Του José
Luis Hurtado
Η Σεβίλλη δεν δέχεται μαθήματα σχετικά με καθυστερήσεις και ρολόγια
που επεκτείνονται όπως ο λαιμός της καμηλοπάρδαλης. Στο πάνθεον της υπάρχει μια
κεφαλιά του Palop, άλλη μια του M'Bia κι ένα σουτ ενός Σέρβου, του Γιόβετιτς, ο
οποίος γνωρίζει λατινικά και καστιγιάνικα χάρη στο «Los Serrano», ένα ακόμα
πράγμα που δείχνει ότι αν υπάρχει μια ομάδα που ξέρει να ανανεώνει τη φωτογραφία
είναι αυτή του Nervion. Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν αστέρια βγαίνουν
ποδοσφαιριστές που καταλήγουν να’ναι επενδύσεις τράπεζας.
Το δικό της είναι ν’ανοίγει το συρτάρι, εκεί όπου δεν ξέρει να
κοιτάξει κανείς. Σ’αυτό ο Monchi έχει γίνει ένα μνημείο. Για την ανατροπή της
Μαδρίτης χρησιμοποίησε έναν αμυντικό που δεν χρησίμευε στη Milan (Rami), έναν
εγκέφαλο που δεν χρησίμευε στον Γκουαρντιόλα (Nasri), ένα φύλακα δικτύων που
δεν χρησίμευε στην Ίντερ (Γιόβετιτς) ή έναν ράφτη με το αριστερό που δεν χρησίμευε
στην Rayo (Mudo Vázquez).
Το παιχνίδι παίχτηκε κομμάτι κομμάτι, με δύο πίνακες που
έβγαζαν καπνούς στην τεχνική ζώνη. Οι madridismo διαπιστώνει τους κίνδυνους του
να γίνει προπονητής ο Ζιντάν. Του αρκούσε ο ρόλος του ως άγιος, ως πατριάρχης
της χαράς, αλλεργικός στη στρατηγική και στους τρεις στόπερ.
Η Μαδρίτη ήταν πιο ευτυχισμένη όταν δεν έπαιζε «τίποτα». Σα να’ταν
αυτό μια ασθένεια. Η Μαδρίτη έχει παίξει πάντα για να κερδίσει. Υπάρχουν έργα
που καταρρέουν στην τελευταία κολώνα. Έτσι συνέβη, μ’ένα αυτογκόλ κι ένα πλάγιο
άουτ που ήταν μια είσοδος στην αγχόνη.
Τον Sampaoli όλα όσα τον περιβάλλουν του δίνουν έναν
διαφορετικό αέρα. Ο μύθος και η πραγματικότητα λένε ότι παρακολουθούσε ποδοσφαιρικούς
αγώνες πάνω σ’ένα δέντρο. Είναι τόσο σπάνιο που έχει «πετάξει» το Europa
League, τον ύμνο της ομάδας τα τελευταία χρόνια. Η Σεβίλλη του αρχίζει με
μουσική ενέδρας western και τελειώνει με όλα τα μικρόφωνα και τις χαίτες στο έδαφος.
Στις τελευταίες μπουκιές της έλειψε μόνο να καταφύγει στους Scotta, Biri Biri,
Suker, Kanouté, Luis Fabiano και Gameiro, μεταξύ άλλων αγίων στην ιστορία του sevillista
γκολ.
Το Σάββατο, όταν ο πολιτισμός ζητούσε scalps, ο Sampaoli έβαλε
το φράκο και μούσκεψε τις περιβαλλοντικές κροτίδες. Ήθελε ποδόσφαιρο και το
είχε. Ήταν μια άλλη εξαιρετική λεπτομέρεια σ’έναν αγώνα απ’αυτούς που γίνεται
κουβέντα στα μπαρ. Η κεφαλιά του Sergio Ramos ήταν φυσιολογική, για κάποιο λόγο
είναι ένας goleador. Μέχρι τότε, η Σεβίλλη είχε ήδη κατασχέσει τα ρολόγια.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
