Του
Santiago Siguero
Ο Ζιντάν ανακτά το χαρακτήρα νικητή που διέκρινε πάντα το
club
Το γονίδιο νικητή, σήμα του σπιτιού, τραβά την Ρεάλ Μαδρίτης
σ’αυτό το ξεκίνημα της σεζόν. Ενώ εγκαθίσταται μια ιδέα του παιχνιδιού 100% made
in Ζιντάν κι επιστρέφουν βασικοί παίκτες όπως οι Κριστιάνο Ρονάλντο και Καρίμ Μπενζεμά,
η Μαδρίτη κερδίζει όπως είναι η παράδοση στο club. Γκολ στις καθυστερήσεις, δύσκολες
καταστάσεις μέχρι το τέλος αγώνων τόσο σκληρών όσο του Σαββάτου εναντίον της Θέλτα.
Το γεγονός είναι ότι οι λευκοί έχουν τρία στα τρία (συμπεριλαμβανομένου του πρώτου
τίτλου της σεζόν, το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ) κι αντιμετωπίζουν το πρώτο διάλειμμα
της σεζόν με την ηρεμία του να’χουν ξεπεράσει το πάντα κάπως άβολο άνοιγμα της σεζόν.
Για τη Μαδρίτη του Ζιντάν μπορούν να ειπωθούν πολλά
πράγματα, αλλά όχι ότι είναι μια εύκολη ομάδα να κερδίσεις. Υπό αυτή την
έννοια, η ομάδα συνδέεται με τις ιστορικές ουσίες ενός συλλόγου που έχει δείξει
πάντα μια σχεδόν παθολογική απέχθεια στην ήττα. Ο αδάμαστος κι ανένδοτος
χαρακτήρας αποτελεί μέρος του DNA της οντότητας του Chamartin, κι επιτρέπει
στην ομάδα να σώζει παιχνίδια, ακόμη κι όταν το παιχνίδι είναι κατώτερο των
προσδοκιών.
Προς το παρόν, αυτός ο χαρακτήρας, αυτή η αντίσταση στην
ήττα, επέτρεψε στους λευκούς να σώσουν δύο παιχνίδια τα οποία οι αντίπαλοι
έκαναν πολύ ανηφορικά. Στις 9 Αυγούστου, στο Lerkendal Stadion του Τρόντχαϊμ, η
Μαδρίτη έγραψε μια νέα σελίδα στην ιστορία της αγωνιώδους ευρωπαϊκής δόξας μ’ένα
γκολ στη λήξη απ’τον Sergio Ramos (δεν ήταν η πρώτη φορά) κι ένα άλλο, στο
τέλος της παράτασης, απ’τον Dani Carvajal. Η ανατροπή εναντίον της καλής Σεβίλλης
του César Sampaoli επέτρεψε στους λευκούς να ξεκινήσουν τη σεζόν 16-17 όπως
τελείωσαν την 15-16: σηκώνοντας ένα ευρωπαϊκό τίτλο εις βάρος μιας ισπανικής
ομάδας.
Προχθές, ενάντια στη Θέλτα, η ομάδα του Ζιντάν αντιμετώπισε
την πρώτη άβυσσο στο πρωτάθλημα. Η Θέλτα του Eduardo Berizzo, μια εξαιρετικά
δουλεμένη ομάδα ήταν έτοιμη να εκτροχιάσει το γεμάτο Bernabeu. Είναι γνωστά τα
λευκά στραβοπατήματα σ’αυτές τις πρώτες αγωνιστικές της σεζόν, στραβοπατήματα
που, σε πολλές περιπτώσεις, κουβαλά η ομάδα σ’όλο το υπόλοιπο της σεζόν. Ήταν
απαραίτητο για τον Ζιντάν ν’αρχίσει κερδίζοντας τα δύο παιχνίδια πριν απ’το
διάλειμμα, και το έκανε γνωστό στους παίκτες του. Αυτοί ανταποκρίθηκαν. Ελλείψει
του καλού παιχνιδιού, η ομάδα έβαλε, μετά το γκολ του Orellana, όλη την ένταση
του κόσμου στον αγωνιστικό χώρο. Η προσπάθεια ήταν μέγιστη, διότι το απαιτούσε η
ποιότητα του αντίπαλου. Έσπρωξαν όλοι, εκείνοι που έπαιξαν βασικοί κι αυτοί που
μπήκαν αργότερα, όπως ο James κι ο Lucas. Μεταξύ των δύο, σε μια φάση με τους ρόλους
αντεστραμμένους (κλέψιμο του Κολομβιανού, τέλειος συγχρονισμός του gallego) έδωσαν
τη μπάλα στα πόδια του Toni Kroos, ο οποίος κατέφυγε σ’ένα τέλειο ελαφρό
κτύπημα στο αριστερό δοκάρι του Sergio.
Κάτι περισσότερο από ποιότητα
Επειδή η ποιότητα υποτίθεται σ’ένα ρόστερ τόσων καρατίων όσων
της Μαδρίτης. Αλλά όταν δεν έρχεται με το ταλέντο, η ομάδα του Ζιντάν προσφέρει
αυτό το επιπλέον νεύρο, τόσο αναμιγμένο στη νικηφόρα κουλτούρα του club. Ένας
ενθουσιασμός του οποίου σημαιοφόροι είναι παίκτες της ακαδημίας, οι Carvajal,
Lucas ή Morata, και τον οποίο έχουν μεταδώσει στην υπόλοιπη ομάδα. Όλοι, χωρίς
εξαίρεση, κατέληξαν βυθισμένοι έχοντας αφήσει την τελευταία σταγόνα ιδρώτα στη
ζεστή νύχτα του Σαββάτου στη Μαδρίτη.
Τώρα έρχονται οι εθνικές και το διάλειμμα. Καιρός, είπε ο
Ζιντάν, «για ξεκούραση» μετά από ένα έντονο ξεκίνημα στη σεζόν. Καιρός για να
ανακάμψουν τα βασικά κομμάτια, όπως οι Ρονάλντο και Μπενζεμά, χωρίς να ξεχνάμε
τους Keylor ή Pepe. Αλλά καιρός, επίσης, να συνεχίσουν να επιμένουν σε μια
ιδέα: σ’αυτό το νέο στάδιο, η προσπάθεια δεν διαπραγματεύεται. Μια αρετή διασωσμένη
απ’την ίδια ίνα που διακρίνει ιστορικά την Ρεάλ Μαδρίτης.
