Του Roberto Palomar, αρχισυντάκτη της Marca
Πιθανότατα, αυτές τι ώρες, ο Ζιντάν διανύει την ίδια πνευματική
διαδικασία που έκανε μόδα ο Toshack και θα καταλήξει τελικά να υιοθετήσει την
ίδια απόφαση με τον Ουαλό: εναντίον της Νάπολι, οι ανέκαθεν έντεκα μπάσταρδοι.
Μετά από έναν αγώνα στην Eibar που ήταν μια ωδή στην αλληλεγγύη και στο
συμπαγές παιχνίδι, ο πειρασμός στα πηγαδάκια των μπαρ είναι ν’αρπάξεις ένα
μολύβι και να σχεδιάσεις μια εντεκάδα που σπάει το καθεστώς του BBC κι αραιώνει
τα μέλη του όπως έκανε η Yoko Ono με τους Beatles. Ακούγοντας αποφασιστικές
θεωρίες, φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα ταξίδευαν στη Νάπολι με την
Castilla πριν δουν και πάλι μαζί τους Bale, Κριστιάνο και Μπενζεμά.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Αλλά ο Ζιντάν δεν είναι σ’ένα μπαρ και πρέπει να σχεδιάσει
μια εντεκάδα που σχεδιάζεται με πάρα πολλές πλευρές: απ’τα αθλητικά ενδιαφέροντα
μέχρι τις δημόσιες σχέσεις. Εκτός απ’το ότι είναι αναπόδεικτο ότι η Ρεάλ
Μαδρίτης χωρίς το BBC είναι καλύτερη απ’την Ρεάλ Μαδρίτης με το BBC. Όλα
βασίζονται σε υποκειμενικές αντιλήψεις και σε συμπάθειες ή αντιπάθειες προς
ορισμένους παίκτες. Υπάρχουν τόσα παραδείγματα της αποτελεσματικότητας και των
καλών υπηρεσιών του BBC όπως και του άσπιλου ρεκόρ των υπηρεσιών των Lucas,
Morata και σία. Ίσως να μην είναι τόσο ένα θέμα του ποιος παίζει, αλλά του πώς παίζει.
Θέμα στάσεων και στιγμών. Αν έχει αποδείξει κάτι ο Ζιντάν, ήταν μια ιδιαίτερη
ικανότητα στη διαχείριση των πόρων του. Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές τον
έχουν βοηθήσει οι περιστάσεις. Αλλά στην περίπτωση του BBC, δεν έχει προσφέρει αμφιβολίες:
αν είναι υγιείς, παίζουν. Και γι’αύριο, είναι υγιείς. Αν δεν παίξουν, θα σημαίνει
ότι η Μαδρίτη μπορεί να προπονηθεί από ένα μπαρ.
Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για μια ανατροπή απ’το
μάρκετινγκ κι ένα τεχνητό περιβάλλον. Οι ανατροπές πιστεύονται ή δεν
πιστεύονται. Πρέπει να πιστέψουν παίκτες και οπαδοί. Στις περίφημες ανατροπές
της Ρεάλ Μαδρίτης δεν υπήρχαν εκκλήσεις στις κερκίδες ή στα μωσαϊκά. Δεν
υπήρχαν τα κοινωνικά δίκτυα. Δεν υπήρχαν στέκια. Ήταν ο Camacho δίνοντας τη
σπίθα στ’αποδυτήρια κατά τη διάρκεια των 15 ημερών που χώριζαν το πρώτο σκέλος και
τον επαναληπτικό, ένα κοινό που πήγαινε στο Μπερναμπέου πεπεισμένο για το θαύμα
λόγω υπερηφάνειας του ν’ανήκει στον σύλλογο κι ένας μεγάλος αγώνας. Η Barca δεν
έχει τον Camacho αλλά έχει τον Messi. Το μόνο που μένει να γνωρίζουμε είναι εάν
ο Messi πιστεύει κι αν οι οπαδοί πιστεύουν ότι Messi πιστεύει. Ποτέ δεν έχει
ανατραπεί ένα 4-0 στο Champions League, αλλά ποτέ μια ομάδα δεν έχει
αντιμετωπίσει το καθήκον με την επιθετική δυναμική της Μπάρτσα, με τον Μέσι επικεφαλής.
Απ’τη Barca, η οποία τα τελευταία 25 χρόνια έχει συμβάλει στην ιστορία του
ποδοσφαίρου αξέχαστες στιγμές, λείπει μια ανατροπή. Θα’ναι μια μεγάλη δοκιμασία
για όλους. Για την ικανότητα ηγεσίας του Μέσι και για τη ανταπόκριση ενός
κοινού που είχε πάντα μια ορισμένη τάση στην αυτο-καταστροφή. Αυτό που πριν
τρεις βδομάδες ήταν ένα φιάσκο και μια μαύρη τρύπα, την Τετάρτη πρέπει να
θεωρηθεί ως μια ευκαιρία. Εάν συμβεί στη Μαδρίτη, ο Καμάτσο θα’χε τρελάνει τ’αποδυτήρια
για 21 ολόκληρες ημέρες.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
