Του Jaime Rincón
Πέθανε σήμερα ο Raymond Kopa σε ηλικία 85. Κέρδισε τρία
Ευρωπαϊκά Κύπελλα, δύο τίτλους πρωταθλήματος με τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Χρυσή
Μπάλα του 1958, όντας ο πρώτος Γάλλος ποδοσφαιριστής που την κατάκτησε.
Ο ιδιοφυής ποδοσφαιριστής του γαλλικού βορρά, γεννήθηκε μικρός,
αδύναμος και με λίγες σωματικές δυνατότητες για να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
Για να γίνει χειρότερο, όταν δεν είχε ακόμη ξεκινήσει το ταξίδι του στο
ποδόσφαιρο, έχασε το δείκτη του αριστερού χεριού του σε ένα ατύχημα σ’ένα ορυχείο.
Όλα ήταν τα εμπόδια. Κανείς δεν θα στοιχημάτιζε τότε ότι εκείνο το εύθραυστο
παιδί, εκείνη η μικροκαμωμένη μορφή, θα’ταν χρόνια αργότερα, στους βωμούς του
γαλλικού ποδοσφαίρου.
Τα ακατάλληλα σωματικά χαρακτηριστικά του περάσαν σε δεύτερη
μοίρα όταν ο Kopa ανάπτυξε την νοητική επιδεξιότητά του και την ταχύτητά του στις
κινήσεις. Ήταν διαβολικά ηλεκτρικός, ριζικός στις αλλαγές του στην κατεύθυνση,
σχεδόν αδύνατο να αναχαιτιστεί με τη μπάλα στα πόδια. Σα να μην έφτανε αυτό,
πρόσθεσε σ’αυτό μια μοναδική αντίληψη του παιχνιδιού και μια όσφρηση σκόρερ που
τον μετέτρεπε σε μια επιθετική δύναμη. «Αρκούσε να στείλεις μια μπάλα στον
Kopa, αυτός την κουβαλούσε, την κουβαλούσε και την κουβαλούσε και δεν την έχανε
ποτέ», διαβεβαίωνε ο Marquitos, συμπαίκτης του Γάλλου στη Ρεάλ Μαδρίτης. Και είναι
ότι ο μικρόσωμος Γάλλος ποδοσφαιριστής ήταν ικανός όσο λίγοι.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην SCO DAngers, ομάδα που μετά
από δύο σεζόν, του ήταν πολύ μικρή. Άρχισε τότε το ειδύλλιό του με την Stade de
Reims, ομάδα που θα’παιζε σε δύο διαφορετικές φάσεις στο χρόνο, ίδιες όσον
αφορά την επιτυχία. Μαζί με τους Henri Michel, Leon Glovacki...
ανέπτυξε το ποδόσφαιρο που είναι γνωστό ως «το ποδόσφαιρο σαμπάνια». Το θέαμα
στο γήπεδο ήρθε συνοδευόμενο με δύο τίτλους πρωταθλήματος κι ένα γαλλικό
Supercup.
Έλειψε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο, τουρνουά που συγκεκριμένα θα
τον έβαζε στον δρόμο προς το μεγάλο πεπρωμένο του: την Ρεάλ Μαδρίτης. Η Stade
de Reims του έπαιζε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο Parc des Princes ενάντια στη merengue
ομάδα. Ο Kopa δεν σκόραρε και κατέληξε να χάσει έναν αγωνιώδη τελικό (3-4),
αλλά λίγο μετά το τελικό σφύριγμα, διαπραγματεύονταν ήδη την κίνησή του στο
μαδριλένικο σύνολο.
Απέρριψε μια προσφορά ανανέωσης στη Μαδρίτη
Στη Μαδρίτη θα’παιρνε το ηπειρωτικό σκήπτρο τρεις φορές.
Τρία χρόνια σχεδόν τέλεια στα οποία θα πρόσθετε δύο τίτλους πρωταθλήματος στο
βιογραφικό του. Κι αυτό ενώ σ’αυτό το διάστημα συνέπεσαν μεγάλοι θρύλοι του
κόσμου του ποδοσφαίρου. Οι Rial, Di Stefano, Puskas, Gento ή ο ίδιος ο Kopa θ’αποτελούσαν
μια απ’τις πιο θρυλικές επιθέσεις του λευκού club. Αλλά, όπως και σε όλη τη ζωή
του, για τον Kopa τίποτα δεν ήταν εύκολο. Η θέση του συγκρούστηκε με την
παρουσία του Di Stefano κι ο Γάλλος κατέληξε να εκτοπιστεί στην πλευρά, όπως θα
εξηγούσε χρόνια αργότερα η «La Saeta», για την οποία ο Γάλλος παίκτης είχε μόνο
λόγια ευγνωμοσύνης. "Το να παίζω με τον Di Stefano ήταν σα να φοράς
αλεξίπτωτο όταν ταξιδεύεις με το αεροπλάνο".
Όλα έδειχναν σε μία μακρά παραμονή στην ισπανική πρωτεύουσα,
κι ο Σαντιάγο Μπερναμπέου έτσι προτίθεντο, αλλά η κακή τύχη χτύπησε και πάλι
τον Kopa. Ένας ξαφνικός τραυματισμός, ο θάνατος του γιου του από καρκίνο και της
συζύγου του, που όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο Kopa, «ποτέ δεν προσαρμόστηκε στην ισπανική
ζωή», έκαναν να επιστρέψει στη χώρα του, απορρίπτοντας ένα σούπερ συμβόλαιο
πέντε σεζόν με τον σύλλογο merengue.
Χωρίς τύχη στην εθνική
Ο προορισμός στη Γαλλία ήταν, και πάλι, η Stade de Reims.
Δύο ακόμη πρωταθλήματα έθεταν τέλος σε μια αξιοσημείωτη καριέρα. Στους συλλογικούς
τίτλους προστίθονταν μια χρυσή μπάλα κατά τη διάρκεια της περιπέτειας του στην
Ισπανία. Ασυναγώνιστος αν δεν υπήρχαν τ’αποτελέσματά του με την εθνική. Ο Kopa έπαιξε
σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, της Ελβετίας το 54 και της Σουηδίας το 58, αλλά δεν
κατάφερε να κατακτήσει σε κανένα τον τίτλο. Είχε την ατυχία, και πάλι, ν’αντιμετωπίσει
τη Βραζιλία των Πελέ, Garrincha και σία.
Ακόμη και σ’αυτά τα χτυπήματα της θεάς τύχης, ο Kopa ήταν
ένας άνθρωπος της συνήθειας. Παραδοσιακός, ταπεινός, εργατικός κι αφοσιωμένος
στο σκοπό, που τον οδήγησε να γίνει μέρος της ιστορίας αυτού του αθλήματος.
Αξίες που δεν έχουν καμία σχέση με το σημερινό ποδόσφαιρο. Ως εκ τούτου, είναι
δύσκολο να φανταστούμε τον μικρόσωμο Γάλλο εξτρέμ στο σημερινό ποδόσφαιρο. «Το σημερινό
ποδόσφαιρο είναι τόσο επαγγελματικοποιημένο που αηδιάζει». Μια ακόμα απόδειξη ότι
ο Kopa ήταν ένα παράδειγμα προς μίμηση, είτε εντός, είτε εκτός των γηπέδων.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
