να μπουν στο γήπεδο και ν’ανταποκριθούν
αξιοσημείωτα. Μερικοί ζητούν το καθεστώς βασικού κραυγάζοντας. Isco, Asensio,
James, Morata, Lucas, Kovacic... το πρόβλημα είναι ότι στο ποδόσφαιρο παίζουν
έντεκα κι ένας παίκτης αυτού του επιπέδου, εξ ορισμού, σκέφτεται ότι όλα τα
ασήμαντα λεπτά που παίζει, είναι μια υποτίμηση, επειδή έχουν γεννηθεί συνηθισμένοι
να’ναι ο τύπος που επιλύει την κατάσταση.
Το τείχος της σιωπής που περιβάλλει την Ρεάλ Μαδρίτης έτσι
ώστε η ενόχληση κάποιων παικτών να μην παίρνει δημόσια έκταση. Το οποίο δεν
είναι απαραίτητα το ίδιο με το ότι δεν υπάρχει. Μάλιστα, αυτή η σεζόν έχουν
φανεί διφορούμενες δηλώσεις των James, Morata και Isco. Madridistas, ναι, αλλά
με επιφυλάξεις επειδή βλέπουν τους εαυτούς τους ως δευτερεύοντες κι αυτοί
πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να δώσουν περισσότερα.
Στη διαχείριση του υπάρχει Ζιντάν κάτι που μπορεί να’ναι
θετικό, αλλά που δημιουργεί επίσης αβεβαιότητα στους παίκτες. Έχει πολύ σαφές
ποιοι είναι οι έντεκα βασικοί του, αλλά με τους αναπληρωματικούς πάει παίζοντας
όπως κομμάτια συναρμολογούμενων. Δεν υπάρχει μια σαφής ιεραρχία, ούτε
εμφανίζεται η αξιοκρατία, αν ο Isco είναι καλά μπορεί να παίξει... ή όχι. Κι
έτσι με όλους. Αυτό επιτρέπει να διανέμονται περισσότερο τα λεπτά, να’ναι όλοι
περισσότερο συνδεδεμένοι σε περίπτωση ανάγκης, αλλά υπάρχει επίσης και μια
δύσκολη ψυχολογική συνιστώσα. Το να παίζεις καλά, ακόμη και πολύ καλά, δεν
συνεπάγεται μια προτίμησή για τον τεχνικό.
Το παιχνίδι
Στο τέλος όλα είναι αυτό. Στην Ρεάλ Μαδρίτης, τη φετινή
σεζόν, τ’αποτελέσματα έχουν βρεθεί συνήθως πάνω απ’όσα έχουν φανεί στο γήπεδο. Έχει
υπάρξει πολύ επικό, γκολ στα τελευταία λεπτά και νίκες στα παιχνίδια που φαίνονταν
σχεδιασμένα για να καταλήξουν σε ισοπαλία. Μπορεί να μπει το επίθετο της
ανταγωνιστικής, που είναι, αλλά αυτό δεν καλύπτει όλες τις αθλητικές ελλείψεις που
δείχνει η ομάδα. Η Μαδρίτη, με τον ελεφάντινο προϋπολογισμό της, βρίσκεται στο
κυνήγι του αντιπάλου σ’ένα πολύ μεγάλο νούμερο περιπτώσεων για ένα σύλλογο που πρέπει,
εξ ορισμού, να κυριαρχεί στις αναμετρήσεις στις οποίες παίζει.
Εδώ μπαίνει, εκ νέου, η μορφή του προπονητή. Είναι η Ρεάλ
Μαδρίτης μια ομάδα δουλεμένη πραγματικά; Δεν θα’ταν η πρώτη περίπτωση στην
ιστορία στην οποία ένας σύλλογος εξαρτάται εξ ολοκλήρου απ’την έμπνευση των
παικτών του, αλλά οι μεγάλες ιστορίες επιτυχίας βασίζονται περισσότερο σε μια
αθλητική δομή που λειτουργεί, παρά σε ξεσπάσματα ταλέντου. Το να βάζει ο Ramos
το πολλοστό γκολ στο τελευταίο λεπτό είναι λόγος για πανηγυρισμούς για τον madridismo,
τα επικά γκολ τροφοδοτούν την ψυχή, αλλά δεν πρέπει να σχετίζονται μ’ένα σημάδι
ότι τα πράγματα πάνε καλά.
Η άμυνα
Το συλλογικό πρόβλημα του παιχνιδιού έχει συγκεκριμένες
αναπαραστάσεις, μερικές πολύ προφανείς. Η Μαδρίτη, τόσα χρόνια μετά,
εξακολουθεί να μην βρίσκει το κλειδί για να γίνει μια ομάδα που δεν έχει
προβλήματα πίσω. Είναι αλήθεια ότι η διάταξη δεν βοηθά, ότι το να παίζει με
τρεις σημαδούρες μπροστά, αποσυνδεδεμένες απ’την άμυνα, αναγκάζει το στήσιμο της
άμυνας με λιγοστούς πόρους. Αν προσθέσουμε σε αυτό δύο μπακ με επιθετική
νοοτροπία η υπόθεση γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη. Και, ακόμα κι έτσι, θα πρέπει
να γίνεται καλύτερα. Ο Ζιντάν μπορεί να προβάλει αγώνες της Γιουβέντους, μιας
και είναι επιζώντας του Champions League. Δεν είναι ακριβώς μια αμυντική ομάδα,
αλλά μια που αμύνεται πολύ καλά, οι παίκτες της έχουν αρκετές τακτικές γνώσεις
για να γνωρίζουν ποια είναι η ακριβής αντίδραση όταν χάνεται μια μπάλα ή να
κατανοούν από που θα πάνε οι κινήσεις των επιτιθεμένων και ποιοι είναι οι πόροι
που έχουν να χρησιμοποιήσουν ανά πάσα στιγμή.
Αυτό διδάσκεται και μαθαίνεται, αν κι όχι σε δύο απογεύματα.
Η Ατλέτικο Μαδρίτης είναι το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα, πέρασε απ’το να’ναι μια
πανηγυρτζίδικη ομάδα στα βασικά αμυντικά της στοιχεία, σε μια απόλυτα λαδωμένη μηχανή
και με τις έννοιες εγκατεστημένες πλήρως. Το έργο του προπονητή υπό την έννοια
αυτή είναι ζωτικής σημασίας, αυτός είναι που πρέπει να πείσει τους δικούς του
ότι μπορούν να το κάνουν και να τους δείξει το δρόμο για να το πετύχουν. Ο Ζιντάν,
ένας προπονητής σε εξέλιξη, δεν έχει ακόμη καταφέρει να το βρει αυτό.
Το BBC και τα σκαμπανεβάσματά του
Δεν υπάρχουν αμφιβολίες για την ποιότητα των Μπενζεμά, Μπέιλ
και Κριστιάνο, τρεις απ’τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Αλλά ένας τραυματίας
παίκτης, όπως ήταν ο Μπέιλ αυτό το Σαββατοκύριακο, δεν είναι ένας αποδοτικός παίκτης.
Χρειάστηκε να βγει πρόωρα, όπως του’χει συμβεί σ’άλλη περίπτωση πρόσφατα. Στη
Μαδρίτη οι χρόνοι πιέζονται, το οποίο είναι παράλογο αν ληφθεί υπόψη ότι ο
πάγκος είναι πολύ καλός. Ο Ζιντάν δεν έχει αρνηθεί σε καμία στιγμή της σεζόν ότι
στην ιδέα του για το παιχνίδι οι τρεις εμφανίζονται ταυτόχρονα στην εντεκάδα,
κάτι που, απ’την άλλη πλευρά, έχει την έγκριση της ευγενής περιοχής του Bernabeu.
Σε καμία στιγμή της φετινής σεζόν δεν έχουν συνυπάρξει οι τρεις
παίκτες σε καλή φυσική κατάσταση. Ο Cristiano άρχισε κουτσαίνοντας, υποφέροντας
ακόμα απ’τον τραυματισμό στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Ο Μπενζεμά βρέθηκε
εκτός για μήνες και, σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν ποτέ ο πιο σταθερός των παικτών.
Ένας τραυματισμός του Bale, ένας ακόμα, έχει κάνει να’χει περάσει μήνες χωρίς να’ναι
στο επίπεδο που υποτίθεται για έναν παίκτη που άγγιξε τα 100 εκατομμύρια ευρώ μεταγραφής.
Ο Πορτογάλος σκοράρει γκολ τώρα, αλλά ο τραυματισμός, του έχει αφαιρέσει την
υπερχείλιση που είχε κάποτε και τον έχει μετατρέψει σε κάτι λίγο περισσότερο
από έναν goleador, ακόμα κι αν, ναι, σε εκείνη την πτυχή εξακολουθεί να περνάει
όλους τους άλλους.
Το παράδοξο είναι μεγαλύτερο όταν είναι γνωστό ότι η ομάδα
έχει επίσης κι άλλους παίκτες που αποδίδουν, όπως ο Asensio ή ο Isco, που
λάμπουν σε όλες σχεδόν τις συμμετοχές τους. Αν διαγράψουν απ’το οδικό χάρτη την
υποχρέωση να παίζει το BBC, η ομάδα μπορεί να γίνει πιο ευέλικτη, ν’αλλάξει τη
διάταξη, να βρει διαφορετικές λύσεις. Αλλά, προς το παρόν, δεν αναμένεται.
Τα πάντα μπορούν να μείνουν σε κάτι ανούσιο
Ο κόσμος κατέρρευσε για την Ρεάλ Μαδρίτης σ’ένα εύστοχο δάγκωμα
του Leo Messi, αλλά αυτό το γκολ μπορεί να’ναι κάτι ανούσιο στη σεζόν. Η ομάδα
του Ζιντάν, ξεπερνώντας το σοκ του γκολ στις καθυστερήσεις, μπορεί να
συνειδητοποιήσει ότι έχει ακόμα το πάνω χέρι. Η Liga εξαρτάται απ’την ευστοχία
της, με τον ίδιο τρόπο που το Champions League θα’ναι δικό της αν είναι καλύτερη
απ’τους αντιπάλους της στα τελευταία τρία παιχνίδια της διοργάνωσης. Κι αυτό
γιατί η κατάθλιψη της ήττας σ’ένα clásico δεν θα’πρεπε ν’αλλάξει τα νεύρα,
περισσότερο από όσο θα’πρεπε, η Μαδρίτη είναι ακόμα καθοδόν προς μια ιστορική σεζόν.
Ένα άσχημο τέλος της σεζόν μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά, το δίλημμα είναι λίγο
άρρωστος ή μπροστινή πόρτα. Αλλά είναι η Ρεάλ Μαδρίτης, το δράμα θα’ταν να μην
βρίσκονταν σ’αυτό το σημείο μ’αυτές τις πιθανότητες.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
