Του Santiago Segurola
Η Ρεάλ Μαδρίτης επίλυσε εναντίον της Βιγιαρεάλ αυτό που δεν κατάφερε στο Mestalla. Ανέτρεψε δύο γκολ σε μια ομάδα που λίβρα προς λίβρα είναι αρκετά καλύτερη απ’την Βαλένθια αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, η εικόνα ήταν πολύ παρόμοια. Οι αντίπαλοι κέρδισαν ένα πλεονέκτημα περισσότερο από σημαντικό και πέρασαν στο να αμυνθούν, όλο και πιο κοντά στον τερματοφύλακά τους, ωθούμενοι απ’την Ρεάλ Μαδρίτης κι απ’την αδράνεια που υπαγόρευε το αποτέλεσμα. Ο Ζιντάν ερμήνευσε το πρόβλημα με διαφορετικό τρόπο. Στο Mestalla γέμισε το γήπεδο επιθετικούς. Εναντίον της Βιγιαρεάλ άλλαξε παίκτες, αλλά όχι σύστημα (4-3-3). Βρήκε περισσότερες και καλύτερες λύσεις.
Ο Ζιντάν επιτέθηκε στη Βαλένθια με όλο το ιππικό. Μπήκε ο Bale στον James κι ο Lucas Vázquez στον Modric. Η αλλαγή του Varane απ’τον Nacho δεν άλλαξε την αμυντική δομή, αν κι ο Γάλλος τεχνικός έχασε την ευκαιρία να περάσει τον Casemiro στο κέντρο της άμυνας και να κερδίσει την δυνατότητα για την οποία φώναζε το ματς: την εμφάνιση του Isco ως επιτελικός μέσος. Δεν το έκανε.
Η Μαδρίτη πέρασε απ’το 4-4-2 (Casemiro, Modric, Kroos και James στη μεσαία γραμμή) στο 4-2-4. Οι μόνοι δύο μέσοι στην τελική επίθεση ήταν ο Casemiro, ένας παίκτης αμυντικής κοψιάς, κι ο Kroos, ένα δημιουργικό ταλέντο πρώτης τάξης που είναι πιο άνετα όταν έχει ένα ευρύ πανόραμα μπροστά κι ανθρώπους, με τους οποίους συνδέεται, γύρω του. Αλλά στην κρίσιμη στιγμή του αγώνα, ο Kroos δεν είχε δίπλα του ούτε τον Modric, ούτε τον Isco.
Οι αποφάσεις του Ζιντάν έμοιαζαν περισσότερο στην κατάκτηση μέσω κατάρριψης παρά στη νίκη μέσω του παιχνιδιού. Η βροχή από σέντρες από αριστερά και δεξιά ήταν αδιάκοπη. Στη μια πλευρά, Marcelo και Bale. Στην άλλη, ο Lucas Vázquez, του οποίου η θέση έκοβε το πέρασμα στον τρομερό Carvajal, τον καλύτερο της Μαδρίτης στα δύο παιχνίδια. Παρά το γεγονός ότι η Ρεάλ Μαδρίτης είναι αυτή που έχει βάλει τα περισσότερα γκολ με το κεφάλι στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, η επανάληψη σεντρών ευνόησε την ποικιλόχρωμη άμυνα της Βαλένθια.
Τη Μαδρίτη την έβλεπες να’ρχεται στη Βαλένθια. Ήταν προβλέψιμη. Μ’ένα κέντρο τόσο συρρικνωμένο, έχασε την ευκαιρία να αναμείξει το παιχνίδι και ν’απειλήσει τον αντίπαλό της με το εσωτερικό παιχνίδι και τις διεισδυτικές πάσες στο όριο της περιοχής, το έδαφος όπου ο Isco ξεχωρίζει μεταξύ των καλύτερων της Ευρώπης. Δεν υπήρξε ανατροπή στο Mestalla κι ο Ζιντάν το σημείωσε, γιατί οι αποφάσεις του εναντίον της Βιγιαρεάλ ήταν πολύ διαφορετικές.
Η Βιγιαρεάλ εξέθεσε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα της Μαδρίτης όταν παίζουν οι Bale, Μπενζεμά και Κριστιάνο. Αποκηρύσσουν με το παραπάνω μια αξιοπρεπή αμυντική δουλειά τέτοιου ονόματος. Η Μαδρίτη αμύνεται με επτά παίκτες, ένα μικρό νούμερο ενάντια σε μεγάλους αντιπάλους που είναι στην πρίζα. Το ματς πήγαινε στην κόλαση, αλλά ο Ζιντάν αναθεώρησέ τις αποφάσεις του Mestalla και γύρισε εντελώς. Αντικατέστησε τον Casemiro, του οποίου η λειτουργία μόλις που είχε νόημα στην πολιορκία, με τον Isco, κι οπισθοχώρησε τον Kroos για να κυβερνήσει το παιχνίδι. Ο Modric παρέμεινε στο γήπεδο, υποχρέωση πολύ πιο σημαντική για την Ρεάλ Μαδρίτης απ’την παράταξη των Bale, Μπενζεμά και Κριστιάνο με διάταγμα.
Η επίδραση ήταν άμεση. Η Μαδρίτη λύγισε αντίσταση της Villarreal σε μόλις πάνω από 15 λεπτά. Είναι αλήθεια ότι το πέναλτι του Bruno δεν ήταν, αλλά η Μαδρίτη αφόπλισε με τεράστια ευκολία την αμυντική περιοχή της αντιπάλου της. Χρησιμοποίησε το παιχνίδι κι όχι σέντρες. Χρησιμοποίησε αυτόν τον πόρο με σύνεση και καλούς κεφαλοσφαιριστές: Cristiano, Morata και Bale. Ο Ουαλός άφησε τη δεξιά πλευρά, όπου η συμβολή του ήταν ελάχιστη, για να αφήσει το πέρασμα στον Modric και στον ακόρεστο Carvajal.
Σε αντίθεση με τη Βαλένθια, η Βιγιαρεάλ δεν είχε ν’αντισταθεί σε μια προβλέψιμη Μαδρίτη. Στο όριο της περιοχής της, ο Isco έδωσε ένα τεράστιο μάθημα δημιουργικότητας, ντριμπλών και διεισδυτικών πασών. Πάρα πολλές πυρκαγιές για την ομάδα του Fran Escriba. Αυτή τη φορά, ο Ζιντάν πάτησε άλλα πλήκτρα. Ακούστηκαν υπέροχα.
