Του José Félix Díaz
Το τελευταίο το κέρδισε το 2012 και με τον Μουρίνιο στον
πάγκο
Το Mestalla χρησίμευσε για να γίνει και πάλι προφανές το
πόσο δύσκολο είναι για τη Ρεάλ Μαδρίτης να κερδίσει τη la Liga χρόνο μετά το
χρόνο. Είναι σαν τους madridistas παίκτες να τους κοστίζει περισσότερο απ’ότι
άλλους. Η διοργάνωση, τους γίνεται μακρά και είναι ένα κακό που απ’τον σύλλογο σκέφτονται
εδώ και καιρό. Δεν βρίσκουν εξήγηση, αλλά το γεγονός είναι ότι όταν είχαν τα
πάντα στο χέρι, ο ουρανός προμηνύει καταιγίδα. Κάτι που δεν συμβαίνει με τη
Μπαρτσελόνα, όπως αποδεικνύουν τα τελευταία δέκα χρόνια ιστορίας στο πρωτάθλημα
του ενός και του άλλου και που αντανακλούν ένα σετ υπέρ των azulgrana με 6-3. Η
τελευταία λευκή κατάκτηση ήταν με τον Μουρίνιο το 2012 κι έχει μόνο μια κατά
τις τελευταίες οκτώ σεζόν.
Στην ομάδα του Ζιντάν φαίνεται να κοστίζει περισσότερο
απ’τις άλλες, το να διατηρεί τη συγκέντρωση σε κάθε αγώνα του εγχώριου
πρωταθλήματος. Πολλές βδομάδες κι ο στόχος καταλήγει να διασπείρεται. Η
εκκίνηση του αγώνα εναντίον της Βαλένθια, γεμάτη λάθη κι αποτυχίες στη
συγκέντρωση, επιβάρυνε τα υπόλοιπα 75 λεπτά της αναμέτρησης, στην οποία αυτοί
που φορούσαν τα μωβ πάλεψαν, αλλά χωρίς πολύ αληθινό ποδόσφαιρο.
Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε δύο σφαίρες στη θαλάμη, αλλά έχασε τη
μία. Είναι αλήθεια ότι εξακολουθεί να εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο απ’το τι
είναι ικανή να κάνει, αλλά αυτή η ήττα θα δώσει ζωή σ’έναν αντίπαλο όπως η Barcelona
που ήταν σχεδόν βυθισμένη και χαμένη στην τύχη της.
Τώρα υπάρχει Liga ξανά και είναι χάρη σ’αυτόν τον τόσο
ιδιαίτερο τρόπο που είχαν ορισμένοι απ’τους άντρες του Ζιντάν να ξεκινήσουν το
παιχνίδι στο Mestalla, δίνοντας χώρο και χρόνο στους παίκτες της Βαλένθια ή,
απλά, χαρίζοντας μπάλες που κατέληξαν σ’ένα συμπτωματικό γκολ.
Αυτή η εκκίνηση του ματς έχει καταδικάσει και πάλι την Ρεάλ
Μαδρίτης. Ο Ζιντάν λέει ότι είναι πράγματα που μπορούν να συμβούν, αλλά με μια Liga
στο διακύβευμα δεν θα’πρεπε να συμβαίνουν, ή τουλάχιστον, αυτό σκέφτονται απ’την
ευγενή περιοχή του Μπερναμπέου. Είναι ένα λάθος που επαναλαμβάνεται στο χρόνο
και που φαινόταν εξορισμένο, αλλά που στο Mestalla έχει επανεμφανιστεί. Είναι
σαν να’χαν ίλιγγο ή σαν η ένταση να χάνονταν καθοδόν.
Ο μεγάλος στοχοποιημένος δεν είναι άλλος απ’τον Ραφαέλ
Βαράν, ο οποίος έκανε ένα απ’τα χειρότερα παιχνίδια του ως παίκτης της Ρεάλ
Μαδρίτης, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ομάδα σε γενικές γραμμές ήταν αυτή που
ξεκίνησε την αναμέτρηση με το μυαλό αλλού, μακριά απ’το Mestalla και σα να μην
διακυβεύονταν η la Liga ή τουλάχιστον να συνέχιζαν να ζουν χωρίς καμία ένταση.
Το δεύτερο γκολ της Βαλένθια είναι μια επιτομή αλυσιδωτών
σφαλμάτων. Ο Μαρσέλο δεν ήταν, ούτε και κάλυπτε κανείς την προώθησή του. Μια κίνηση
του Zaza άφησε την άμυνα εκτός θέσης και χωρίς απάντηση. Η ομάδα αντέδρασε,
αλλά χωρίς πολύ κριτήριο ούτε ποδόσφαιρο, συμπεριλαμβανομένου γηπέδου και πάγκου.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
