Του Antonio
Sanz
Ο Χιλιανός ήρθε το 2009 στη Μαδρίτη ως η έσχατη λύση μετά
την άρνηση του Βενγκέρ. Η σχέση του με τον Florentino κατά τη διάρκεια εκείνης
της σεζόν ήταν ανύπαρκτη
Τα πάντα ανοιχτά για τον επαναληπτικό, αλλά με την αίσθηση
της ανωτερότητας. Στο εσωτερικό της Ρεάλ Μαδρίτης υπάρχει περισσότερη
αισιοδοξία μετά την λευκή ισοπαλία. Επίσης, επειδή έσωσαν το match-ball χωρίς
τον αστέρα. Επίσης, επειδή ο αντίπαλος φάνηκε κατώτερος, με λίγη επιθετική
παρουσία. Αλλά το μάθημα της Βόλφσμπουργκ ζούσε στα κεφάλια των πρωταγωνιστών
και η πρόθεση να αποφύγουν άλλη μια ανατροπή κατέλαβε τα μυαλά όλων. Η
αναμέτρηση είναι ιδιαίτερη για τον πρόεδρο, πέρα απ’την υποχρεωτική πρόκληση της
παρουσίας στο Μιλάνο. Το λευκό αφεντικό επανασυνδέεται μ’έναν προπονητή ο
οποίος ήταν δικός του, αλλά τον οποίο δεν ήθελε ποτέ. Αναγκασμένος απ’τις
περιστάσεις, αποδέχθηκε την πρόσληψη χωρίς καμία ψευδαίσθηση, επειδή ο χρόνος πίεζε
κι έπρεπε να φέρει έναν. Το πρώτο πρότζεκτ στην επιστροφή του, όπως όλα τα
προηγούμενα, είχε πρωταγωνιστή ένα νέο πρόσωπο. Αν κι αυτή τη φορά τα χτυπήματα
ήταν τρία. Ο Florentino είχε επιλέξει τους Κακά, Μπενζεμά και Κριστιάνο
Ρονάλντο λόγω του χαμένου χρόνου. Ως εκ τούτου, ο προπονητής ήταν το λιγότερο. Μην
μπορώντας να πείσει τον πρώτο της λίστας, έπρεπε να δώσει την επιλογή στον
Valdano. «Διάλεξε εσύ, γιατί για μένα είναι το ίδιο», συμφώνησε ο πρόεδρος.
Η αδύνατη αγάπη μεταξύ Florentino Perez και Manuel
Pellegrini, γεννήθηκε από διαφωνία. Αλλά απ’τη διαφωνία που είχε το αφεντικό με
τον Αρσέν Βενγκέρ. Πριν πραγματοποιηθεί η επιστροφή του στην προεδρία, ο επιχειρηματίας
ενισχύθηκε με τον Jorge Valdano για να διαμορφώσει το πιο φιλόδοξο σχέδιο που
είχε φανταστεί. Χρειαζόταν έναν τεχνικό του οποίου η υπογραφή θα άφηνε άφωνη τη
διεθνή σκηνή. Έναν άνθρωπο περιζήτητο και σημαντικό στην αγορά. Κάποιον με
όνομα και πείνα. Η δελεαστική πρόκληση του εμβλήματος και το πλάνο του μέλλοντος
ήταν ίδια της φιλόδοξης συγκομιδής της «σφραγίδας Florentino»: μεταγραφές στο
μέγιστο επίπεδο. Φυσικά, ο προπονητής πρέπει να’ναι στο ίδιο ύψος. Όλα τα βέλη έδειξαν
στον ίδιο στόχο: τον Αλσατό Βενγκέρ. Η επιχείρηση δεν ήταν εύκολη, διότι ήταν
και είναι η κεφαλή όλων στην Άρσεναλ. Η Ρεάλ Μαδρίτης του πρόσφερε επίσης τα
πάντα: χρήματα, αίγλη, παρουσία, πρότζεκτ ... τα πάντα εκτός απ’την εξουσία.
Επειδή ήταν σαφές ότι οι εντολές θα’ταν υπόθεση του νεοεκλεγέντα προέδρου.
Ο Γάλλος, ένας βετεράνος στις διαπραγματεύσεις, δεν έφαγε
την φλύαρη και συναρπαστική ομιλία του Valdano. Κατάλαβε τους ελιγμούς μόνο με την αφήγηση. Ο Βενγκέρ
γνώριζε ότι το κοστούμι του στρατηγού χωρίς αστέρια που του είχαν προετοιμάσει θα
κατέληγε για βάψιμο πριν καν να το δοκιμάσει. Η εναλλακτική βρέθηκε μ’ένα
ταξίδι μέχρι την Βιγιαρεάλ για την πραγματική του εμφάνιση, ανθρώπου ήρεμου και
ίσως γιατί ήταν λίγο κλώνος του Αλσατού τεχνικού -ίσως λόγω της εμφάνισης ή
ίσως λόγω το στυλ του παιχνιδιού και λόγω της γνωστής ανάπτυξης. Η καταβολή των
4.000.000 ευρώ που έπρεπε να πληρωθεί στο Ελ Μαδριγάλ ήταν το λιγότερο. Ο Valdano
δεν είχε καμία αμφιβολία κι έπεισε τον Χιλιανό να γίνει ο καπετάνιος του
πλοίου. Η σεζόν πίεζε κι ο πάγκος της Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε επιστάτη στ’αποδυτήρια.
Σύντομα, ο Manuel συνειδητοποίησε ότι η γνώμη του ήταν άνευ σημασίας κι ότι βρίσκονταν
σε αστρική απόσταση απ’την εξουσία. Ο Florentino δεν τον υπολόγιζε. Στο τέλος
της ημέρας, ήταν η ανεπιθύμητη επιλογή. Τ’αποτελέσματα στο Copa και στο Champions
League
διεύρυναν την πεποίθηση του πρόσφατα επανεκλεγέντα προέδρου: ο Valdano έκανε
λάθος. Ο Pellegrini δεν ήταν αυτό που χρειάζονταν η Ρεάλ Μαδρίτης.
Ωστόσο, πριν το κάζο στο κύπελλο και τον Ευρωπαϊκό
αποκλεισμό, ο Perez είχε ήδη περιφρονήσει τον τεχνικό. Η σκανδάλη και η τελική απογοήτευση
σφυρηλατήθηκαν με τις μεταγραφές των δύο παικτών που ο Pellegrini υπολόγιζε αθλητικά,
αλλά που ήταν βασικοί για την εξισορρόπηση του ισοζυγίου των δαπανών της
οντότητας. Οι μεγάλες εκταμιεύσεις για την απόκτηση των galácticos ανάγκασαν τις
πωλήσεις των Σνάιντερ και Ρόμπεν. Τη διαφωνία αποκάλυψε ο Ολλανδός μέσος ο
οποίος κατέληξε στην Ίντερ: "Ο προπονητής μου είπε σήμερα το πρωί ότι με
υπολόγιζε". Το μόνο που δεν έκανε στο τρελό αντίο του ήταν να δείξει ποιος
ευθύνονταν γι’αυτό. Ήταν σαφές τον ίδιο Αύγουστο ότι οι Perez και Valdano ανησυχούσαν
περισσότερο για την οικονομική ισορροπία απ’το να εξομαλύνουν την αθλητική
ισορροπία. Αν ο Pellegrini εκτιμούσε τον Ρόμπεν, στους Perez και Valdano έλλειπαν
25.000.000 €. Αν ο Pellegrini ζήτησε να κρατήσει τον Σνάιντερ, τους Perez και
Valdano δεν πείραζε να πουλήσουν τον tulipán για ένα ποσό 15 εκατομμυρίων. Στη
συνέντευξη Τύπου πριν απ’την έναρξη του πρωταθλήματος, ο Χιλιανός δάγκωσε τη
γλώσσα του, αλλά του γλίστρησε ότι τόσο ο ένας όσο κι ο άλλος θα ήταν χρήσιμοι
για την σεζόν που ξεκινούσε. Αυτό το χτύπημα στο σαγόνι του Florentino ήταν καθοριστικό.
Πρόσφατα, ο Pellegrini παραδέχθηκε στην εφημερίδα Marca ότι ο Valdano τον έπεισε
να μην εγκαταλείψει το πλοίο εκείνη τη στιγμή. Άλλοι, ο Καμάτσο, δεν κρατήθηκαν
κι έφυγαν, αλλά αυτό που δεν παραδέχτηκε ο περιφρονημένος τεχνικός είναι ότι
βρίσκονταν μπροστά στην αθλητική ευκαιρία της καριέρας του κι ως εκ τούτου δεν πήδηξε
απ’το σκάφος.
Κατά τη διάρκεια των υπόλοιπων ημερών που πέρασαν μέχρι που απολύθηκε
ο Pellegrini, ο Manuel μιλούσε μόνο με τον Valdano, ο οποίος έπρεπε να
ισορροπήσει την αδιαφορία του αφεντικού με τη μοναξιά του τεχνικού, και τον Pardeza,
το πρόσωπο που επέλεξε ο Αργεντινός για να περιβάλλει εκείνον που γνώριζε ότι
ούτε τα αποτελέσματα θα έσωζαν. Όπως δεν τον συνόδευε, ο Florentino ανέλαβε
προσωπικά να πείσει τον Μουρίνιο να έρθει στην Ρεάλ Μαδρίτης. Η κυριαρχία της
Barca του Γκουαρντιόλα είχε αρχίσει να καθιερώνεται κι ο πρόεδρος είδε ξεκάθαρα
μόνο το στοίχημα του Πορτογάλου. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Pellegrini ήταν
καταδικασμένος απ’την ημέρα που είπε όχι ο Βενγκέρ. Ο υπόλοιπος χρόνος μετατράπηκε
σ’ένα χαμένο έτος. Στην επιστροφή του στο Bernabeu, θα’χει την ευκαιρία να επιστρέψει
την τόση περιφρόνηση. Αν η City προκριθεί, οι προβολείς θα δείξουν απευθείας στα
επίσημα. Τότε, ο Manuel θα’χει
ανακτήσει τον χαμένο χρόνο.
