Του Gonzalo Cabeza
Θα συναντηθούν στα
ημιτελικά
Τέσσερις έχουν υπάρξει οι προηγούμενες αναμετρήσεις μεταξύ
των δύο ομάδων και σ’όλες υπήρξε πολύ δράμα και ίδιο αποτέλεσμα. Τις τρεις
τελευταίες σεζόν οι rojiblancos έχουν αποκλειστεί στο ντέρμπι
Η εξέλιξη της Ατλέτικο Μαδρίτης τα τελευταία πέντε χρόνια
έχει κάνει δυνατό να’χει μετατραπεί το madrileño derbi σ’έναν διεθνή αγώνα. Η αύξηση
της ανταγωνιστικότητας των rojiblancos στην εποχή του Simeone έχει οδηγήσει το ζευγάρωμα
με τη Ρεάλ Μαδρίτης να’χει περάσει απ’το να’ναι ένα άπιαστο όνειρο σε σχεδόν
μια παράδοση. Το γεγονός της συνεύρεσης είναι μια καλή είδηση, διότι σημαίνει
ότι είναι εκεί, αν και οι rojiblancos αναμνήσεις στο Champions League δεν
μπορούν να’ναι καλές. Στις τρεις τελευταίες εκδόσεις του πρωταθλήματος μόνο μια
ομάδα τα’χει καταφέρει μαζί τους, πάντα η ίδια, και τώρα επανεμφανίζεται στον ορίζοντά
τους.
Είναι ήδη τέσσερις οι αναμετρήσεις μεταξύ αυτών των δύο
ομάδων στο Champions League, μία στο πλειστόκαινο ποδόσφαιρο, οι άλλες τρεις
πολύ πιο πρόσφατες. Πήγαν όλες στην πλευρά των madridistas, αφήνοντας καθοδόν
μια σειρά από ουλές που είναι δύσκολο να κρυφτούν. Στην τελική η ήττα πονάει πάντα,
αλλά ακόμα περισσότερο όταν ο αντίπαλος είναι στην ίδια πόλη και την επόμενη
μέρα πρέπει να αντιμετωπίσεις στη δουλειά μερικούς συναδέλφους πολύ πρόθυμους να
σου υπενθυμίσουν αυτή την ήττα. Όλες τις φορές που τέθηκαν αντιμέτωπες, φυσικά,
υπήρξε μέγιστη ισότητα και μία έκβαση.
Αυτές είναι οι τέσσερις προηγούμενες αναμετρήσεις μεταξύ των
δύο ομάδων:
Ημιτελικά της σεζόν 58/59
 |
| Vavá και Kopa, το 1959 |
Η μόνη φορά που έχουν τεθεί αντιμέτωπες σ’αυτό το γύρο. Η Ρεάλ
Μαδρίτης προέρχονταν απ’την κατάκτηση των τριών πρώτων εκδόσεων της διοργάνωσης
και, ως εκ τούτου, με κάποιον φαβοριτισμό στην τοπική αναμέτρηση. Οι λευκοί
έρχονταν με μερικούς απ’τους πιο θρυλικούς επιθετικούς τους: Ντι Στέφανο,
Gento, Puskas ή Ríal. Απέναντι η Ατλέτικο, μεγάλη στην Ισπανία, πρωταθλήτρια
στην Liga την προηγούμενη σεζόν, σε μια ομάδα που ξεχώριζαν παίκτες όπως ο Collar
ή ο Peiró και προπονούνταν απ’τον Daucik, έναν προπονητή ιστορικής σημασίας για
τον σύλλογο του Manzanares.
Η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδισε στο Chamartin με 2-1 με γκολ απ’τους
Puskas και Ríal. Ο Chuzo έβαλε μπροστά τους rojiblancos. Στον επαναληπτικό, στο
Metropolitano, η Ατλέτικο επέδειξε ένα παιχνίδι περισσότερο ευνοϊκό στα
συμφέροντά της κι έβγαλε το φίδι απ’την τρύπα, χάρη σ’ένα γκολ του Collar ακριβώς
πριν το ημίχρονο. Με τα σημερινά δεδομένα η Μαδρίτη θα’χε μείνει έξω απ’τον
τελικό, καθώς τώρα τα γκολ εκτός έδρας μετράνε περισσότερο, αλλά εκείνες τις μέρες
δεν ήταν έτσι. Δεν υπήρχε ούτε καν παράταση ή πέναλτι, μόνο ένα παιχνίδι μπαράζ
που έπρεπε να γίνει λίγες μέρες αργότερα στο La Romareda.
Στην Σαραγόσα επιβλήθηκε η μεγαλύτερη εμπειρία της Μαδρίτης,
η οποία κατάφερε να προηγηθεί χάρη στον Di Stefano. Ο Collar, ο καλύτερος των
rojiblancos, ισοφάρισε το παιχνίδι, αλλά ο Puskas, ένας απ’τους μεγαλύτερους
σκόρερ στην ιστορία, έσπρωξε την ομάδα του στον τελικό μ’ένα γκολ ακριβώς πριν
το ημίχρονο. Στον τελικό ενάντια στην Στουτγάρδη, η Ρεάλ Μαδρίτης θα κέρδιζε
την Stade de Reims για να πάρει το τέταρτο ευρωπαϊκό τίτλο της.
Τελικός της σεζόν 13/14
Λισαβόνα, πολλά χρόνια αργότερα τίθενται και πάλι
αντιμέτωπες στο Champions League. Έχουν συμβεί πολλά από τότε, η Μαδρίτη φτάνει
στη Λισαβόνα με εννέα Ευρωπαϊκά Κύπελλα και την σχεδόν απαγορευτική θεώρηση του
μεγάλου της Ευρώπης. Η Ατλέτικο, πιο ασταθής στην ιστορία της, θυμάται με
κάποια πικρία τον μοναδικό τελικό της μεγάλης διοργάνωσης, αυτόν του 1974 στον
οποίο η Μπάγερν κατέληξε να επιβληθεί σε αγώνα μπαράζ.
Η Ατλέτικο πετυχαίνει να παιχτεί το πρώτο μέρος στο ρυθμό της,
περισσότερο ελεγχόμενος από εκείνον της Μαδρίτης. Πετυχαίνει, επιπλέον, ένα
γκολ του Godín, με κάποια βοήθεια απ’τον Κασίγιας, που τους οδηγεί προς την
ιστορία. Πρέπει να υπερασπιστούν ένα αποτέλεσμα, ένα απ’τα πράγματα που ξέρει
να κάνει καλύτερα η ομάδα. Και καταφέρνουν να φτάσουν στις καθυστερήσεις μ’αυτό
το σκορ. 93ο λεπτό, το γκολ του Sergio Ramos. Είναι ένα απ’τα πιο διάσημα
στην ιστορία, ένα κόρνερ απ’τον Modric που συναντά το κεφάλι του αμυντικού και
η έκσταση όλου του madridismo σ’έναν. Στην παράταση, με την Atlético βυθισμένη
ψυχικά, δεν υπήρξε χρώμα. Τρία ακόμα γκολ (Μπέιλ, Μαρσέλο και Κριστιάνο, με πέναλτι)
έδωσαν στους λευκούς το πολυπόθητο δέκατο Ευρωπαϊκό Κύπελλο.
Προημιτελικά της σεζόν 14/15
Η Ατλέτικο έρχεται ως φαβορί, τόσο λόγω του επιπέδου του
παιχνιδιού που παρουσιάζει στο πρωτάθλημα, όσο και λόγω των απουσιών της Ρεάλ
Μαδρίτης, η οποία στον επαναληπτικό αναγκάζεται να βάλει βασικό τον Chicharito Hernández,
τον Coentrao και τον Ράμος εσωτερικό μέσο, λόγω των απουσιών των Μαρσέλο,
Μπενζεμά, Μόντριτς και Bale. Το πρώτο σκέλος στο Calderón, ένα κάπως τραχύ
παιχνίδι με πολύ λίγες ευκαιρίες για γκολ. Περισσότερο πάθος και νεύρα παρά
ποδόσφαιρο που οδηγούν σε μια λευκή ισοπαλία. Ο επαναληπτικός στο Bernabeu,
παρουσιάζεται σ’ένα παρόμοιο τέμπο. Στην Ατλέτικο Μαδρίτης βασιλεύει ο φόβος και
η άμυνα, αν και λόγω ομάδας μπορούν τέλεια να μην σεβαστούν την Ρεάλ Μαδρίτης. Τα
λεπτά συνεχίζουν να περνούν χωρίς ούτε ένα γκολ μέχρι που στο 88ο
λεπτό εμφανίζεται ένας απρόσμενος ήρωας, ο Chicharito, που σκοράρει και
αποκλείει αυτό που φαίνονταν μια σίγουρη παράταση: κανείς δεν τολμούσε να
σκοράρει. Η Μαδρίτη παίρνει το βραβείο του θάρρους, επειδή το προσπάθησε
περισσότερο. Ο Simeone, όπως του συνέβη ήδη στη Λισαβόνα, πληρώνει το αμάρτημα
του περίσσιου συντηρητισμού και καταλήγει με την ομάδα του έξω απ’τα ημιτελικά.
Η Μαδρίτη δεν θα κρατούσε πολύ περισσότερο, γιατί στον επόμενο γύρο δεν μπόρεσε
να περάσει απ’την Γιουβέντους.
Τελικός της σεζόν 15/16
Και πάλι ένας τελικός κι ένα παρόμοιο σενάριο. Η Μαδρίτη
προηγείται στο σκορ μ’ένα γκολ, φυσικά, του Sergio Ramos. Από οφσάιντ που ο atlético
οπαδός δεν μπορεί να βγάλει απ’το μυαλό του. Σταδιακά ο έλεγχος του παιχνιδιού
αρχίζει να περνάει στα rojiblancas χέρια, ιδιαίτερα με την είσοδο του Carrasco στο
γήπεδο, ο οποίος μετατρέπεται σ’έναν πονόδοντο για τον αντίπαλό του.
Στο 47ο λεπτό αυτή την ανωτερότητα μετουσιώθηκε σ’ένα
πέναλτι του Pepe στον Torres, αλλά ο Griezmann, ο καλύτερος rojiblanco παίκτης,
στέλνει τη μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι. Η atlética πίεση συνεχίζει, με πολύ
ποδόσφαιρο κι ευκαιρίες και, τελικά, με βραβείο: γκολ του Yannick Carrasco στο 76.
Η ισοφάριση που, εκείνη την στιγμή, φαινόταν το προοίμιο για τη νίκη. Τα 15
λεπτά που απομένουν είναι αγωνιώδη για τη Μαδρίτη, συνεχείς προσπάθειες της Ατλέτικο
που φαίνεται πολύ φαβορί για τον επιπλέον χρόνο. Η μια ομάδα έχει έρθει ζωντανή
και η άλλη όχι.
Λάθος, η παράταση δεν αντιστοιχεί σ’ότι έχει φανεί μέχρι στιγμής,
παίζεται λίγο και η Μαδρίτη έχει ακόμα και κανά δυο σημαντικές ευκαιρίες για να
πάρει τον τίτλο. Αποτυγχάνει και το αποτέλεσμα είναι μια διαδικασία πέναλτι.
Περισσότερη αγωνία, που σ’αυτή τη μονομαχία δεν λείπει ποτέ. Τα πρώτα οκτώ πέναλτι
καταλήγουν με τη μπάλα να φιλάει τα δίχτυα του τέρματος. Οι επιτιθέμενοι δεν
κάνουν λάθος, οι τερματοφύλακες ναι, παραδόξως λανθασμένοι σ’αυτή την
περίπτωση. Είναι σειρά του Juanfran, atlético έμβλημα και madridista canterano.
Ο υπολογισμός του είναι λάθος και η μπάλα καταλήγει στο δοκάρι. Μένει ένα πέναλτι,
αυτό του Cristiano, και βάζοντάς το θα’ναι το ίδιο με το να μιλήσουμε για το
ενδέκατο Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Ο Πορτογάλος δεν αποτυγχάνει, τέταρτη αντιπαράθεση
μεταξύ τους, όλες σε μια πλευρά, όλες με το ίδιο αποτέλεσμα.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
