Του Jesús Garrido
Έκανε μια ντομπλέτα όταν η ομάδα ήταν χειρότερα
Η Napoli έκανε ένα θαυμάσιο πρώτο μέρος και προηγήθηκε μ’ένα
θαυμάσιο γκολ του Mertens ενάντια σε μια Μαδρίτη με το BBC αποσυνδεδεμένο, αλλά
εμφανίστηκε ο αρχηγός για να διορθώσει ένα ακόμα πρόβλημα
Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι στους 8 (1-2). Και θα μπορούσε κάλλιστα
να μην ήταν. Τις προηγούμενες μέρες υπήρξε ένα δυσάρεστο σούσουρο. Αυτός ο
θόρυβος έλεγε ότι η Μαδρίτη επρόκειτο να υποφέρει πολύ στη Νάπολι, ότι οι
partenopeos παίζουν πολύ καλά κι ότι η κόλαση του San Paolo τους έδινε μια πολύ
μεγαλύτερη πιθανότητα να πάρουν την πρόκριση, παρά το αρνητικό αποτέλεσμα του
πρώτου σκέλους. Αυτές οι αμφιβολίες έγιναν αισθητές για 45 λεπτά. Ο Sergio
Ramos, όμως, δεν είχε όρεξη να παρατείνει αυτή την ταλαιπωρία, επειδή σ’αυτόν
τον τύπο ταιριάζουν αυτού του είδους τα παιχνίδια, τα σημαντικά, εκείνα που για
οποιοδήποτε λόγο περιπλέκονται σε μεγάλο βαθμό. Πάντα εμφανίζεται, πάντα.
Αυτό της ατμόσφαιρας έμεινε σ’αυτό, στο μύθο που λέει ότι κάποτε
το San Paolo ήταν μια τρομερή έδρα στην Ευρώπη. Γι 'αυτό, εκτός απ’τον
υπερπληθυσμό των κερκίδων και τον επακόλουθο κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια, έλειπε
να παίξει ο Diego Armando Maradona. Στο τέλος, η Νάπολι είναι πλέον μακριά απ’το
να’ναι μία απ’τις καλύτερες ομάδες της ηπείρου. Αλλά είναι αλήθεια ότι παίζει
καλά, πολύ καλά. Το γκολ του Mertens είναι η απόδειξη ότι η επίθεση θέσης μπορεί
να γίνει γρήγορα και ευέλικτα, χωρίς γαρνιτούρες. Τρεις γραμμές συμμετέχουν
στην φάση για να σπάσουν αυτές του αντιπάλου και να επιτρέψουν στον φορ να εμφανιστεί
σε πλεονεκτική κατάσταση μπροστά απ’τον τερματοφύλακα. Ο Mertens την έστειλε
θυμωμένα στην κάτω αριστερή γωνία του Navas. Υπήρχαν ελπίδες για τους Azzurri.
Και υπήρχαν όχι μόνο επειδή ήταν μόλις ένα γκολ μακριά απ’τον
αποκλεισμό της πρωταθλήτριας, αλλά επειδή όλα όσα έκαναν τα έκαναν όπως ήθελαν,
κι όπως τους βόλευε. Ο Sarri νίκησε τον Ζιντάν στο πρώτο μέρος, ξεκινώντας από μια
προφανή τακτική επανεξέταση υπό όλες τι έννοιες, από ένα καθαρά μαθηματικό
ζήτημα. Πέντε είναι περισσότεροι από τρεις. Θα μπορούσε ακόμα και να ειπωθεί
ότι έντεκα είναι περισσότεροι από οκτώ. Στην πρώτη σύγκριση, η Νάπολι είχε
πέντε παίκτες στο κέντρο, έναντι των τριών της Μαδρίτης, το οποίο προκάλεσε να
μην υπήρχε λευκή δυνατότητα οργάνωσης μέσω της μπάλας. Στη δεύτερη σύγκριση, το
να παίζεις με έντεκα παίκτες που συμμετέχουν είναι συνήθως καλύτερο απ’το να το
κάνεις με οκτώ και να’χεις τρεις, τους τρεις μπροστινούς, στη μπάλα τους.
Λέγεται ότι η Μαδρίτη χρειάζεται τον Casemiro για να μπορεί
να εγκατασταθεί στο αντίπαλο μισό και, μ’αυτόν τον τρόπο, να μπορεί να
επιβληθεί. Όμως για να λειτουργήσει χρειάζεται οι επιθετικοί να συμβάλλουν
επίσης αμυντικά. Σοβαρά, είναι ένα καθαρά αριθμητικό θέμα. Γι’αυτό το λόγο
υπήρχε συζήτηση για το αν θα’πρεπε να παίξουν μαζί οι Κριστιάνο, Μπενζεμά και
Bale ή αν θα’πρεπε να μπει ένας ακόμα μέσος. Η Μαδρίτη δεν ήταν ομάδα μ’αυτά τα
τρία θηρία στο γήπεδο, κι άρχισε να ελέγχει το παιχνίδι μόνο όταν ο δικός μας καθημερινός
ήρωας έβαλε το κεφάλι σε μια σέντρα του Kroos από κόρνερ. Στα πρώτα 25 λεπτά
του αγώνα, η ναπολιτάνικη άμυνα έχασε τρεις μπάλες χωρίς μια συντριπτική πίεση.
Φανταστείτε τι θα μπορούσε να προκαλέσει μια οργανωμένη και συλλογική λευκή πίεση,
στην οποία πρέπει να συμμετέχουν, χωρίς δικαιολογίες, όλοι οι παίκτες.
Η ομάδα που έπαιξε στο San Paolo είναι η αναμενόμενη. Στην
πραγματικότητα δεν υπήρχαν αμφιβολίες, ήταν περισσότερο δημοφιλείς ισχυρισμοί ανθρώπων
που εύχονται το καλύτερο στη Μαδρίτη. Και στη Μαδρίτη πήγε καλά, φυσικά, αλλά
γιατί δεν υπήρξε λίγη περισσότερη ευστοχία απ’τους επιθετικούς της Νάπολι.
Έντεκα partenopeas προσπάθειες κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους και μπήκε
μόνο η μία, που είναι ήδη λίγες λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Keylor Navas είναι τόσο
ασταθής όσο μια κρέμα καραμελέ πάνω σε λιπαντικό.
Δεν υπήρξε μια προφανής αλλαγή από μια Μαδρίτη σε άλλη. Μόνο
το γκολ. Το γκολ του Ramos. Το γκολ της στημένης φάσης. Αυτή τη σεζόν, έχει
σκοράρει σ’έντεκα περιπτώσεις κάποιο γκολ από στημένη φάση, όταν η ομάδα ήταν ισόπαλη ή έχανε έναν αγώνα. Είναι αλήθεια ότι αυτή η Μαδρίτη δεν παίζει καλά,
ότι τώρα δεν είναι ούτε αξιόπιστη, όπως ήταν κατά το ιστορικό σερί των 40 αήττητων
παιχνιδιών, αλλά το στατιστικό είναι εκεί, αυτή η πέμπτη τροποποίηση την οποία
επωφελείται κάθε φορά που είναι έτοιμη πάει στη φυλακή. Παίζεις άσχημα, αλλά
έχεις ένα κρυφό όπλο που μπορεί να καταστρέψει κάθε εχθρό αμέσως, χωρίς εμφανή
προσπάθεια, στο άψε σβήσε. Κι έτσι, χωρίς λάμψη και με πολύ κεφάλι, η Μαδρίτη πλησιάζει
λίγο περισσότερο στο όνειρο της διατήρησης του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas