Η άποψη του Pablo Polo
Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που τον συνάντησα. Δεν με
έκανε να περιμένω σχεδόν καθόλου. Ο Raymond Kopa είχε δείπνο με τους βετεράνους.
Είχε προσκληθεί απ’τη Ρεάλ Μαδρίτης για το αφιέρωμα στους Balones de Oro μόλις
πριν από δύο μήνες. Ήταν λίγο απογοητευμένος γιατί δεν μπορούσε να φάει χέλι,
αλλά πέρα απ’αυτό αστειεύτηκε ασταμάτητα με τον Gento και τους άλλους
βετεράνους.
Βγήκε απ’το πριβέ δωμάτιο για να μιλήσει στη MARCA. Έκανε
μια προσπάθεια να κατέβει τις σκάλες και να καθίσει μ’αυτόν τον συντάκτη για να
μιλήσει για ποδόσφαιρο. Μου έδειξε το δεξί γόνατο με χειρονομία πόνου, αλλά
πέρα απ’αυτό είδα έναν ισχυρό άνδρα, με όρεξη να ζήσει, και πάντα έτοιμο να
επιστρέψει στο Μπερναμπέου.
Τον είδα αιώνια ευγνώμων στο λευκό club, επειδή γνώριζε τη
διάσταση που έφτασε η μορφή του να φορώντας τα λευκά και παίζοντας μαζί με τους
καλύτερους παίκτες στον κόσμο, και επειδή ένιωθε υπερήφανος που η Μαδρίτη θα
τον θυμάται πάντα. Είχε χρόνο να δικαιολογήσει το αντίο του στην Ρεάλ Μαδρίτης.
Ήταν ένας galáctico μπροστά απ’την εποχή του και η Γαλλία τον ανέκτησε με κάθε
κόστος για να εκμεταλλευτεί τη μάρκα ρούχων του, Raymond Kopa.
Αλλά δεν χρειάζονται εξηγήσεις, Raymond. Για τη λάμψη που
είδα στα μάτια του, κατάλαβα το τι σήμαινε η Μαδρίτη γι 'αυτόν. Κάθε φορά που μιλούσε
για εκείνη την θρυλική ομάδα το πρόσωπό του φωτίζονταν, ειδικά όταν θυμόταν τον
Pancho. Ο madridismo θα σου’ναι αιώνια ευγνώμων. Και υπηρέτης, επίσης, για το
γεγονός ότι σε γνώρισε κι έχει μοιραστεί μαζί σου μισή αξέχαστη ώρα.
Αναπαύσου εν ειρήνη
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
