News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Casemiro και Morata οριοθετούν περιοχή

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Του Enrique Ortego


Η μορφή του Casemiro διευρύνεται. Ένα ακόμα παιχνίδι στο οποίο απ’τις ποδοσφαιρικές του συνθήκες, οι οποίες δεν είναι ενός «μπαλαδόρου», μετατρέπεται σε αφεντικό και κύριος μιας ευρείας περιοχής του κέντρου. Μια λωρίδα όχι μικρότερη από 25 μέτρα σε μήκος και σ’όλο το πλάτος του γηπέδου. Η επικράτειά του, εκτεινόμενη απ’το μέτωπο της περιοχής του στη γραμμή του κέντρου, δύσκολο να βρεθεί πιο πέρα, αλλά αρκετή έτσι ώστε οι συμπαίκτες του στη γραμμή να μπορούν να επιτρέψουν την πολυτέλεια να βγουν μπροστά για να πιέσουν στο ανοιχτό γήπεδο, μέχρι το ύψος της μεσαίας γραμμής και των στόπερ της Σοσιεδάδ.

Φυσικό το ότι ο Casemiro δεν έχει ένα ευχάριστο αισθητικά παιχνίδι. Εντελώς το αντίθετο. Μπορεί να’ναι μέχρι κι ακατέργαστο κι άσχημο όταν πρέπει να παίξει τη μπάλα. Δεν είναι ένας Schuster του ξεμαρκαρίσματος. Ούτε τρέχει τη μπάλα σαν τον Πίρλο. Ούτε καθοδηγεί την έξοδο του παιχνιδιού όπως ο Busquets, και ούτε πρωταγωνιστεί στις αλλαγές κατεύθυνσης των 40 μέτρων...

Ωστόσο, με τον τρόπο του, με τις ιδιότητές του, επιβάλλει συχνά το νόμο του σ’ένα τέτοιο παιχνίδι κι επίσης και σ’άλλο. Στο Anoeta, εκτός από λάθος ή παράλειψη υπολογισμού, μπορούν να υπολογιστούν δύο σφάλματα στην έξοδο της μπάλας. Δύο χαμένες πάσες που δέσμευσαν αμυντικά την ομάδα του. Λίγα λάθη σε σχέση με τις φορές που πέρασε η μπάλα απ’τα πόδια του.

Και γιατί την έχει τόσο; Επειδή αρπάζει όποια κινείται στα δέκα μέτρα γύρω του. Φαίνεται να’χει ένα μαγνήτη έτσι ώστε να πέφτει η μπάλα στα πόδια του. Στην αμυντική πλευρά κάνει σχεδόν τα πάντα σωστά. Απ’το σημείο έναρξής του, του καθαρού μέσου, προστατεύει τους στόπερ, μεταξύ των οποίων ενσωματώνεται σ’όλες τις εναέριες μπαλιές. Ακόμη και χθες, χωρίς τον Modric, ήταν αυτός που ξεκινούσε το παιχνίδι, αν και οι Kroos και Kovacic ήταν πάντα κοντά για να τον ξεμπλέξουν.

Περνά ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού περιμένοντας τις κινήσεις των μπακ. Οι δικές του είναι μηχανικές. Αν ανέβει ο Carvajal εξέρχεται μέχρι τη δεξιά πλευρά του, αν πάει ο Marcelo, στ’αριστερά του, κι αν βγει ένας απ’τους δύο στόπερ, καταλαμβάνει αυτόματα τη θέση του. Χθες το έκανε πέντε ή έξι φορές με τους Varane και Ράμος. Σπάνιο είναι το παιχνίδι στο οποίο δεν βλέπει μια κάρτα. Είναι η τιμωρία του να παίζει στο όριο, του να’ναι σ’όλα τα καθαρίσματα σ’αυτήν την κεντρική περιοχή που καταλήγει να κάνει δικιά του σχεδόν πάντα και το Anoeta δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Ο Morata έχει τη δουλειά και την προσπάθεια, καταγεγραμμένες στο πρόσωπό του. Υποφέρει όταν δεν σκοράρει. Του φαίνεται. Το δείχνει. Ο Álvaro ξέρει ήδη καλά παρά τη νεότητά του, ότι ένας φορ μετράται απ’τα γκολ του, ακόμη και στην Ρεάλ Μαδρίτης, όπου τα γκολ είναι θέμα του Κριστιάνο Ρονάλντο και, σε μικρότερο βαθμό, των Μπέιλ και Μπενζεμά.

Ως καλός επιθετικός που είναι, με τις καλές του έννοιες κι άλλες που χρειάζονται βελτίωση, έκανε έναν αξιοσημείωτο αγώνα. Μακριά απ’την περιοχή, με μια μεγάλη ζώνη επιρροής, όσο είχε δυνάμεις, κατάπιε τους realistas στόπερ. Τους κράτησε πίσω με το καλό παιχνίδι του των πλατών και τους αναστάτωσε με τις παραλλαγές του παιχνιδιού του.


Πολύ σύντομα παίζει για τον επερχόμενο συμπαίκτη, ή κάνει ανοίγματα στις πλευρές όπως περιστρέφεται και ξεχύνεται κάθετα προς την αντίθετη περιοχή. Είχε δύο ευκαιρίες που δημιούργησε σε μεγάλες ατομικές ενέργειες και τις έβγαλε ο Rulli. Θα μπορούσε να’χει την επιλογή πάσας αλλά επέλεξε να τελειώσει, ως καλός επιθετικός. Η αμυντική δουλειά του ήταν αυτή που ευχαριστεί αιώνια έναν προπονητή και φαίνεται ότι ο Ζιντάν δεν αποτελεί εξαίρεση…

Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.