Του Gonzalo Cabeza
Ξεφεύγει τέσσερις βαθμούς απ’τη Μπάρτσα και εννέα απ’την
Ατλέτικο
Η Μαδρίτη δεν είχε κερδίσει στο rojiblanco Κολοσσαίο απ’τον
Μουρίνιο και το εικοστό ένατο αήττητο παιχνίδι τους, βάζει τους λευκούς σε μια
αξιοζήλευτη θέση στο βασικό στόχο τους
Και η la Liga του Ζιντάν, ξαφνικά, πήρε καλό χρώμα. Ο Γάλλος
προπονητής έλεγε στην αρχή της χρονιάς ότι η προτεραιότητα ήταν αυτό το
τουρνουά, γιατί η Ρεάλ Μαδρίτης δεν μπορεί να επιτρέψει τόση μεγάλη ξηρασία στον
εγχώριο ανταγωνισμό. Σ’αυτόν βρίσκεται η ομάδα του, που λαμβάνει επικρίσεις τακτικά,
που δεν φαίνεται να διώχνει εντελώς ποτέ, αλλά στον οποίο τ’αποτελέσματα της έρχονται
καλύτερα από καλά. Φέτος δεν έχει χάσει ακόμη και τώρα είναι τέσσερις βαθμούς
μακριά απ’τη Barcelona κι εννέα απ’την Ατλέτικο Μαδρίτης. Τίποτα οριστικό, αλλά
συναρπαστικό για οπαδούς που χρειάζονται αυτή τη χαρά περισσότερο από οποιαδήποτε
άλλη.
Η πρόκληση για τη Μαδρίτη ήταν μεγάλη, καθώς ο ψίθυρος έλεγε
ότι δεν είχε αντιμετωπίσει κανέναν σημαντικό σ’αυτό το πρωτάθλημα. Το πιο
κοντινό σε μια δοκιμασία φωτιάς ήταν το ματς της Ντόρτμουντ, όπου πήρε μια
πολύτιμη ισοπαλία που θα μπορούσε να’ναι περισσότερο. Πολλά ματς, που επιλύονταν
περισσότερο λόγω ποιότητας παρά λόγω συλλογικής, δημιουργούσαν αμφιβολίες στο
περιβάλλον της ομάδας, κάποιο ίλιγγο πριν απ’την άφιξη των μεγάλων ημερών.
Λοιπόν, την πρώτη όχι μόνο την ενέκρινε, αλλά την πέρασε με άριστα. Απομένουν
ακόμα πολλές μεγάλες μέρες, αλλά το ηθικό του στρατεύματος πρέπει να’ναι στα
ύψη με ό, τι συμβαίνει.
Δεν πρέπει να παραξενεύει ότι ένα απ’τα καλύτερα ρόστερ στον
κόσμο προτάσσει το στήθος στα κρίσιμα παιχνίδια. Η Μαδρίτη βγήκε στο Καλντερόν με
την ένταση των μεγάλων αναμετρήσεων, γνωρίζοντας ότι μπροστά υπήρχε ένας ταύρος
και δεν υπήρχε χώρος για φόβο. Επιπλέον, έφτανε με το ρόστερ γεμάτο απώλειες,
κάποιες φανταχτερές, και με αρκετούς παίκτες στο μισό κάνοντας τον Ζιντάν, συνετά,
να προτιμήσει να τους αφήσει στον πάγκο. Ράμος και Μπενζεμά δεν πιέστηκαν, περίμεναν
τη στιγμή τους στον πάγκο επειδή, όπως σκέφτονταν στην Ατλέτικο, η παρουσία
τους ήταν λιγότερο βολική για την Ρεάλ Μαδρίτης απ’το να βάλει τους έντεκα με
την άριστη φυσική κατάσταση. Και παρατηρήθηκε.
Ο Γάλλος προπονητής έβαλε την 11άδα που μπορούσε περισσότερο
απ’αυτήν που ήθελε, επειδή οι περιστάσεις είναι έτσι. Και μερικές φορές αυτό
είναι καλύτερο από κάτι άλλο, γιατί ήταν μια πιο ισορροπημένη κι αλληλέγγυα
ομάδα. Δεν ήταν ο Casemiro, ένας απ’τους παίκτες πάνω στους οποίους δομεί την
ομάδα ο Ζιντάν, αλλά η γενναιότητα που εμφανίζει ο Βραζιλιάνος αντικαταστάθηκε
με τον έλεγχο της μπάλας που εξασφαλίζουν οι Isco, Kovacic και Modric. Όταν ενώνονται
τρεις καλοί, με συλλογική αίσθηση και υψηλή τεχνική, το ποδόσφαιρο είναι ένας
απλούστερος χώρος. «Η μάχη της μεσαίας γραμμής είναι πάντα σημαντική για κάθε
ομάδα, και μ’αυτούς τους τρεις έχουμε πολύ έλεγχο», δήλωσε ο Γάλλος μετά τον
αγώνα. Οι λευκοί πέρασαν ένα μεγάλο μέρος απ’την έναρξη του πρωταθλήματος δεχόμενοι
γκολ, ένα πρόβλημα που φαινόταν ενδημικό για τον σύλλογο, αλλά έφυγε όπως ήρθε.
Ενάντια στην Leganes ήταν ένα 3-0, στο Calderón ένα 0-3.
Πλέον είναι 29 παιχνίδια αήττητη
Αν και δεν το δίνει μεγάλη σημασία -το είπε ο ίδιος- η ομάδα
παρατήρησε ένα ισορροπημένο σύστημα μ’ένα 4-4-2 στο οποίο προσχώρησε ακόμη κι ο
Μπέιλ, αλληλέγγυος, στην αμυντική δουλειά. Η Μαδρίτη δεν διαχωρίστηκε σε καμία
στιγμή και, όταν η Ατλέτικο πίεσε, ήξερε ν’αμυνθεί. «Το σημαντικό δεν είναι το
σύστημα, είναι αυτό που βάζουν οι παίκτες», είπε ο Ζιντάν, ο οποίος ξέρει ότι
θα’ρθουν μέρες στις οποίες το ρόστερ θα’ναι πλήρες και οι αμφιβολίες μεταξύ του
τι είναι πιο βολικό και η ανάγκη να ευχαριστήσει τους πάντες, θα εμφανιστούν
και πάλι. Υπάρχει ένα πράγμα που ο προπονητής λέει συχνά, κι έχει επαναληφθεί
αυτή τη φορά: για να παίξουν μαζί του πρέπει να’ναι σε άριστη φυσική κατάσταση.
Στο Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ ο Μπέιλ δεν έπαιξε για το λόγο αυτό, ο Cristiano έχει
χάσει παιχνίδια γι’αυτό, και τώρα έχει συμβεί στον Sergio Ramos. "Μίλησα
μαζί του και ήταν αποφασισμένο από πριν ότι αν δεν ήταν σε άριστη φυσική κατάσταση
δεν επρόκειτο να παίξει. Δεν πρόκειται να ρισκάρουμε ούτε μαζί του ούτε με
κανέναν", εξηγούσε μετά το παιχνίδι.
Ο Ζιντάν μπορεί να προκαλεί αμφιβολίες, αλλά φαίνεται να συνοδεύεται
απ’την τύχη που συσσώρευσαν οι πιο επιτυχημένοι προπονητές στην ιστορία του
συλλόγου. Με μόλις λίγους μήνες στον πάγκο, χρησιμοποιώντας το χαλαρό στυλ του
και μια καλή σχέση με τους παίκτες, κέρδισε ένα Champions League. Τώρα είναι αήττητος απ’την Βόλφσμπουργκ
και στα προημιτελικά αυτής της διοργάνωσης. Είναι πολλοί μήνες, όχι πάντα λαμπεροί,
αλλά χωρίς αμφιβολία αποτελεσματικοί. Και, κατά κάποιο τρόπο, μπήκε στην
ιστορία για άλλη μια φορά. Είναι η τέταρτη φορά που η Μαδρίτη καταφέρνει να κάνει
29 συνεχόμενα παιχνίδια χωρίς ήττα, κι αυτό, σε ένα κλαμπ με 114 χρόνια
ιστορίας, λέει πολλά. Το ρεκόρ των 34ων, με τον Leo Beenhakker στον
πάγκο, είναι ακόμα μακριά, μια δύσκολη πρόκληση, διότι ενδιάμεσα απομένουν ματς
τόσο δύσκολα όσο αυτό της Barcelona, αλλά που σίγουρα θα πλησιάσουν την ομάδα πολύ
στον τελικό στόχο της, που δεν είναι άλλος απ’το να βάλει αυτό το πρωτάθλημα στις
βιτρίνες της.
Εξορκισμό στο Simeone
Η νίκη της Ρεάλ Μαδρίτης έχει επίσης κάτι εξορκιστικό. Η
ομάδα πέρασε πάνω από μια δεκαετία κυριαρχώντας επί της Ατλέτικο, πολύ ανώτερη
στην αντιπαράθεση. Ήταν οι μέρες στις οποίες στα πέταλα του Bernabeu βγαίνανε οπαδοί
που ζητούσαν άξιο αντίπαλο για το Μαδριλένικο ντέρμπι, αλλά όλα άλλαξαν όταν έφτασε
ο Cholo Simeone. Ναι, είναι αλήθεια ότι σ’αυτό το διάστημα υπάρχουν δύο κερδισμένοι
τελικοί Τσάμπιονς Λιγκ απ’τους λευκούς, και οι δύο στο όριο, τεράστιες χαρές
για το ίδρυμα που αφήνουν την αίσθηση της εξισορρόπησης σ’αυτό το παιχνίδι σκακιού.
Και υπάρχει επίσης κι άλλος ένας αποκλεισμός στην εν λόγω διοργάνωση, στην
περίπτωση αυτή στα προημιτελικά. Η γενική αίσθηση, ωστόσο, είναι ότι ο Αργεντινός
προπονητής είχε κυριαρχήσει το ζήτημα, ότι η Ρεάλ Μαδρίτης δεν ήξερε πώς να
βλάψει την τόσο αξιόλογη τακτική του Simeone. Υπήρξαν ακόμη και ταπεινώσεις όπως
εκείνο το 4-0 που έκανε στάχτες τους λευκούς και τα τραγούδια του Kevin Roldán.
Οι λευκοί δεν κέρδιζαν στο Calderón από τότε που στον πάγκο κάθονταν ο Μουρίνιο,
κι αυτό είναι πλέον μέρος της μακρινής ανάμνησης του madridismo. Αυτή τη φορά, επιπλέον,
κέρδισε επίσης την παρτίδα του συστήματος. Ο Ζιντάν μπορεί πει ότι διάβασε
καλύτερα τον αγώνα απ’τον rojiblanco ομόλογό του.
Οι λευκοί χρειάζονταν να ανανεώσουν τη μνήμη του πως ήταν να
κερδίζουν στο Calderón, ένα γήπεδο που, στην πραγματικότητα, τα έχουν πάει
πάντα αρκετά καλά. Το πέτυχαν, την τελευταία φορά -αν το επιτρέψουν οι εργασίες-
που έπαιξαν ένα ντέρμπι σ’αυτό το γήπεδο. Σε 49 χρόνια ιστορίας στο Atlético Κολοσσαίο
ο απολογισμός είναι 28 νίκες για τους λευκούς έναντι 16 της Ατλέτικο. Ένα
ντέρμπι πολύ αισθητό στο οποίο η Μαδρίτη φαίνεται να παίρνει πάντα το καλύτερο κομμάτι.
Ένα ντέρμπι που δίνει φτερά τον Ζιντάν, επειδή οι αμφιβολίες που υπάρχουν διαλύονται
πολύ πιο γρήγορα με τα μεγάλα αποτελέσματα. Και κανείς δεν θα τολμούσε να
αμφισβητήσει ότι αυτό είναι ένα από αυτά.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
