Του Álvaro Olmedo
Almendralejo (Extremadura), 24 Φεβρουαρίου του 1957
Θυμόμαστε τις καλύτερες στιγμές του Rafa Gordillo, ιστορικού
αριστερού μπακ των Μπέτις και Ρεάλ Μαδρίτης, ο οποίος έκλεισε σήμερα τα 60
Ένας παίκτης χωρίς επικαλαμίδες και με τις κάλτσες κατεβασμένες
έτρεχε ακούραστα στην αριστερή πλευρά του Villamarín για 12 σεζόν και σ’αυτή
του Santiago Bernabeu για άλλες επτά. Ένας ακούραστος μπακ που δεν ήταν, αλλά που
εμφανίζονταν από πίσω προς ντελίριο κάποιων οπαδών που τον λάτρευαν μέχρι τη απόσυρσή
του, στα 39 του στις τάξεις της Ecija Balompié στη Segunda División.
Ο Γκορντίγιο γεννήθηκε στο Almendralejo επειδή ο πατέρας
του, ο Don Rafael, έπαιζε στην Εξτρεμαδούρα, αλλά εξελίχθηκε στη Σεβίλλη, απ’όπου
κατάγονταν η οικογένειά του. Στα 15 του μπήκε στην cantera της Ρεάλ Μπέτις, μια
εποχή στην οποία ενάλλασσε τα τελευταία χρόνια της ποδοσφαιρικής του
εκπαίδευσης με μια δουλειά ως επιμεταλλωτής.
Σηκώνονταν στις έξι το πρωί κι έφτανε στο σπίτι στις οκτώ
μ.μ., "γεμάτος γράσα" της δουλειάς, όπως θυμόταν ο ίδιος ο Γκορντίγιο,
ώσπου μια μέρα ο Don Rafael είπε ότι ο γιος του δεν θα δούλευε άλλο: "Εσύ
να παίξεις ποδόσφαιρο".
«Όποιος δεν αγαπάει τον Γκορντίγιο δεν αγαπάει τη μητέρα του»
Μ’αυτή τη φράση πολλοί οπαδοί της Ρεάλ Μπέτις συνόψιζαν την
αίσθησή τους προς τον Ράφα Γκορντίγιο, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του στην Primera
ως verdiblanco στις 30 Ιανουαρίου του 1977 σ’ένα παιχνίδι εναντίον της Μπούργκος.
Εκείνη τη χρονιά η Μπέτις θα’παιρνε το κύπελλο, αν κι ο Γκορντίγιο έπαιξε με την
θυγατρική -εκείνη την εποχή οι θυγατρικές έπαιζαν ακόμα σ’αυτήν την διοργάνωση-.
 |
| Ο Gordillo, στα δεξιά, πανηγυρίζει τον τίτλο του Copa του 77 στο Calderón |
Ακριβώς ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο του, ο Γκορντίγιο έπαιζε
με την εθνική Ισπανίας. Η πρώτη του αναμέτρηση ήταν ένα 3-0 επί της Νορβηγίας
στο Χιχόν στις 29 Μαρτίου του 1978. Συνολικά, ο Γκορντίγιο θα έκανε 75 διεθνείς
εμφανίσεις, 51 εκ των οποίων συνεχόμενες, ρεκόρ ενός Ισπανού ποδοσφαιριστή.
Σκόραρε τρία γκολ με την ανδρών και ήταν ένας απ’τους ήρωες του 12-1 επί της Μάλτας,
που έγινε στο σπίτι του, το Villamarín.
Μεταγραφή εκατομμυρίων… αναγκαστικά
Το περιοδικό Don Balon θα επέλεγε τον Γκορντίγιο καλύτερο
Ισπανό παίκτη στο πρωτάθλημα του 78/79, αλλά ο Γκορντίγιο έκλεισε τ’αυτιά στο
ενδιαφέρον των πιο επιτυχημένων συλλόγων της χώρας. Ωστόσο, δεν θα’ταν μέχρι το
1985, όταν θα υπέγραφε για την Ρεάλ Μαδρίτης σε αντάλλαγμα 150 εκατομμυρίων πεσετών.
«Η αποχώρησή μου ήταν αναγκαστική, ήμουν 28 χρόνων και είχα
τρία παιδιά και δεν ήθελα να φύγω. Πέρασα τρεις μοιραίους μήνες, μου κόστισε
πολύ να προσαρμοστώ στη Μαδρίτη. Μου έλειπε πολύ το club μου, η πατρίδα μου, οι
άνθρωποι μου... Από τότε που έφυγα το μυαλό μου ήταν στο να επιστρέψω», παραδέχονταν
αργότερα ο Γκορντίγιο, ο οποίος εκείνη τη χρονιά του 1985 ήταν 14ος
στην ψηφοφορία για την Balón de Oro που κέρδισε ο Μισέλ Πλατινί.
"Το να βάλω ένα γκολ εναντίον της Μπέτις είναι το πιο
δυνατό που θα μπορούσε να μου συμβεί στην ποδοσφαιρική μου ιστορία", παραδέχονταν
ο Γκορντίγιο, πλέον στο τέλος της καριέρας του. Σα να μην έφτανε το ένα, της έβαλε
δύο, και τα δύο όμορφα, με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης.
Ένα ιστορικό αφιέρωμα
Ο Γκορντίγιο επέστρεψε στη Μπέτις το 1992, με την verdiblanco
ομάδα στην Σεγούντα. Μετά από μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια, επέστρεψε με το
κλαμπ της καρδιάς του στην Πριμέρα το 1994. Μια σεζόν αργότερα, με την σωτηρία
εξασφαλισμένη, ανακοίνωσε το αντίο του.
Το Benito Villamarin γέμισε στις 20 Ιουνίου του 1995, για τον
αγώνα αφιέρωμα στον Ράφα Γκορντίγιο, στο οποίο τέθηκαν αντιμέτωπες Μπέτις και Ρεάλ
Μαδρίτης, οι μόνες δύο ομάδες του μέχρι τότε. Ήταν η πρώτη φορά που η μητέρα
του, η Μαρία Τερέζα, πήγε να τον δει να παίζει. «Δεν έχω πάει ποτέ σε ένα γήπεδο
κι αν είναι στην TV χάνω το μισό» θυμόταν εκείνη την ημέρα μέσα απ’το γήπεδο.
Αφού κρέμασε τα παπούτσια του στην Écija ήρθε το διοικητικό
του στάδιο. Στη Μπέτις έχει υπάρξει εκπρόσωπος, στέλεχος και πρόεδρος. Πάντα αγαπητός,
αν και δεν κουβαλά πλέον τις επικαλαμίδες στον αέρα.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
