Του Santiago Segurola
Εκτός του Aurelio De Laurentiis, έναν απ’αυτούς τους φοβερούς
προέδρους που εξαντλούν τον οποιονδήποτε, όλοι συμφώνησαν στον καλό λογαριασμό της
Νάπολι στο Chamartin και στην εξαιρετική ανταπόκριση της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο
αγώνας, της έγινε περίπλοκος με το γκολ του Insigne, ντελικάτος κι ακριβής στο
σουτ του που βρήκε τον Keylor Navas σχεδόν δύο μέτρα δεξιά απ’το σημείο του
πέναλτι. Πάρα πολύ χώρος στ’αριστερά του. Ο τερματοφύλακας ξέχασε αυτή τη φορά ένα
αξίωμα του ποδοσφαίρου: οι αποκρούσεις αρχίζουν όταν η ομάδα σου έχει τη μπάλα
μακριά απ’την περιοχή. Η Μαδρίτη επανήλθε άμεσα, αν κι ανέμειξε αρκετές αρετές με
κάποια ελαττώματα.
Ως συνήθως στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο, τη διοργάνωση φετίχ της, η
Ρεάλ Μαδρίτης έπαιξε με ενέργεια κι αυτοπεποίθηση. Δεν έδωσε την αίσθηση του σοκ
απ’το γκολ της Νάπολι, το κλασικό γκολ που οι ιταλικές ομάδες προσέχουν σαν ένα
θησαυρό. Η Νάπολι δεν λειτουργεί έτσι. Έχει φιλοδοξία, αναίδεια και δημιουργικότητα.
Δεν είναι στο ποδόσφαιρο για να σκοτώνει τον κόσμο από βαρεμάρα. Είναι μια
ελκυστική ομάδα που σηματοδοτεί την αλλαγή που αρχίζει να συμβαίνει στο calcio,
τόσο πολύπαθο τα τελευταία 10 χρόνια. Η Napoli στερείται εμπειρίας εναντίον των
μεγάλων της Ευρώπης και περισσότερη ποιότητα σε ορισμένες άμυνες. Απ’το ματς,
όμως, πέρασε ένα αγόρι που δείχνει τρόπους: ο Diawara, μέσος κλάσης και δύναμης.
Ένα πρόβλημα της Μαδρίτης ήταν η δυσκολία να ανιχνεύσει τον Mertens,
ο οποίος λειτούργησε ως ψευδοεπιθετικός, και τον Insigne, πολύ έξυπνος για να
γεμίσει τα κενά μεταξύ των στόπερ και του Casemiro. Για χρόνια, το ισπανικό ποδόσφαιρο
είχε ένα μεγάλο πλεονέκτημα στην εκμετάλλευση αυτού του τύπου, όχι χωρίς
έντονες συζητήσεις. Η Napoli άφησε πάντα λεπτομέρειες -ταχύτητα, καλές
αναπτύξεις και συλλογική λειτουργία- κι εξήγησε τους λόγους για την πρόοδο της
στο ιταλικό ποδόσφαιρο, αλλά μετά το γκολ κατέβασε το έμβολο. Δεν
επανεμφανίστηκε στην περιοχή του Keylor μέχρι το δεύτερο ημίχρονο.
Αντίδραση. Στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο δεν πρέπει να’σαι μόνο καλός,
αλλά και να φαίνεσαι. Με το προβάδισμα, η Νάπολι δεν τόλμησε να συμβιβάσει τη
Μαδρίτη. Μένοντας πίσω, η Ρεάλ Μαδρίτης αντέδρασε σα να μην είχε συμβεί τίποτα.
Δεν κούνησε ούτε ένα φρύδι. Μια ζωή στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο διδάσκει αυτό το
είδος της συμπεριφοράς στις δύσκολες στιγμές. Έκλεισε τη Νάπολι και την
ξεπέρασε από άκρο σε άκρο μέχρι το ημίχρονο. Χωρίς επιβλητικές ατομικές
επιδόσεις, η Μαδρίτη λειτούργησε περισσότερο από καλά στο συλλογικό πλάνο, τόσο
για να επιτεθεί όσο και για να αμυνθεί.
Όλος ο κόσμος εξιλεώθηκε, μέχρι και οι πιο πολυσυζητημένοι
τις τελευταίες μέρες. Ο Cristiano έπαιξε με εξυπνάδα κι ευκινησία απ’τη δεξιά
πλευρά, ο Μπενζεμά ήταν ίσως ο καλύτερος του αγώνα, Carvajal και Marcelo επιβλήθηκαν
απ’τις δύο πλευρές και οι μέσοι οδήγησαν την ομάδα μέχρι την περιοχή του Pepe
Reina. Μάλιστα, η συμβολή των μέσων έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη.
Κατά το σύντομο χρονικό διάστημα του Benitez στη Ρεάλ
Μαδρίτης, οι μέσοι ήταν τόσο μέσοι που σπάνια εισχωρούσαν στην περιοχή. Το γκολ
εξαρτιόνταν απ’τους Κριστιάνο, Μπέιλ και Μπενζεμά. Με τον Ζιντάν, υπάρχει μια
σχεδόν γενική πρόσκληση για να φτάνουν σε θέσεις εκτέλεσης. Τα γκολ των Kroos και Casemiro, έκτακτοι για
την ακρίβεια, επιβεβαίωσαν αυτήν την τάση σε μια ομάδα που, για τα υπόλοιπα,
κινείται στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο, σα να’ταν στο σπίτι της.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
