Του Jesús Garrido
Έδωσε τρεις βαθμούς που φαίνονταν χαμένοι στο 87'
"Το «BBC» παίζει επειδή είναι οι καλύτεροι",
δήλωσε ο προπονητής στη συνέντευξη Τύπου, αλλά δεν το έβαλε στην 11άδα. Στο
δεύτερο ημίχρονο, μπήκε ο Karim για να διορθώσει ένα ακόμα πρόβλημα που δημιούργησε
η Σπόρτινγκ
Στη Μαδρίτη έχει βρέξει επαίνους αυτές τις μέρες. Η νίκη
στην έδρα της δευτεραθλήτριας Ευρώπης με συντριπτική φερεγγυότητα μπορεί και
πρέπει να δημιουργήσει μια σειρά από θετικά σχόλια που, όπως όλα στη ζωή,
μπορούν να φτάσουν να παίξουν ένα τέχνασμα. Το θέαμα στο Καλντερόν ήταν
εξαιρετικό κι έδειξε μια ομάδα πολύ περισσότερο φτιαγμένη απ’αυτό που είχε
εκτιμηθεί κατά τους τελευταίους μήνες, αλλά δεν θα παίζει πάντα έτσι. Δεν το
έχει κάνει μέχρι στιγμής και δεν πρόκειται να το κάνει κατά κανόνα. Η Μαδρίτη
ταξίδεψε στη Λισαβόνα, στην πόλη που έχει γοητεύσει περισσότερο την πρόσφατη madridista
μνήμη, αλλά έπαιξε στην άλλη πλευρά της πόλης ενάντια σε μία απ’αυτές τις
ομάδες που την έχουν κάνει να υποφέρει και να δώσει μια αρκετά λιγότερο ελκυστική
έκδοση απ’αυτήν που μπορεί να δώσει. Κέρδισε, όπως αναμενόταν, και με κάπως παρόμοιο τρόπο μ’αυτόν που χρειάστηκε να το κάνει στο Bernabeu.
Η Sporting de Portugal (κακώς αποκαλείται Λισαβόνας, ακόμα κι αν είναι εκεί)
αποκλείστηκε απ’το Champions League.
Ο Jorge Jesús ήξερε ότι ήταν μια μεγάλη πρόκληση να αφήσει έξω μία μεταξύ των
Ντόρτμουντ και Μαδρίτη: δεν συνέβη. Ήταν πρακτικά αδύνατο, η διαφορά μεταξύ της
πορτογαλικής και της ισπανικής ή της γερμανικής Liga είναι μεγάλη, κι έτσι
είναι το επίπεδο της μιας και της άλλης. Αλλά το πορτογαλικό ποδόσφαιρο έχει
αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Το Euro είναι καρπός μιας θετικής εξέλιξης, η λήθη
μιας χρυσής εποχής που δεν κέρδισε ποτέ και η δέσμευση για νέα ταλέντα. Η cantera
των «leãos» είναι απ’τις πιο παραγωγικές στην Ευρώπη κι έχει έναν προπονητή
ενός εξαιρετικού επιπέδου. Το να παίζει έτσι τη Μαδρίτη έχει αξία.
Σε τι απέτυχε η Σπόρτινγκ στη Μαδρίτη και στη Λισαβόνα; Όπως
πάντα, στο ανεξέλεγκτο: η έλλειψη ακρίβειας στα τελευταία μέτρα. Δεν έχει κάνει
σχεδόν τίποτα άσχημο σε κανένα απ’τα δύο ματς, αλλά φεύγει με άδεια χέρια. Η
δομή της ομάδας είναι απλή, αλλά λειτουργεί θαυμάσια: μια συμπαγής άμυνα με δύο
στόπερ πολύ καλής σωματικής διάπλασης (στους οποίους λείπει αισθητά η
ταχύτητα), έναν γεροδεμένο μέσο αλλά με καλό άγγιγμα της μπάλας και παίκτες τεχνικούς
και γρήγορους στη γραμμή των τριών τετάρτων για να ενισχύσει έναν εκτελεστή. Οι
επιθετικές μεταβάσεις έχουν σπάσει στη Μαδρίτη αρκετές φορές: τρέχει τη μπάλα, όχι
τους παίκτες, μέσα από γρήγορους και ακριβείς συνδυασμούς μεταξύ των Bryan
Ruiz, Gelson, Bruno César κι Adrien Silva. Όλα καλά, αλλά είναι τόσο δύσκολο...
Γίνεται πιο περίπλοκο όταν ένας απ’τους πιο βετεράνους παίκτες
της κι ο οποίος, υποθετικά, ξέρει καλύτερα τέτοιες καταστάσεις ακραίας έντασης,
συμπλέκεται μ’έναν αντίπαλο παίκτη και του δίνει ένα καθυστερημένο χτύπημα στο
στομάχι. Μπορεί να συζητηθεί για ώρες αν η «γροθιά» (για να την αποκαλέσουμε
κάπως) του Pereira στον Kovacic είναι αντάξια της κόκκινης. Αυτό που δεν χωρά
συζήτηση είναι ότι είναι περιττή απ’τον πρώην της Βαλένθια. Μια έλλειψη
αυτοελέγχου, μετριοπάθειας, σε μια στιγμή στην οποία η ομάδα σου παίζει το να
μείνει ζωντανή στην Ευρώπη. Ακατανόητο.
Και παρόλο που η Ρεάλ Μαδρίτης έπαιζε μ’έναν περισσότερο,
βρέθηκε σ’ένα μικρό σημείο όπου γινόταν περισσότερος λόγος για τον Φάμπιο
Κοεντράο παρά για το ίδιο το παιχνίδι. Ένας ποδοσφαιριστής, ο οποίος έχει
στοχοποιηθεί εδώ και πολύ καιρό απ’τους madridista οπαδούς κι αντιμετωπίζεται
ως γελωτοποιός απ’τους αντιπάλους, έπαιξε στο στρατόπεδο του εχθρού. Αυτός,
benfiquista στην καρδιά, αποδοκιμάστηκε απ’τη στιγμή που μπήκε για να
ξεκουράσει τον Marcelo, ο οποίος είχε διπλώσει απ’τον πόνο, αλλά άντεξε αρκετά
λεπτά στον αγωνιστικό χώρο με ενοχλήσεις. Απ’τις αποδοκιμασίες πέρασε στα
πειράγματα λόγω μιας παράλογης ενέργειας: στην ενέργεια διαμαρτυρίας για ένα
χέρι του William Carvalho σ’ένα κοντρόλ, χτύπησε τη μπάλα μέσα στην περιοχή με
το χέρι σηκωμένο κι ο διαιτητής Collum υπέδειξε πέναλτι. Δεν έχει κανένα νόημα,
αλλά είναι ο Coentrão, μπορούν να συμβούν τα πάντα.
Φαίνεται ότι όλοι οι αντίπαλοι που παίζουν ενάντια στη
Μαδρίτη είναι πολύ καλοί, αν έχουν ευκαιρίες να κερδίσουν ή να σκοράρουν.
Άσχημοι δεν είναι, αυτό είναι προφανές. Αλλά επίσης η Μαδρίτη παίζει το ρόλο της,
τόσο συλλογικά όσο και, πάνω απ’όλα σε αυτή την περίπτωση, ατομικά. Στο
ντέρμπι, όλοι οι παρόντες παίκτες στο χόρτο άγγιξαν το υψηλότερο επίπεδο που
μπορούν να προσφέρουν, κι αυτή η εκδοχή δεν μεταφέρθηκε στην πρωτεύουσα της
Πορτογαλίας σε πολλές περιπτώσεις. Modric και Kovacic, ναι, διατήρησαν ένα
παρόμοιο προφίλ, που δεν είναι ίσο με του Σαββάτου, αλλά η επίθεση έχασε λάμψη
φαινομενικά.
Η πιο εντυπωσιακή περίπτωση είναι αυτή του Lucas Vázquez.
Τόσο δραστήριος κι ακριβής εναντίον της Ατλέτικο, ο canterano συμμετείχε όχι
μόνο λιγότερο, αλλά ήταν πολύ αδέξιος. Δεν έφτασε μέχρι αυτό το άκρο ο Cristiano,
καθώς φάνηκε λίγο περισσότερο στην επιστροφή του στο σπίτι. Ίσως ασυνείδητα,
δεν ήθελε να βλάψει την ομάδα της καρδιάς του και εξαφανίστηκε επιθετικά. Είναι
η πρώτη φορά, σύμφωνα με τα στατιστικά του OptaSports που ο Κριστιάνο Ρονάλντο
δεν σουτάρει στο τέρμα στο Champions League από τότε που είναι στην Ρεάλ
Μαδρίτης. Ένα στατιστικό που προσδιορίζει με σαφήνεια το πώς ήταν το ματς του
«7», γιατί αν κάνει κάτι και καλά, είναι να επιτίθεται στο αντίπαλο μισό. Αν δεν
το κάνει είναι ότι κάτι έχει αποτύχει.
Κι όμως, η Μαδρίτη έδινε την αίσθηση ότι μπορούσε να
σκοράρει ανά πάσα στιγμή. Το ίδιο και η Sporting, είναι αλήθεια, αλλά τον
έλεγχο τον είχαν οι μοβ. Τους κόστισε να εγκατασταθούν στο αντίπαλο μισό λόγω
της υψηλής πίεσης των γηπεδούχων και της ενέργειάς τους, αλλά ο Kovacic έκανε
δύο βήματα μπροστά και μαζί του πήγε και η ομάδα. Το γκολ ήρθε σένα απ’αυτά τα
λεγόμενα «κοντινά κόρνερ», και το έβαλε ο Varane από ριμπάουντ. Αυτό ήταν το γκολ
της ηρεμίας, αλλά όταν το προέτρεψε η ανάγκη, το βρήκαν γρήγορα. Αυτό το πάθος
για την επίθεση που έχει ο Sergio Ramos είναι ένα απ’τα πράγματα που κερδίζει η
Μαδρίτη με τον αρχηγό της στο γήπεδο. Χωρίς αυτό, θα’ταν αδύνατο για έναν
στόπερ να κάνει τη σέντρα που τελείωσε στα δίχτυα ο Μπενζεμά. Ο Γάλλος ήταν και
πάλι αναπληρωματικός, αλλά μπήκε εκ νέου για να σκοράρει και να πει στον
συμπατριώτη του στον πάγκο ότι πλέον είναι στο μέγιστο, να τον υπολογίζει για
ό, τι χρειάζεται, ότι αυτοί του «BBC» "είναι καλύτεροι".
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
