Του Jesús
Garrido
Πέντε γκολ στη Μπάγερν σε δύο παιχνίδια
Θα περάσουν δεκαετίες και η Μαδρίτη θα ψάχνει ακόμη για έναν
παίκτη που θα’ναι σε θέση να κάνει να ξεχαστούν τα εκατοντάδες των γκολ ενός
Πορτογάλου τον οποίο το κοινό του, ξεχασιάρικο, τον έχει αποδοκιμάσει
περιστασιακά
Μέσα σ’ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν κανένας απ’αυτούς
που διαβάζει αυτές τις γραμμές δεν θα υπάρχει πάνω στην γη, θα υπάρξει ένα
παιδί, παίζοντας με μια μπάλα, που θα’χει επιλεγεί να’ναι ο ποδοσφαιριστής ο
οποίος σ’εκείνη τη στιγμή θα διαπρέπει σ’ένα πολύ διαφορετικό ποδόσφαιρο απ’αυτό
που ξέρουμε. Σ’εκείνον τον κόσμο, όπου το σύστημα της βιντεοδιαιτησίας θα’ναι
παρωχημένο ή εξαφανισμένο, θα υπάρξει ένας κύριος πολύ γέρος που θα λέει ότι
κανένας απ’αυτούς που θα παίζουν τότε δεν φτάνει στις σόλες των παπουτσιών του
Κριστιάνο Ρονάλντο. Ποιος είναι αυτός, παππού;, θα ρωτήσει το παιδί. Μιλώντας με
δυσκολία και σκυφτός, ο παππούς θα του πει: αυτός ήταν ένας Πορτογάλος ο οποίος
ήταν ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. Με τίποτα, ο καλύτερος
είναι ο «τάδε του μέλλοντος», θα πει το παιδί.
Ο παππούς, συντετριμμένος απ’την ανάμνηση κάποιων βίντεο που
είχε την ευκαιρία να δει χάρη στον πατέρα του, θα πει στο αγόρι ότι αυτός ο
παίκτης έφυγε απ’τη Μαδρίτη έχοντας σκοράρει περισσότερα γκολ απ’τον αριθμό των
αγώνων που είχε παίξει. Ο νεαρός θα αναρωτηθεί τότε κατά πόσο δεν θα’χει δίκιο
ο παππούς, αλλά γρήγορα θ’αλλάξει την άποψή του. Παππού ξεμωράθηκες. Πώς να’ναι
δυνατόν αυτό; Άκουσα ότι ένας τέτοιος Μέσι ήταν ο καλύτερος όλων των εποχών και
ούτε καν αυτός δεν είχε κάνει αυτό. Σκόραρε πολλά γκολ, αλλά δεν σκόραρε πάντα. Ναι άνθρωπε,
πραγματικά, ψάξ’το και θα δεις. Του τρέχανε τα γκολ αυτού του Cristiano. Ήταν μια
τρέλα.
Τι του συνέβη;, θα τον ρωτήσει ένα παιδί όλο και πιο ενδιαφερόμενο
για την παράξενη μορφή αυτού του Πορτογάλου που θα του ακούγεται τόσο μακρινός
στο χρόνο. Λοιπόν, του έλεγαν ότι ο Μέσι ήταν καλύτερος απ’αυτόν κι αυτό τον
ενοχλούσε, επειδή αυτός θεωρούσε τον εαυτό του ασυναγώνιστο. Αχ, είναι της ίδιας
εποχής. Ναι, γιε μου, ναι. Λέγονταν ότι υπήρχαν τέσσερις μεγάλοι, Di Stefano,
Πελέ, Κρόιφ και Μαραντόνα, σου λένε κάτι; Λοιπόν, κάτι άκουσα, αλλά εντάξει,
αυτοί είναι τουλάχιστον προϊστορικοί. Είναι πριν πάρα πολύ, ούτε ο πατέρας μου δεν
είχε γεννηθεί, αλλά τους ξέρω, τους είδα να παίζουν στο βίντεο και ήταν
πραγματικά καλοί. Αλλά ο Κριστιάνο Ρονάλντο, αυτός ο Πορτογάλος, ήταν κάτι άλλο. Είναι ότι ήταν ένας αδίστακτος goleador, όπως δεν υπήρξε κανένας άλλος.
Έπαιξε μόνο στη Μαδρίτη; Όχι, όχι. Έπαιξε στην Σπόρτινγκ
Λισαβόνας και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και για πολλά χρόνια ήταν η πιο ακριβή
υπογραφή στην ιστορία. Ποιανού; Της Μαδρίτης, άνθρωπε, ποιανού θα’ταν. Τώρα
φαίνονται σχεδόν χαριστικά, αλλά 96 εκατομμύρια τότε ήταν εξωφρενικό. Και
κέρδισε πολλά στη Μαδρίτη; Άνθρωπε, λοιπόν μπορούσε να κερδίσει περισσότερα.
Σίγουρα, είναι ότι ήταν στη Μαδρίτη και, ως εκ τούτου, καταδικασμένος να
κερδίζει πάντα. Και το αγόρι συνήθισε την κερκίδα του παλιού Μπερναμπέου να σκοράρει
πάντα και, προφανώς, υπήρχαν μέρες που η μπάλα δεν έμπαινε, και που ακόμη κι ο
ίδιος δεν ήταν καλά, σχεδόν δεν την ακουμπούσε. Και τι συνέβαινε; Τον αποδοκίμαζαν.
Αλήθεια; Ναι, ναι, ακριβώς. Οι ίδιοι του οι οπαδοί τον αποδοκίμαζαν όταν δεν
σκόραρε, όταν δεν πήγαινε να πιέσει ή όταν φαίνονταν ότι δεν ήταν ούτε καν στο γήπεδο.
Ναι, αλλά έχει σκοράρει περισσότερα γκολ απ’οποιονδήποτε άλλον! Ναι, αλλά έτσι
συνέβαινε.
Μέχρι να’ρθει αυτή η εποχή, ο madridismo θα συνεχίσει
ν’απολαμβάνει και να υποφέρει τον Κριστιάνο Ρονάλντο για κάποιο διάστημα. Δεν
είναι λίγοι οι merengues οπαδοί που κάποια μέρα θα’χουν σκεφτεί ότι πλέον είναι
αρκετά, ότι μέχρι εδώ το αστείο του Cristiano, να τον πουλήσουν. Στη συνέχεια
βρίσκονται σε κάποια προημιτελικά του Champions League εναντίον της Μπάγερν και
πανηγυρίζουν σαν δαιμονισμένοι κάθε ένα απ’τα πέντε γκολ που έβαλε αυτός ο
Πορτογάλος σ’έναν τύπο που ήταν το πιο κοντινό ανθρώπινο πράγμα στο Τείχος του
Βερολίνου, αλλά σε έκδοση Μονάχου. Και φυσικά, θα τρώνε τα λόγια τους και τις αποδοκιμασίες
τους σ’εκείνες τις στιγμές στις οποίες ο Κριστιάνο δεν μοιάζει Ρονάλντο και δεν
σκοράρει γκολ με την ευκολία ενός πλαγίου.
«Ζητάω μόνο να μην με αποδοκιμάζουν εδώ, είναι το μόνο που ζητάω.
Το μόνο που ζητάω είναι να μην με αποδοκιμάζουν γιατί δίνω πάντα τον καλύτερο εαυτό μου κι όταν δεν σκοράρω, προσπαθώ να εργαστώ και να βοηθάω τη Ρεάλ
Μαδρίτης». Ο Cristiano ήταν πληγωμένος, αισθάνονταν κάπως προδομένος απ’το
κοινό που πανηγυρίζει τα γκολ του, αλλά που δεν συγχωρεί τις τρέλες του, που
ξεχνά γρήγορα ότι έχει σκοράρει 395 γκολ σε 386 παιχνίδια. Κάποιοι έλεγαν ότι
δεν εμφανίζονταν στα σημαντικά ματς, μόνο που στη Μπάγερν έχει βάλει επτά γκολ
σε τρία παιχνίδια, τον Courtois κάποτε τον έσφαξε και η Barça είναι γι 'αυτόν
το καθημερινό ψωμί του. Αυτές τις λεπτομέρειες θα τις θυμούνται εκείνες οι
επικριτικές φωνές όταν θα ψάχνουν ανάμεσα στους θνητούς έναν καταβροχθέα των
δικτύων που θα σκοράρει σχεδόν πάντα. Μέχρι τότε, ο Cristiano έχει καιρό να
επεκτείνει το μύθο και να συνεχίσει το δρόμο του να γίνει ο Di Stefano της Ρεάλ
Μαδρίτης του ΧΧΙ αιώνα. Και θα υπάρξει κάποιος που θα’ναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο
της Ρεάλ Μαδρίτης του XXII αιώνα.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
