News Update :

powered by Agones.gr - livescore

«Όταν πήγαινα με τον Vicente στα επίσημα του Bernabéu νιώθαμε άβολα»

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Του Luis Miguel González

Συνέντευξη με τον Toni Grande, βοηθό του Del Bosque

Ο Toni Grande αναπολεί στην El Confidencial τις εμπειρίες του μαζί με τον Del Bosque, τόσο στην πρώτη ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης όσο και στην εθνική, με μια πικρή επίγευση με τον σύλλογο


Ο José Antonio Grande (Βαλένθια, 1947), περισσότερο γνωστός ως Toni, είναι ο πιστός «συνοδός» του Vicente del Bosque. Εντάχθηκε σε ηλικία 16 ετών στην cantera της Ρεάλ Μαδρίτης, υπερασπίστηκε τα χρώματα της Ράγιο Βαγιεκάνο, της ίδιας της Ρεάλ Μαδρίτης, της Racing Santander, της Γρανάδα και, τέλος, της Palencia, στην οποία το 1977 αποφάσισε να βάλει την τελική πινελιά του στην καριέρα του ως ποδοσφαιριστής. Στα πέντε χρόνια που έπαιξε στη Μαδρίτη, κέρδισε δύο τίτλους πρωταθλήματος κι ένα Κύπελλο Ισπανίας.

Την καριέρα του προπονητή την ξεκίνησε στα χαμηλότερα τμήματα του συλλόγου του Μπερναμπέου, με περισσότερους από έναν κερδισμένους τίτλους με την Juvenil A. Το 1996 σταμάτησε να διευθύνει την cantera για να γίνει βοηθός σε τέσσερις ξένους προπονητές: τον Φάμπιο Καπέλο, με τον οποίο κέρδισε έναν τίτλο πρωταθλήματος, τον Jupp Heynckes, με τον οποίο πανηγύρισε το έβδομο Ευρωπαϊκό Κύπελλο, επιπλέον με τους Guus Hiddink και John Toshack, αυτόν στο δεύτερο στάδιό του ως madridista, με τους οποίους δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει κανέναν τίτλο. Στα μέσα Νοεμβρίου του 1999, μετά απ’την απόλυσή του Toshack, την ομάδα ανέλαβε ο Vicente del Bosque, στου οποίου το πλάι παρέμεινε ο Toni Grande μέχρι το καλοκαίρι του 2016. Ένα δίδυμο που θριάμβευσε στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης και την εθνικής Ισπανίας.

Πριν απ’την έναρξη της συνέντευξης για να μιλήσουμε σχετικά με τον Del Bosque, ο Toni Grande λέει ότι «η πιο όμορφη φάση της καριέρας μου ως προπονητής ήταν όταν δούλευα με τους canteranos της Μαδρίτης, στην οποία, εκτός απ’την προσπάθεια να δημιουργήσουμε καλούς παίκτες, δεν σταματούσαμε να εμφυσούμε στα παιδιά ότι έπρεπε να μελετούν και να συμπεριφέρονται στη ζωή με σεβασμό και μόρφωση, επίσης και με τους αντιπάλους και σε κάθε παιχνίδι. Και, φυσικά, τους εξηγούσαμε τι σήμαινε να υπερασπίζεσαι τη φανέλα του καλύτερου κλαμπ στον κόσμο. Ένα έργο που έκανε επίσης ο Luis Molowny κι ο Vicente μαζί τους εργαζόμενους του κλαμπ στο τμήμα ποδοσφαίρου, το οποίο έδωσε σε όλους μας περισσότερες χαρές παρά λύπες».


Ερώτηση. Έχετε αποσυρθεί, όπως κι ο Del Bosque;

Απάντηση. Ναι, μετά το τελευταίο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα έχω ακολουθήσει επίσης τα βήματα του Vicente. Αν και είμαι 69 ετών και νιώθω καλά σωματικά, τώρα προτιμώ να βλέπω τους ταύρους.

Ερ: Έχετε λάβει κάποια προσφορά;

A: Με έχουν ζητήσει απ’την Κίνα και την Ινδία για να προπονήσω και πάλι, αλλά ήταν προσφορές που δεν με συγκίνησαν. Και δεν ήταν θέμα οικονομικού ζητήματος, αλλά γιατί προτιμώ να’μαι δίπλα στην οικογένειά μου, την οποία δεν μπόρεσα να απολαύσω για πολλά χρόνια λόγω της δουλειάς μου.

Ερ: Και πώς είναι τώρα μια μέρα της ζωής σας;

A: Λοιπόν, πολύ ήσυχη. Το πρωί θα πάω ν’αγοράσω ψωμί και εφημερίδες. Εάν η σύζυγός μου πρέπει να κινηθεί κάπου, την παίρνω στο αυτοκίνητο, γιατί σταμάτησε την οδήγηση πριν καιρό. Μια-δυο μέρες την εβδομάδα συναντιέμαι με λίγα φιλαράκια για μεσημεριανό γεύμα και για να παίξουμε tute ή mus. Το απογευματάκι επιστρέφω στο σπίτι. Το πιο σημαντικό της ζωής μου ως συνταξιούχος είναι να’μαι περισσότερο χρόνο με τα τρία παιδιά μου και τα τρία εγγόνια μου, τα οποία λατρεύω. Παραδέχομαι ότι είμαι ένας χαζοπαππούς.

Ερ: Αλλά συνεχίζετε να βλέπετε ποδόσφαιρο...

A: Ναι, μιας και τώρα υπάρχει ποδόσφαιρο όλες τις ώρες, κάθομαι στην τηλεόραση να παρακολουθήσω τα παιχνίδια που με ενδιαφέρουν περισσότερο. Μερικές φορές, βλέπω επίσης τις ειδήσεις ​​και, μ’όλο το σεβασμό, πρέπει να πω ότι με αηδιάζουν. Δεν υπάρχει μια καλή είδηση. Σχεδόν όλες οι εικόνες είναι από πολέμους, από παιδιά που πεινούν, από επιθέσεις, από φυλετική βία... Ο κόσμος είναι τόσο ανάστατος στις πέντε ηπείρους που φοβάσαι ακόμα και να ταξιδέψεις.

 
Ο Toni Grande πανηγυρίζει ένα γκολ με την Ρεάλ Μαδρίτης
Ερ: Δηλαδή, έχετε σταματήσει να πηγαίνετε στα γήπεδα.

A: Ναι, γιατί προτιμώ να’μαι στο σπίτι μου παρά να περνάω δύσκολες στιγμές, ειδικά στο Μπερναμπέου. Όταν ο Vicente κι εγώ πηγαίναμε στα επίσημα της Μαδρίτης αισθανόμασταν άβολα με τις κατηγορίες και τις ύβρεις που μας απηύθυναν περισσότεροι από ένας οπαδοί απ’τις κερκίδες. Έφτασα να σκεφτώ, και μια μέρα το είπα στον Vicente, ότι αυτές οι επιθέσεις ήταν προετοιμασμένες απ’την ευγενή ζώνη του συλλόγου. Σ’άλλα γήπεδα, όπως στο Καλντερόν, ή στο Pizjuán ή στο Καμπ Νου δεν είχαμε κανένα πρόβλημα.

Ερ: Σε τόσα χρόνια δίπλα στον Del Bosque, τι μάθατε από αυτόν;

A: Πιστεύω ότι η μάθηση ήταν αμοιβαία υπό όλες τις έννοιες, γιατί ο δεύτερος προπονητής έχει επίσης πολλή ευθύνη. Ο Vicente μου έχει διδάξει να ξέρω να’μαι με τους παίκτες, με τον Τύπο ... και να βγαίνω κομψά απ’τις περιπτώσεις στις οποίες έψαχναν να προκαλέσουν. Μερικές φορές, έμενα κατάπληκτος με τις αποφάσεις που έπαιρνε κατά τη διάρκεια μιας αναμέτρησης κι έλεγα στον εαυτό μου: "Γαμώτο, αυτό που έχει κάνει αυτός ο τύπος δεν το είχε σκεφτεί κανείς μας". Επιπλέον, συζητούσε πολύ με τους παίκτες, τους βοηθούς, τους γιατρούς, τους φυσιοθεραπευτές... Με μια ματιά, ήξερες ήδη τι ήθελε να κάνει. Αν έχει κάνει λάθος κάποια φορά; Πες μου ποιος δεν έχει κάνει ποτέ λάθος στη ζωή.

«Αυτοί που κατηγορούν τον Del Bosque ως μαλακό, είναι επειδή δεν τον ξέρουν. Όταν τον ενοχλούν, ο Vicente γίνεται πολύ σκληρός»

Ερ: Γιατί ο Del Bosque επαινούταν ως άτομο κι επικρίνονταν ως προπονητής;

Α: Γιατί αυτοί που τον επέκριναν δεν τον γνωρίζουν. Ο Vicente, παρόλο που τον έχουν κατηγορήσει ως μαλακό, έχει επίσης ένα ισχυρό χαρακτήρα. Τον έχω δει να ασχολείται μ’έναν παίκτη ή περισσότερους από έναν δημοσιογράφους με την σκληράδα που έχει όταν τον ενοχλούν. Μαζί με την ομάδα των βοηθών του, ήξερε καλύτερα απ’τον καθένα πώς έπρεπε να χειριστεί αποδυτήρια στα οποία έρχονταν παίκτες από διαφορετικές ομάδες. Οι παίκτες πιάνουν αμέσως την προσωπικότητα του προπονητή. Κάποιοι κοιτάνε ακόμα και τις κάλτσες που φοράς!

 
Η Ρεάλ Μαδρίτης που κέρδισε το κύπελλο του 1970

Ερ: Είναι αλήθεια ότι έσβησε περισσότερες από μία φωτιές στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας;

Α: Πάνω απ’τις φωτιές ήταν οι διαφορές με τους Cesc Fàbregas, Piqué, Xavi Hernandez, Ίκερ Κασίγιας... αλλά αυτές οι δυσλειτουργίες επιλύθηκαν φιλικά. Αυτό που μ’ενόχλησε περισσότερο ήταν η έλλειψη σεβασμού του Μουρίνιο με τον Ίκερ και το τεχνικό επιτελείο της εθνικής. Ο Πορτογάλος έκανε σχόλια που προσπαθούσαν να βλάψουν το περιβάλλον της εθνικής Ισπανίας. Ίσως να τον πόνεσε που η Ισπανία ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης και Κόσμου το 2010.

Ερ: Θα’ναι δύσκολο να ξαναγίνουν αυτά τα δύο κατορθώματα;

Α: Θα’ναι αρκετά δύσκολο, αλλά ελπίζω η Ισπανία να’ταν πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου για πολλά χρόνια. Σε μας ο Λουίς Αραγονές άφησε την κληρονομιά ενός Euro. Τώρα αυτό που εύχομαι με όλη μου την καρδιά στον Julen Lopetegui, έναν ακούραστο μαχητή και σπουδαίο άνθρωπο, είναι να πετύχει τις μεγαλύτερες επιτυχίες ως προπονητής της εθνικής.

«Ο τρόπος που μας έδιωξαν απ’τη Μαδρίτη, με μια ανεξήγητη περιφρόνηση, ήταν εντελώς άδικος»

Ερ: Ας μιλήσουμε για την Ρεάλ Μαδρίτης. Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2003, ήταν άδικο να διώξουν τον Del Bosque και το τεχνικό του επιτελείο;

Α: Ναι, ναι, ήταν εντελώς άδικο. Μας πόνεσε περισσότερο ο τρόπος του πως δεν μας ανανέωσαν. Μας πέταξαν στο δρόμο με μια ανεξήγητη περιφρόνηση. Δηλαδή, το ίδιο που έκανε ο πρόεδρος με τους Fernando Redondo, Φίγκο, Ραούλ, Κασίγιας ... Αυτό που εξέπληξε περισσότερο ήταν ότι, αφότου πήγαμε στις εκδηλώσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και της Κοινότητας ως κατακτητές του πρωταθλήματος, σταματήσαμε να προπονούμε δεκαπέντε μέρες πριν ολοκληρωθούν οι συμβάσεις μας. Επί του παρόντος, αυτό που με λυπεί περισσότερο απ’τη Μαδρίτη είναι ο τρόπος που απολύει τους υπαλλήλους της. Δηλαδή, χωρίς την αρχοντιά και τον ιπποτισμό που έχει υπάρξει σύνθημα του συλλόγου σε όλη την ιστορία του. Έτσι και μιλήσω...!

Ερ: Μιλήστε, μιλήστε...

Α: Προτιμώ να μην το κάνω επειδή είμαι madridista μέχρι το μεδούλι και δεν θέλω να βλάψω την εικόνα του συλλόγου. Θα πω μόνο ότι, απ’τη δική μου οπτική, εκείνο το club που υπερασπιζόταν ο Santiago Bernabéu μέχρι θανάτου, ανησυχώντας για τους παίκτες, τα μέλη, τους υπαλλήλους ..., τώρα, μοιάζει όσο κι ένα αυγό σ’ένα κάστανο.

Ερ: Είναι αλήθεια ότι ο Florentino διέταξε να μην παίξει ο Morientes στον τελικό του Super Cup του 2002;

Α: Έτσι ήταν. Θυμάμαι τέλεια το τι συνέβη στο γήπεδο Louis II του Μονακό. Όταν απέμενε λιγότερο από μία ώρα για να αντιμετωπίσουμε τη Feyenoord, με τον τίτλο του Super Cup στο διακύβευμα, ήρθε ο Jorge Valdano στ’αποδυτήρια και, απευθυνόμενος στον Vicente, του είπε, «Πες στον Φερνάντο Μοριέντες να μην ντυθεί επειδή θα πωληθεί. Είναι μια εντολή του προέδρου και δεν υπάρχει γυρισμός». Στο άκουσμα της είδησης, η πλειοψηφία των παικτών έβαλαν τις φωνές. Ειδικά ο Ραούλ, που γι 'αυτόν ο Μοριέντες είναι σαν αδελφός. Εκείνη η θέση του προέδρου ήταν ανεξήγητη, γιατί ο Fernando θα μπορούσε να’ταν στον πάγκο δίπλα στους αναπληρωματικούς. Επιστρέφοντας στη Μαδρίτη, κάποιος ενημέρωσε τον Florentino για τον μνημειώδη θυμό που του Ραούλ και οι σχέσεις μεταξύ των δύο δεν ήταν πλέον οι ίδιες.

«Ο Florentino μας διέταξε μέσω του Valdano να μην παίξει ο Morientes στον τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ του 2002 επειδή επρόκειτο να πωληθεί»

Ερ: Πότε αισθανθήκατε ότι δεν επρόκειτο να σας ανανεώσουν;

Α: Νομίζω ότι όλα άρχισαν όταν αποκλειστήκαμε απ’την Γιουβέντους στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Από εκεί και μετά, άρχισαν να μας έρχονται φήμες ότι ο πρόεδρος, ο Valdano κι ορισμένοι διευθυντές μιλούσαν για το βιβλιαράκι του Vicente, για το ότι δεν είχε μια καλή εικόνα για να’ναι ο προπονητής της Μαδρίτης, ότι δεν επρόκειτο να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα... Η αλήθεια είναι ότι δεν πηγαίναμε πολύ καλά στο πρωτάθλημα. Ως εκ τούτου, δεν πίστευαν ότι θα μπορούσαμε γίνουμε πρωταθλητές, το οποίο πετύχαμε σ’ένα οριακό τέλος του τουρνουά.

Ερ: Είναι αλήθεια ότι στους τελευταίους δύο αγώνες εκείνου του πρωταθλήματος η χαρά που υπήρχε στ’αποδυτήρια μετατράπηκε σε θλίψη κι ενόχληση;

Α: Ναι, ναι, είναι αλήθεια. Στην προτελευταία αγωνιστική κερδίσαμε την Ατλέτικο 0-4 στο γήπεδό της. Με αυτό το αποτέλεσμα ήμασταν ουσιαστικά πρωταθλητές. Όταν οι παίκτες γιόρταζαν τη νίκη, μπήκαν στ’αποδυτήρια οι Florentino και Valdano. Όλοι νομίζαμε ότι επρόκειτο να μας συγχαρούν για τη σημαντική νίκη, αλλά βλέποντας τα επιφυλακτικά πρόσωπα του προέδρου και του αθλητικού διευθυντή, θυμάμαι ότι ένας παίκτης δήλωσε: "Έχω την εντύπωση ότι σε κάποιον δεν άρεσε που κερδίσαμε την Ατλέτικο". Εκεί αρχίσαμε να υποψιαζόμαστε ότι ήμασταν καταδικασμένοι.


Ερ: Αυτή η καταδίκη είχε κάποια σχέση με το ότι αρνήθηκαν οι παίκτες να επιστρέψουν στο γήπεδο;

Α: Πιστεύω πως όχι, αλλά είναι αλήθεια ότι, μετά τη νίκη στην τελευταία αγωνιστική επί της Αθλέτικ Μπιλμπάο (3-1), οι οπαδοί αφιέρωσαν ένα δυνατό και ζεστό χειροκρότημα σε όλο το ρόστερ. Όταν η χαρά για τον τίτλο ξεχείλιζε στ’αποδυτήρια, εμφανίστηκε ο Valdano και είπε στον Vicente: «Ο πρόεδρος με διέταξε να πείτε στους παίκτες ότι πρέπει να επιστρέψουν στο γήπεδο για να κάνουν ένα γύρο θριάμβου». Ο Vicente το είπε στους παίκτες και, μετά τη συνάντησή των αρχηγών, αποφάσισαν ομόφωνα να μην επιστρέψουν στον αγωνιστικό χώρο. Τι ευθύνη είχαμε εμείς για τη θέση που είχε υιοθετήσει όλο το ρόστερ! Στη συνέχεια, ο Del Bosque μας μάζεψε, τον Paco Jiménez, τον Javier Miñano κι εμένα και μας είπε: «Θα μας διώξουν απ’τη Μαδρίτη». Όλοι σκεφτήκαμε: λοιπόν ας μας διώξουν, αλλά φεύγουμε με την ικανοποίηση ότι έχουμε πάρει επτά τίτλους σε τρία χρόνια: δύο τίτλους πρωταθλήματος, δύο ευρωπαϊκά Κύπελλα, ένα Supercopa Ισπανίας, ένα Ευρωπαϊκό κι ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο.

«Πώς να μην αισθανόμαστε τη Μαδρίτη μέχρι τον λαιμό δύο άνδρες που έχουμε συνδεθεί με τον σύλλογο πάνω από τριάντα χρόνια!»



Α: Δεν μπορώ να έχω αγάπη και στοργή για έναν άνθρωπο που δεν σε αντιμετωπίζει στα ίσια και που εν μία νυκτί αλλάζει την άποψή του, όπως το πουκάμισό του. Στη συνέχεια, υπάρχει ένα άλλο ζήτημα που θεωρώ απαράδεκτο. Αναφέρομαι σ’εκείνους που λένε ότι ο Vicente κι εγώ δεν είμαστε madridistas. Πώς να μην αισθανόμαστε τη Μαδρίτη μέχρι το μεδούλι δύο άνδρες που έχουμε συνδεθεί με τον σύλλογο για πάνω από τριάντα χρόνια! Και, απ’την άλλη, στα οκτώ χρόνια που βρισκόμασταν στον πάγκο της εθνικής Ισπανίας καλέσαμε τους παίκτες της Μαδρίτης που δεν ήταν βασικοί, όπως ήταν οι περιπτώσεις των Nacho, Kiko Casilla, Lucas Vázquez, Carvajal, Morata, Isco ...

Ερ: Πώς βλέπετε το τωρινό ποδόσφαιρο;

Α: Είναι λογικό να’χει αλλάξει, όπως και η ζωή, η πολιτική ... Αυτό που μ’ενοχλεί είναι να βλέπω τους παίκτες να φιλάνε το έμβλημα, να κάνουν νάζια, χειρονομίες ή κραυγές που δεν είναι αυθόρμητα ... Κατά τη γνώμη μου, παραποιούν την χαρά των οπαδών. Τώρα οι παίκτες είναι πιο προσεκτικοί και επαγγελματικοποιημένοι. Με τους τεράστιους μισθούς που παίρνουν, επιπλέον με τα παχυλά διαφημιστικά έσοδα, ζουν ανησυχώντας περισσότερο για τις επενδύσεις τους παρά για τις αθλητικές τους ευθύνες. Και μερικοί έχουν τα μούτρα της υποτιθέμενης εξαπάτησης των δημόσιων οικονομικών. Λιγότερα φιλιά στο έμβλημα, λιγότερα νάζια, και περισσότερη αφοσίωση και δράση στο γήπεδο.


Ερ: Αν έπρεπε να επιλέξετε μεταξύ Μέσι και Ρονάλντο, ποιον θα επιλέγατε;

Α: Τον Messi, χωρίς αμφιβολία. Σε όλες τις πτυχές, ο Αργεντινός παίκτης είναι πιο ολοκληρωμένος απ’τον Πορτογάλο. Πάμε, δεν χωράει συζήτηση.

Ερ: Και πιστεύετε ότι ο Zidane θα’ναι προπονητής της Μαδρίτης πολλά χρόνια;

Α: Το έτος που βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας τα πάει εκπληκτικά, αλλά το διάστημα που θα’χει τη θέση του προπονητή θα εξαρτηθεί απ’τον Florentino. Είναι κοινό ότι ο πρόεδρος είναι αυτός που διώχνει και φέρνει τους προπονητές κατά βούληση. Παραπέμπω στα γεγονότα: στα δύο στάδια που έχει διατελέσει ως πρόεδρος έχουν περάσει ήδη δέκα απ’τον πάγκο στο Μπερναμπέου.



Ερ: Μετά τις επόμενες εκλογές, πιστεύετε ότι θα παραμείνει ο πρόεδρος της Μαδρίτης;

Α: Στη ζωή δεν πρέπει να κάνουμε προβλέψεις για τίποτα. Ο Florentino, όπως και στις πρώτες εκλογές που κέρδισε, ξέρει πώς να διαχειριστεί τα νήματά του για να συνεχίσει. Εάν μπορούν να υπάρξουν εκπλήξεις; Φυσικά και μπορούν να υπάρξουν. Έχουμε δει ήδη αυτό που συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, ο Donald Trump έχει γίνει ο νέος πρόεδρος.

«Το να συνεχίσει ο Ζιντάν πολύ καιρό θα εξαρτηθεί απ’τον πρόεδρο, γιατί είναι γνωστό ότι διώχνει και φέρνει προπονητές κατά βούληση»

Ερ: Τέλος, θα πάρει η Μαδρίτη κάποιον τίτλο αυτή τη σεζόν;

Α: Όχι μόνο το ελπίζω, αλλά και το εύχομαι από καρδιάς, αν και μετά τον αποκλεισμό στο κύπελλο δεν θα’ναι σε θέση να πάρει και τους τρεις. Η Μαδρίτη έχει την καλύτερη ομάδα σ’όλη την ιστορία της. Μετά βίας παρατηρείται διαφορά μεταξύ των βασικών και των αναπληρωματικών. Είναι πρώτη στο πρωτάθλημα και στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο αντιμετωπίζει τη Νάπολι. Την περιμένουν περίπλοκοι αγώνες, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρει.


Η σελίδα της στήλης στο facebook:


@suntagm_puskas
Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.